สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 434

เฟิงเชียนเสวี่ยดื่มน้ำหมดขวดภายในอึกเดียว ก่อนจะเรอและหอบออกมา ในที่สุดก็ดีขึ้นเล็กน้อย

ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเยี่ยเจิ้นถิงก็ดังขึ้น เขารับสาย “ว่า!”

“ไม่ใช่ว่าสั่งไปแล้วเหรอ? ยังจะต้องให้ฉันพูดเป็นรอบที่สองไหม?”

“พรุ่งนี้มีการแถลงข่าว ให้คนหัวไวไป”

“ใช่...”

“ปัญหาอื่นเดี๋ยวฉันจัดการเอง ส่วนเรื่องการรับหน้าก็ส่งให้คนหัวไวไป”

“อย่ามาพูดอะไรไร้สาระน่า”

พูดจบ เยี่ยเจิ้นถิงก็วางสายไปดื้อๆ แต่เพิ่งจะวางสายไปได้ไม่นาน ก็มีอีกสายโทรเข้ามา ครั้งนี้เขากดรับจากโทรศัพท์ในรถแทน “ว่าไง!”

“คุณชายเยี่ย ผมตรวจสอบมาแล้ว เรื่องนี้ไม่น่าเกี่ยวข้องกับประธานอวิ๋นนะครับ ช่างเทคนิคของเธอไปไม่ถึงระดับนั้นเลย ไม่มีทางที่จะเจาะระบบของเราได้”

“ลองตรวจสอบเหลิ่งซื่อซิ”

“เหลิ่งซื่อเหรอครับ?” เยี่ยจวินผงะเล็กน้อย “ของเหลิ่งซื่อตรวจสอบไม่ง่ายเลยนะครับ แต่ผมจะลองดูก่อน”

“ถ้ามีข้อมูลอะไรก็แจ้งฉันมาละกัน”

“ครับผม”

หลังจากวางสาย หลิงหลงก็โทรมาทันที เยี่ยเจิ้นถิงขี้เกียจจะฟัง จึงวางสายโทรศัพท์ไปดื้อๆ แล้วก็ปิดเครื่องไป

“คุณยุ่งขนาดนี้ ทำไมถึงยังอยากมาเจอฉันด้วยล่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามเสียงเบาหวิว

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้ตอบอะไรและขับรถต่อไป

เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นว่าเขาไม่สนใจเธอ จึงไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนจะเอนกายพิงเบาะแล้วหลับตาลงพักผ่อนร่างกาย ไม่นานหลังจากนั้นก็เผลอหลับไป

คราวนี้เยี่ยเจิ้นถิงขับรถตรงไปที่ชั้นใต้ดินของโรงแรมเฟิงอวิ๋น ผู้จัดการที่รออยู่ที่นี่บอกว่าจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว

อันที่จริงเขายังถามตัวเองอยู่เลยว่า ยุ่งขนาดนี้ ทำไมถึงอยากเธอเธอล่ะ?

แขนเรียวยาวสอดเข้าไปใต้คอของเฟิงเชียนเสวี่ย และกอดเธอไว้ในอ้อมแขน กดใบหน้าของเธอเข้ากับอกของเขาเบาๆ ก่อนจะนอนหลับไปอย่างพอใจ

เฟิงเชียนเสวี่ยนั้นเหมือนกับเด็กทารกที่กำลังหลับใหล ถูหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเขาจนติดเป็นนิสัย ใบหน้าเล็กๆ ซุกไซ้อยู่ในซอกคอของเขา สูดดมร่างกายของเขาอย่างไม่รู้จักพอ...

เยี่ยเจิ้นถิงประทับใจกับสัมผัสยั่วเย้าโดยจิตใต้สำนึกของเธอ จึงเข้าไปใกล้ๆ เพื่อจูบเธอ แต่เธอกลับส่ายหน้าอย่างงอนๆ และซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา ไม่ให้เขาจูบ

เขาจึงยอมแพ้อย่างไม่มีทางเลือก และลูบหลังเธอเบาๆ ปิดตาลงแล้วหลับไป...

แม้ว่าร่างกายจะปั่นป่วน ในใจจะบ้าคลั่ง แต่เขาก็ไม่ได้ปลุกเธอ

ในคืนนี้ทั้งสองคนก็ไม่ได้ทำอะไรกัน เพียงแค่โอบกอดกันและหลับสนิท...

ในกลางดึก จู่ๆ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ผวาตื่นขึ้นมา พลิกตัวไปหาโทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆ หมอนเพื่อดูเวลา แต่ก็ยังเช้าอยู่

เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หันหลังไปมองเยี่ยเจิ้นถิงที่กำลังหลับใหล และอดไม่ได้ที่จะประทับจูบลงบนดวงตาของเขา หลังจากนั้นก็ค่อยๆ ขยับแขนเขาออกอย่างระมัดระวัง และกำลังจะลุกขึ้น...

“ไปไหน?” เยี่ยเจิ้นถิงดึงเธอกลับมา และกักเธอเอาไว้ในอ้อมกอดให้แน่นขึ้น