สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 571

เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นจบ เยี่ยเซินถอนหายใจแล้วพูด “อันที่จริงเมื่อมาคิดๆ ดูแล้ว คุณเฟิงคนนั้นก็เลี้ยงลูกทั้งสามคนได้เป็นอย่างดี อีกทั้งนายท่านยังชอบมากขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่านิสัยของเธอนั้นไม่ได้มีปัญหาอะไร

อีกอย่าง เธอปกปิดชีวิตของลูกทั้งสามคนมาโดยตลอด ไม่อยากให้พวกเขาได้รู้จักกับพวกเครือญาติ คงจะไม่ใช่ผู้หญิงที่โลภมากหวังสูง"

“ทำไมนายถึงช่วยเธอพูดเรื่องนี้ขึ้นมา?” คุณท่านเยี่ยจ้องเยี่ยเซินอย่างไม่พอใจ

“ผมไม่ได้ช่วยเธอพูดครับ ผมก็แค่ว่าไปตามความจริงเองครับ” เยี่ยเซินยิ้ม “ตั้งแต่เล็กจนโตนายท่านก็มีนิสัยเฉยชาไม่สนใจใยดีใคร ท่านเคยเห็นเขามั่นคง เอาใจใส่กับใครสักคนขนาดนี้ไหมละครับ?”

“ก็จริงอยู่” คุณท่านเยี่ยพยักหน้า

“ประเด็นหลักก็คือเด็กทั้งสามเป็นเด็กที่น่ารักมาก” เยี่ยเซินพูดโน้มน้าว “อีกทั้ง ความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อแม่นั้นลึกซึ้งเป็นอย่างมาก ถ้าหากทิ้งแม่เก็บเด็กไว้ตามที่ท่านพูด เกรงว่าพวกเด็กๆ จะรังเกียจท่านได้นะครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ คุณท่านเยี่ยก็เงียบไม่พูดจา...

เยี่ยเจิ้นถิงพาลูกทั้งสามคนกลับมาถึงบ้าน แม่จูได้เตรียมอาหารเย็นไว้เยอะแยกมากมาย

เฟิงเชียนเสวี่ยที่อยู่ในชุดลำลองสบายๆ ถือนิตยสารหนึ่งเล่ม นั่งอยู่บนโซฟาอย่างเหม่อลอย

เมื่อได้ยินเสียงรถดังมาจากประตูด้านนอก พวกแม่หรงก็รีบออกไปต้อนรับ แม่จูพูดเตือนสติเธอ “คุณหนู พวกเขากลับมากันแล้วค่ะ”

“อื้อ” เฟิงเชียนเสวี่ยวางนิตยสารลง ลุกขึ้นแล้วเดินตามแม่จูออกไป

“คุณยาย หม่ามี้...”

พวกเด็กๆ ลงจากรถ แล้วกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเฟิงเชียนเสว่ียอย่างมีความสุข

เฟิงเชียนเสวี่ยนั่งยองลงกับพื้น อ้าแขนต้อนรับพวกเด็กๆ

เมื่อใบหน้าเล็กๆ จ่ำม่ำของพวกเขาแนบลงมาที่ซอกคอของเธอ ในอากาศก็ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นแป้งเด็ก เฟิงเชียนเสวี่ยก็ยิ้มขึ้นอย่างมีความสุขอีกครั้ง

เรื่องกวนใจต่างๆ พวกเด็กๆ ก็สามารถช่วยรักษาได้

“ระวังอย่าให้หม่ามี้ล้มล่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดเตือนอย่างอ่อนโยน

“หม่ามี้ ซานเป่าคิดถึงหม่ามี้” ใบหน้าเล็กนุ่มละมุนของเย่ว์เย่ว์ถูวนไปมาบนใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย “หม่ามี้คิดถึงซานเป่าไหม?”

“คิดถึงสิ!” เฟิงเชียนเสวี่ยจุ๊บที่แก้มของเธอ

“หม่ามี้ ผมด้วย”หลงหลงและเฉินเฉินรีบยื่นหน้าเข้ามาทันที

เยี่ยเจิ้นถิงหยุดคิด แล้วพยักหน้า “อื้อ กินข้าวกันเถอะ!”

“คุณยายทานข้าว แด๊ดดี้ทานข้าว หม่ามี้ทานข้าว!”

เด็กๆ ทั้งสามคนเอ่ยกล่าวกับผู้ใหญ่อย่างมีสุภาพ หลังจากนั้นก็เริ่มลงมือทานข้าว

เฟิงเชียนเสวี่ยก้มหน้าก้มตารับประทานเงียบๆ โต้ตอบกับพวกเด็กๆ เป็นครั้งคราว

เยี่ยเจิ้นถิงคีบปลาให้เธอชิ้นหนึ่ง เธอพูด “ขอบคุณ” อย่างเสียงเบา ไม่ได้มองเขาเลยสักนิด

ครั้งนี้ ในที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็มั่นใจแล้วว่าเธอนั้นตั้งใจที่จะเมินเขา

แต่เป็นเพราะอะไรกัน?

เขาไม่เข้าใจ...

หลังจากทานข้าวเสร็จ พวกเด็กก็งอแงอยากจะให้แด๊ดดี้กับหม่ามี้พาพวกเขาไปเล่นที่สวน

เดิมทีเฟิงเชียนเสวี่ยตอบตกลงแล้ว แต่เมื่อหันกลับไปใส่เสื้อโค้ท ความรู้สึกปวดที่แขนก็จู่โจมขึ้นมาอีกครั้ง เธอรีบเดินเข้าห้องน้ำไปทันที...

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก