สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 569

“ฉันไม่ได้บอกให้แกอยู่กับหลิงหลงไปตลอดชั่วชีวิต...” คุณท่านเยี่ยโกรธจนพูดลำบาก “แกแต่งงานกับเธอซะ แล้วให้พ้นช่วงเวลานี้ไปก่อน รอให้ธุรกิจมั่นคงแล้วค่อยหย่าก็ได้ไม่ใช่หรือไง?”

“การแต่งงานไม่ใช่ของเด็กเล่นนะครับ ไม่สามารถที่จะเหยียบหลังเพื่อให้ธุรกิจมั่นคงได้ อย่างนั้นเป็นการทำร้ายคนอื่นและก็ทำร้ายตัวเองอีกด้วย”

สีหน้าของเยี่ยเจิ้นถิงเคร่งขรึมอย่างรวดเร็ว ท่าทีจริงจังอย่างมาก...

“เพราะการจัดการของปู่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมกับพ่อแม่ของผม หรือว่าปู่ยังไม่รู้จักเข็ดอีกเหรอครับ?”

“แก...”คุณท่านเยี่ยโกรธจนหน้าเขียว ทว่ากลับเงียบกริบ

ตอนนั้นเอง เยี่ยเซินพูดโน้มน้าวอย่างระมัดระวัง “คุณท่านครับ ลูกหลานมีทางรอดของตัวเอง การแต่งงานไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะไปจัดแจงได้ ปล่อยเขาไปเถอะครับ”

“นายนี่มันยังไงกันห๊ะ นายจะไปเข้าใจอะไร?” คุณท่านเยี่ยเอาความโกรธไประบายลงที่เยี่ยเซิน

“ไม่ใช่ครับ คุณท่านคิดดูสิครับ คุณหนูหลิงลับหลังทำเรื่องโหดเหี้ยมขนาดนั้น ทว่าต่อหน้ากลับทำตัวไร้พิษสงใดๆ หลอกคุณท่านมาได้เสียตั้งนาน”

“ถ้าหากเธอแต่งเข้ามาในตระกูลจริงๆ ละก็ จะยอมรับเหลนที่น่ารักทั้งสามคนของคุณท่านได้หรือไม่? แล้วถ้าเธอปิดบังคุณท่านกับนายท่านทำร้ายเด็กๆ ทั้งสามคนลับหลังละครับ ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก...”

คำพูดของเยี่ยเซินไม่ได้พูดต่อ หยุดแต่เพียงเท่านั้น แต่กลับได้ผล

เป็นไปอย่างที่คิด สีหน้าของคุณท่านเยี่ยเคร่งขรึมขึ้นมาทันที จ้องมองอย่างใช้ความคิด

เมื่อเทียบกับตระกูลหลิงแล้ว แน่นอนว่าเป็นเหลนท้ังสามคนของเขาย่อมสําคัญที่สุด!

เงียบไปอยู่นาน ในที่สุดคุณท่านเยี่ยยอมอ่อนข้อให้ “เอาล่ะ ในเมื่อเรื่องกลายเป็นอย่างนี้แล้ว ฉันก็ไม่อยากจะพูดอะไรอีก”

“ขอบคุณครับคุณปู่...” ท้ายที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“แต่งงานกับแม่ของเด็กสามคนนั้นก็ดี ถึงแม้ว่าเป็นคนธรรมดา แต่สามารถเลี้ยงลูกให้ออกมาน่ารักแบบนี้ ถือได้ว่าเป็นคนมีคุณสมบัติใช้ได้” คุณท่านเยี่ยวิเคราะห์ “ก็ยังดีกว่าเฟิงเชียนเสวี่ยนั่น!”

“เอ่อ...” คราวนี้สีหน้าของเยี่ยเซินชะงักลง

“จริงๆ แล้วคุณเฟิงเชียนเสวี่ยก็คือ...”

“นายท่าน!” เยี่ยเซินรีบพูดขัดเยี่ยเจิ้นถิงทันที พร้อมกับส่งสายตาให้เขา “เด็กๆ ทั้งสามคนกำลังรอคุณอยู่ที่ด้านนอกนะครับ ไม่งั้นคุณกลับไปก่อน อีกสองสามวันรอคุณท่าน...”

เขานึกถึงก่อนหน้าที่ไปหาพวกเด็กๆ ที่บ้าน ทุกๆ ครั้ง แม่ของเด็กๆ ก็จะเลี่ยงที่จะเจอหน้า แม้ว่าเจอกันที่ทางเข้าหมู่บ้าน ก็จะเห็นแค่พวกเด็กๆ ไม่เห็นแม่

ตอนนั้น เยี่ยเซินเคยเตือนเขาแล้ว ว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน แต่ว่าเขาชอบเด็กๆ ทั้งสามคนนั้นมาก ดังนั้นจึงไม่ได้ซักไซ้อะไร...

คุณท่านเยี่ยไม่อยากจะเชื่อ จึงย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ “แกจะบอกว่า แม่ของพวกเด็กๆ ทั้งสามคน ก็คือ เฟิง เชียน เสวี่ย?”

“เฟิงเชียนเสวี่ย” สามคำนี้นั้น คุณท่านเยี่ยพูดออกมาทีละคำ อย่างชัดเจน เกรงว่าจะเข้าใจผิดอีก

“ถูกต้อง คือเธอนั่นแหละครับ” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าอีกครั้ง “สี่ปีก่อนเธอตั้งท้องลูกของผม ทว่า ผมเพิ่งจะมารู้ความจริงเมื่อไม่นานมานี้...”

“…”

มือของคุณท่านเยี่ยสั่นเทา ทรุดตัวล้มไปบนเตียง ความดันพุ่งสูงปรี๊ดขึ้นมาทันที

“คุณท่านครับ ใจเย็นๆ ก่อน ใจเย็นๆ หมอครับ หมอ...”

เยี่ยเซินรีบตามหมอทันที