สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 574

“เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยเจิ้นถิงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเหลยอวี่ทันที “ผมจะตามเหลยอวี่มาให้”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่ต้อง ก็แค่ปวดท้อง กินยาแล้ว พักสักหน่อยก็ดีขึ้นค่ะ” แม่จูหันไปมองเฟิงเชียนเสวี่ย “ เธอกำลังหลับอยู่ เดี๋ยวพอตื่นแล้ว ฉันจะส่งเธอขึ้นไปเอง คุณไปทำธุระเถอะค่ะ”

“ก็ได้”

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินจากไป แต่เขาก็ยังคงไม่สบายใจจึงโทรศัพท์ตามเหลยอวี่มา แล้วกลับขึ้นข้างบนไปอยู่กับพวกเด็กๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยนอนอยู่ที่ห้องแม่จูประมาณชั่วโมงกว่า ในที่สุดก็ตื่น หลังจากที่ตื่นขึ้นมาก็ดูเหมือนไม่เป็นอะไร กลับฟื้นคืนเป็นปกติ

แม่จูเห็นเธอเป็นแบบนั้น ก็รู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก “คุณหนูคะ พิษที่คุณโดนมันคือพิษอะไรกันแน่?ทำไมถึงได้ประหลาดอย่างนี้?”

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” เฟิงเชียนเสวี่ยลูบหน้าของตัวเอง ยังคงเย็นอยู่เล็กน้อย เหงื่อที่อยู่บนตัวก็เหนียวเหนอะหนะ ไม่สบายตัวอย่างมาก “ฉันต้องกลับไปแล้ว อาบน้ำก่อนที่พวกเขาจะเลิกเรียน ไม่อย่างนั้นเยี่ยเจิ้นถิงต้องจับได้แน่”

“หมอเหลยมาถึงแล้วค่ะ อยู่ที่ด้านนอกกำลังรออยู่” แม่จูกระซิบบอก “ก่อนหน้านี้คุณท่านแวะมาหาคุณ ฉันบอกไปว่าคุณปวดท้อง นอนพักอยู่ที่ห้องนี้ เดิมทีตั้งใจว่าจะทำให้เขาออกไป แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะตามหมอเหลยมา อาจเป็นเพราะเป็นห่วงคุณหนูน่ะค่ะ”

“อื้ม เดี๋ยวฉันจัดการเอง” เฟิงเชียนเสวี่ยเดินออกจากห้อง

เหลยอวี่หิ้วกล่องยารีบเดินเข้ามาทักทายทันที “คุณเฟิง คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยส่ายหน้า “เขาเรียกคุณมาทำไมกันนะ? ฉันก็บอกไปแล้วว่าแค่ปวดท้องนิดหน่อย”

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ” เหลยอวี่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ตอนนี้เห็นสีหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยเป็นปกติมาก ไม่เหมือนคนป่วยอะไร เขาหยิบยาออกมาจากในกล่องยาหลายชุด “พวกนี้คือยาโรคกระเพาะที่ผมเตรียมไว้ให้คุณ เมื่อไหร่ที่รู้สึกไม่สบายก็สามารถทานได้เลยนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรับยามา “ทำให้คุณต้องถ่อมาถึงที่นี่ ลำบากหน่อยนะคะ!”

“ไม่เป็นไรครับ พอดีวันนี้ผมมีธุระที่โรงพยาบาลพอดี ก็เลยออกไป ปกติตอนเย็นผมจะอยู่ที่ห้องตรวจ” เหลยอวี่พูดแล้วยิ้ม “ถ้าหากคุณไม่สบายตรงไหน สามารถไปหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ”

“อื้อ ขอบคุณนะคะ

เฟิงเชียนเสวี่ยส่งเหลยอวี่กลับไปแล้ว ก็เดินกลับขึ้นไปข้างบน เสียงหัวเราะเฮฮาของพวกเด็กๆ ดังมาจากห้องหนังสือ มุมปากของเธอก็ยกขึ้นอย่างอดไม่ได้

เธอกลับมาถึงที่ห้อง ก็รีบตรงเข้าไปที่ห้องน้ำทันที

หลังจากที่พวกเขาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ก็ไม่เคยล็อคประตูเลยสักครั้ง

ไม่ว่าใครจะอยู่ในห้องน้ำ อีกคนก็สามารถเดินเข้าไปได้ทุกเมื่อไม่เคยล็อคประตู

วันนี้จู่ๆ เฟิงเชียนเสวี่ยกลับล็อคประตู ทำให้เยี่ยเจิ้นถิงโกรธมาก!

“ฉันกำลังอาบน้ำอยู่” เฟิงเชียนเสวี่ยแหงนหน้าขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลน เพื่อที่จะทำให้เลือดกำเดาหยุดไหล

“อาบน้ำทำไมต้องล็อคประตู?” เฟิงเชียนเสวี่ยถามเสียงต่ำ

“ก็ฉันอยากจะล็อค”เฟิงเชียนเสวี่ยไม่มีเวลาคิดหาข้ออ้าง ทำได้เพียงพูดแบบนี้ไป “คุณไปเถอะ รอฉันอาบน้ำเสร็จแล้วคุณค่อยมาใหม่”

เยี่ยเจิ้นถิงโกรธจนหน้าเขียว แต่ก็ยังเดินจากไป

เฟิงเชียนเสวี่ยวนเวียนอยู่ในห้องน้ำเกือบครึ่งค่อนวัน จนในที่สุดเลือดกำเดาก็หยุดไหล เธอรีบทำความสะอาดเลือด จัดแจงตัวเองให้เสร็จเรียบร้อย ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินออกไป...