สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 568

“แกกำลังเหลวไหลอะไรอยู่ห๊ะ!” คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้วอย่างโมโห “เรื่องงานแต่งงานของแกกับหลิงหลงได้เปล่าประกาศออกไปทั่วแล้ว ฤกษ์หมั้นก็ได้ถูกกำหนดไว้หมดแล้ว”

“แค่ยกเลิกก็จบแล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงไม่เห็นด้วย “ยังไงซะผมก็ไม่ได้เป็นคนกำหนด!”

“แก...” คุณท่านเยี่ยโกรธจนหน้าเขียว “แกสมองกลับหรือไงกันห๊ะ? ไม่เข้าใจสถานการณ์หรือยังไง? เหลิ่งซู่บุกตลาดในประเทศ ป้าของแกก็ไม่ถูกกับแกอีก ตอนนี้แกเจอศึกทั้งภายในและภายนอก ถ้าหากตระกูลหลิงกับตระกูลฉู่หันไปพึ่งพาตระกูลเหลิ่งละก็ มันจะไม่เป็นผลดีต่อพวกเรามาก แกไม่รู้หรือไง?”

“ตระกูลฉู่ไปพึ่งพาตระกูลเหลิ่งแล้วล่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดเสียบเรียบ

“อะไรนะ?ตัดสินใจแล้วงั้นเหรอ?” คุณท่านเยี่ยตกใจเป็นอย่างมาก

“ตัดสินใจแล้วครับ” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า “ซือเฮ่าเซวียนมีเรื่องบาดหมางกับผม เขากับฉู่จือหันจะแต่งงานกันแล้ว ตระกูลฉู่ต้องหันไปพึ่งพาตระกูลเหลิ่งอยู่แล้ว ทั้งสองตระกูลได้เป็นพันธมิตรกันแล้ว เตรียมยึดน่านน้ำหนานเจวี๋ย

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว แกก็ยิ่งไม่สามารถยกเลิกงานแต่งกับหลิงหลง” คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้วแน่น “ไม่เช่นนั้น...”

“ยกเลิกไปเรียบร้อยแล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงตอกย้ำอีกครั้ง

“นายท่าน...” เยี่ยเซินขัดขวางไว้ไม่ได้ เขาคิดอยากที่จะให้เยี่ยเจิ้นถิงพูดเรื่องนี้ทีหลัง ยังไงซะคุณท่านก็เพิ่งตื่นขึ้นมา ทว่าเยี่ยเจิ้นถิงกลับพูดมันออกมาแล้ว

“แกว่าอะไรนะ?” คุณท่านเยี่ยเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

“ยกเลิกไปเมื่อเช้าวันนี้” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างใจเย็นและมีเหตุมีผล “ส่วนเรื่องรายละเอียดผมจะไม่เล่าให้ปู่ฟัง เกรงว่าปู่จะรับไม่ไหว...”

“แก ไอ้เด็กอกตัญญู!”

คุณท่านเยี่ยโกรธมาก คว้าแก้วน้ำที่อยู่ข้างตัวเขวี้ยงใส่เยี่ยเจิ้นถิง

เยี่ยเจิ้นถิงโยกหลบอย่างใจเย็น แก้วก็ตกลงที่พื้น แตกกระจายเป็นชิ้นๆ

ด้านนอก เมื่อผู้ติดตามได้ยินเสียงนั้นก็พากันตกใจ

เยี่ยจวินและเยี่ยฮุยมองหน้ากัน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“แกจะไปไหน? แกไปหันหน้าเข้ากำแพงสำนึกผิดเลยนะ” คุณท่านเยี่ยตะคอกอย่างรุนแรง

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ขัดขืน ยืนหันหน้าเข้ากำแพงอย่างเชื่อฟัง เหมือนกับเด็กที่โดนลงโทษ

เขารู้จักนิสัยของคุณท่านดี หากไม่พูดให้มันชัดเจน คุณท่านก็ไม่มีทางปล่อยเขาไป

สักพัก คุณท่านเยี่ยก็คลายความโกรธลง ชี้ไปที่เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างมีน้ำโห “แกหันหน้ามาเดี๋ยวนี้!”

เยี่ยเจิ้นถิงหันมาอย่างเชื่อฟัง แล้วมองเขาอย่างแน่วแน่

“แกยอมรับฉันมาตามตรง แกคิดยังไงกันแน่?” คุณท่านเยี่ยกุมที่หน้าอกแล้วซักถาม “แกได้รับการฝึกความเป็นผู้นำตั้งแต่อายุหกขวบ ตลอดยี่สิบปีไม่เคยที่จะท้อถอย ทำไมตอนนี้กลับไม่คำนึงถึงสถานการณ์ขนาดนี้? ในหัวของแกคิดอะไรอยู่กันแน่?”

“ผมไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้ยังใจคด โหดร้าย ถ้าหากผมแต่งเข้าบ้าน วันๆ หาแต่เรื่องกลุ้มใจให้ผม ในอนาคตภายหน้าไม่มีใจที่จะขยายกิจการ จริงๆ แล้วจากมุมมองของปู่ ก็เป็นผลประโยชน์ระยะยาวอย่างหนึ่ง ใช่ไหมล่ะครับ?”

เยี่ยเจิ้นถิงพูดอธิบายเหตุผลให้คุณท่านฟัง