สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 565

“ใครจะอยากได้เจ้าเด็กหน้าเหม็นอย่างแก...”

คุณท่านเยี่ยยังพูดไม่ทันจบก็ชะงักค้างไป เขาขมวดคิ้วขึ้นและมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงอย่างสงสัย “เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ เหลน?”

“แก่แล้ว หูเลยไม่ดีหรือไง” เยี่ยเจิ้นถิงส่ายหน้าแล้วอุทานออกมา

“แด๊ดดี้คะ หูคุณปู่ดีอยู่นะคะ” เย่ว์เย่ว์ยู่ปากเล็กๆ ของเธอและพูดอย่างกระเง้ากระงอด

“เย่ว์เย่ว์ หลานเรียกเขาว่าอะไรนะ” คุณท่านเยี่ยตกตะลึง

“แด๊ดดี้ไงคะ” เย่ว์เย่ว์เอียงคอ และตอบอย่างจริงจัง

“นี่ นี่ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่” คุณท่านเยี่ยมองเย่ว์เย่ว์และมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงอีกครั้ง “เจ้าเด็กหน้าเหม็น รีบพูดออกมาสิ?”

“คุณปู่ครับ ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าคุณทวดแล้ว...” เฉินเฉินยิ้มอย่างมีความสุขและพูดกับคุณท่าเยี่ย “แด๊ดดี้ก็คือแด๊ดดี้ของพวกเราครับ พวกเราเป็นลูกของแด๊ดดี้ หลังจากนี้ก็เรียกคุณปู่ไม่ได้แล้ว ต้องเรียกว่าคุณทวดครับ”

“ใช่แล้ว！” หลงหลงพยักหน้าเสริม “คุณปู่ของคุณพ่อเรียกว่าคุณทวดครับ”

คุณท่านเยี่ยชะงักค้างจนเบิกตากว้าง ผ่านไปสักพักเขาจึงได้สติขึ้น แล้วรีบพูดขึ้นว่า “อะไรกับอะไรนะ เยี่ยเจิ้นถิง แกเข้ามาหาฉันนี่”

เด็กๆ อยู่ปากกันอย่างไม่พอใจและยืนอยู่อีกด้าน และเว้นที่ให้กับแด๊ดดี้ จากนั้นพวกเขาก็กระซิบกระซาบกันที่มุมห้อง...

“ทำไมคุณปู่ถึงไม่เข้าใจที่พวกเราพูดล่ะ”

“อาจจะเป็นเพราะพวกเราแสดงออกไม่ชัดเจนพอ?”

“ดีล่ะ พวกเราเป็นนักเรียนอนุบาลแสดงออกมาไม่ชัดเจนนั่นเป็นเรื่องปกติ ให้แด๊ดดี้อธิบายเถอะ”

“ปีหน้าพวกเราก็จะขึ้นชั้นประถมแล้ว อย่างไรก็ควรที่จะพัฒนาความสามารถส่วนนี้”

“ใช่แล้ว ต้องอ่านให้มาก ฟังให้มาก แบบนี้ถึงจะฝึกการสื่อสารได้...”

“อื้ม อื้ม”

ครั้งนี้คุณท่านเยี่ยชะงักค้างไปแล้วจริงๆ เขาเหม่อค้างอยู่ตรงนั้น และมองอยู่อย่างไม่เชื่อสายตา

“อา คุณชายครับ อย่าทำให้คุณท่านกระทบกระเทือนจิตใจเลยครับ เดี่ยวจะทำให้อาการโรคหัวใจกำเริบ” เยี่ยเซินที่อยู่ด้านข้างมองมาอย่างร้อนใจ “คุณท่านครับ ที่คุณชายพูดเป็นเรื่องจริงครับ หลานชายสามคนที่คุณท่านรักมากที่สุดเป็นลูกของคุณชายครับ และเป็นเหลนสามคนแรกของคุณครับ...”

“ตาแก่ แกอย่ามาหลอกฉันนะ” คุณท่าเยี่ยอดที่จะดีใจไม่ได้ และหันไปยืนยันกับเยี่ยเจิ้นถิงอีกครั้ง “เจ้าเด็กหน้าเหม็น แกอย่ามาเล่นตลกร้ายกับฉันนะ ฉันรับเรื่องสะเทือนใจไม่ไหว...”

“ทำไมป้าแกอย่างปูถึงได้อวดดีจัง” เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกทนไม่ไหว “ผมเอาผลตรวจดีเอ็นเอให้ดูแล้ว ปู่ก็ยังไม่เชื่อ? ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เรามาตรวจกันอีกครั้งไหม”

“ตรวจอะไรคะ” เย่ว์เย่ว์เบิกตาโตๆ ของเธอกว้างขึ้น

“เธอนี่โง่จัง ฉันยังฟังเข้าใจเลย ก็ตรวจว่าพวกเราเป็นลูกของแด๊ดดี้หรือเปล่าไง” หลงหลงขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ตรวจดีเอ็นเอต้องเจาะเลือด เจ็บมากเลย” เฉินเฉินนึกถึงครั้งก่อนที่เจาะเลือดไป เขาก็รู้สึกกลัวอยู่

“หนูไม่อยากเจาะเลือด หนูกลัวเจ็บ...” เย่ว์เย่ว์เบะปาก เธอร้อง “แง”ออกมา “คุณปู่ค่ะ ทำไมคุณปู่ถึงไม่เชื่อว่าพวกเราเป็นลูกของแด๊ดดี้ล่ะคะ”