“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วก็ปล่อยเลยตามเลย!” เยี่ยเจิ้นถิงปล่อยมือ “คุณท่านยอมก็คือยอม ถ้าไม่ยอมยังไงก็ต้องยอม ไม่มีทางหวนกลับคืนได้อีกแล้ว!”
“คุณนี่ก่อเรื่องก่อนแล้วค่อยรายงาน จริงๆ เลย...”
เยี่ยเซินตกใจจนหน้าซีดเผือก ถึงกับไปต่อไม่ถูก
“ลุงเซิน ลุงไม่เป็นไรใช่ไหม?” เยี่ยฮุยประคองเขาไว้ แต่กลับถูกชายชราผลักออก “ไสหัวใจ ไอ้เด็กบ้า ไม่รู้จักพูดโน้มน้าวคุณท่าน”
“ผมกล้าซะที่ไหนล่ะ” เยี่ยฮุยกระซิบเสียงเบา
“ลุงเซิน เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ลุงก็ช่วยเกลี้ยกล่อมคุณท่านเยี่ยให้ยอมรับคุณเฟิงสิครับ” เยี่ยจวินพูดอย่างระวัง “จริงๆ แล้วคุณเฟิงก็ใช้ได้เลยนะ...”
“ไอ้เด็กบ้า” เยี่ยเซินตบเข้าที่หลังของเยี่ยจวิน “แกยังจะมาเหลวไหลอีก!”
“เขาก็พูดถูกนิ” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว “เหลวไหลตรงไหน?”
“…” เยี่ยเซินกระตุกที่มุมปาก ฝืนยิ้มออกมา “ครับ คุณชาย!”
“งั้นคุณก็ยอมที่จะช่วยผมเกลี้ยกล่อมคุณปู่แล้วสินะ?” เยี่ยเจิ้นถิงรีบฉวยโอกาสทันที “ขอบคุณครับลุงเซิน!”
“…” เยี่ยเซินตะลึงงันไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าเขาพลาดตกหลุมพลางของนายท่านเสียแล้ว? หลุมพลางนี้ขุดไว้ชัดเจนไปแล้วมั้ง
“ขอบคุณครับลุงเซิน!” เยี่ยจวินและเยี่ยฮุยก็ขอบคุณด้วยเช่นกัน
เยี่ยเซินรู้สึกอัดอั้นเป็นอย่างมาก สีหน้าเปลี่ยนเป็นม่วงคล้ำ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
ในเวลานั้นเอง พวกหมอพยาบาลก็พาพวกเด็กๆ ออกมา แล้วพูดกับเยี่ยเจิ้นถิง “ประธานเยี่ยครับ คุณท่านเรียกให้คุณเข้าไปครับ”
“อืม” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า แล้วนั่งลงยองพูดกับพวกเด็กๆ “ไปนั่งกินขนมเล่นที่ห้องรับรองรอแด๊ดดี้ก่อนนะ”
“เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ แด๊ดดี้”
“พวกเด็กๆ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ตามพวกพี่พยาบาลไปที่ห้องรับรอง
ดังนั้นจึงไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเฟิงเชียนเสวี่ยแต่ไหนแต่ไรมา
“วันนี้ก็ปรึกษากันซะ พรุ่งนี้ไปเปลี่ยนนามสกุล” คุณท่านเยี่ยเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้มาก จะมัวรีรอไม่ได้ “อีกอย่าง แกตัดสินใจที่จะจัดการกับแม่ของพวกเด็กๆ ยังไง?”
“ปัญหาเรื่องนี้...”
“ความเห็นของฉันก็คือ ให้เงินก้อนนึง เอาไว้ใช้ตั้งตัวในอนาคต ให้เธออยู่ห่างจากพวกเด็กๆซะ”
ไม่รอให้เยี่ยเจิ้นถิงได้พูดจบ คุณท่านเยี่ยก็แสดงความคิดเห็นชี้นำขึ้นมา “ยังไงซะก็ไม่ใช่ตระกูลใหญ่โตอะไร แต่งกลับเข้ามาก็คงจะเป็นไปไม่ได้ แต่เธอคลอดเด็กสามคนออกมาเพื่อตระกูลเยี่ยของพวกเรา จะไร้น้ำใจไม่ต้อนรับก็คงไม่ได้...”
“คุณปู่ครับ...”เยี่ยเจิ้นถิงขัดจังหวะคุณท่านเยี่ย ขมวดคิ้วแล้วพูด “ตระกูลเยี่ยมีฐานะทางการเงินที่มั่นคง ไม่จำเป็นที่จะต้องพึ่งการแต่งงานเพื่อเพิ่มทรัพย์สมบัติเลยนี่ครับ ผมแต่งงานกับผู้หญิงธรรมดาแล้วจะมีปัญหาตรงไหนกัน?”
เมื่อได้ยินประโยคนั้น คุณท่านเยี่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ที่พูดมาคือแกต้องการที่จะแต่งงานกับแม่ของพวกเด็กๆ ง้ันเหรอ?”
“แน่นอน” เยี่ยเจิ้นถิงไม่ลังเล “ผมพาเธอมาที่บ้านแล้ว รอให้ปู่ตื่นขึ้นมา ค่อยจัดเตรียมงานแต่ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
เทกันแบบนี้เลยหรอมีต่ออีกมั้ย...
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...