สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 575

“เฟิงเชียนเสวี่ย คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?” เยี่ยเจิ้นถิงถาม

วันนี้ทันทีที่เขากลับมา เธอก็จงใจเย็นชาใส่เขา ไม่มองเขา ไม่สนใจเขา ไม่ไปเล่นท่ีสวนกับเขาแล้วก็พวกเด็กๆ เขากลับมาตามเธอ เธอก็เอาแต่หลบหน้า ตอนที่อาบน้ำยังล็อคประตูใส่อีก...

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกประหม่า ไม่อยากที่จะสนใจเขา นั่งลงที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเป่าผม

เยี่ยเจิ้นถิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ก้าวไปปิดไดร์เป่าผม ดึงไหล่ของเฟิงเชียนเสวี่ยแล้วถาม “เป็นเพราะวันนี้ผมไม่ได้พาคุณไปเยี่ยมคุณปู่เหรอ ถึงได้จงใจพุ่งเป้ามาที่ผมงั้นเหรอ?”

“ฉันพุ่งเป้าไปที่คุณตรงไหน?” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา “คุณอยากหรือไม่อยากจะพาฉันไปหาคุณปู่ มันก็เป็นสิทธิของคุณ ฉันไม่มีสิทธิเข้าไปก้าวก่าย”

เป็นโอกาสที่ดีในการที่จะหาเรื่องทะเลาะ หลังจากนั้นก็สามารถย้ายออกไปอยู่ข้างนอกได้หลายวัน

“ที่วันนี้ผมไม่พาคุณไปเยี่ยมก็เพราะ...”

“แล้วแต่คุณ” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดขัดเขา ไม่อยากที่จะคุยด้วย “ฉันเองก็ไม่ได้ยืนกรานที่จะไปพบคุณปู่ ยังไงซะคุณปู่ก็ไม่ชอบฉันอยู่แล้ว จะได้ไม่ต้องทำให้เขาโมโห!”

“นี่คุณคิดอะไรของคุณน่ะ?” เยี่ยเจิ้นถิงโกรธที่ถูกเธอเย็นชาใส่ “ผมคุยกับคุณดีๆ คุณยังจะมาพูดจาเฉยชาประหลาดใส่อีก!”

“ฉันก็พูดความจริงไม่ใช่หรือไง?” เฟิงเชียนเสวี่ยเงยหน้ามองเขา พูดอย่างเย็นชา “เมื่อเช้าฉันบอกว่าฉันต้องการช่วยพ่อฉันแก้แค้น คุณก็ไม่สนใจฉันเหมือนกันไม่ใช่หรือไง? แถมจงใจเมินใส่ฉัน?”

“ตอนนี้กำลังพูดเรื่องตอนเย็น คุณไปพูดเรื่องเมื่อเช้าทำไม?”

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วแน่น ได้ยินว่าผู้หญิงเวลาทะเลาะกันจะชอบขุดคุ้ยเรื่องเก่า ดูท่าแล้วจะเป็นเรื่องจริง

“เรื่องเมื่อเช้ามันทำไมงั้นเหรอ? พูดไม่ได้หรือไง?” เฟิงเชียนเสวี่ยพาลใส่ “เรื่องของคุณเป็นธุระได้ ส่วนเรื่องของฉันมันไม่ใช่ธุระหรือไง?”

“...”

เยี่ยเจิ้นถิงพูดไม่ออก ทะเลาะกับผู้หญิงเซ็งจนหมดคำจะพูด พูดอ้อมค้อมวกไปวนมา ไม่มีตรรกะและเหตุผลเลยสักนิดเดียว

“ขี้คร้านจะคุยกับคุณแล้ว!”

เยี่ยเจิ้นถิงโมโหจนหน้าเขียว หันหลังเดินเข้าห้องน้ำไป

“ใช้สมองหน่อยได้ไหม?” เยี่ยเจิ้นถิงเอานิ้วจิ้มไปที่หัวของเฟิงเชียนเสวี่ย “สงครามทางธุรกิจ ทุกการกระทำล้วนอยู่นอกขอบเขตของกฎหมาย กฎหมายก็ทำอะไรเธอไม่ได้ แล้วคุณไปแจ้งความจับเธอเรื่องอะไรล่ะ?”

“ได้!” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า พูดอย่างฮึกเหิม “ในเมื่่อไม่สามารถใช้ลงโทษเธอด้วยกฎหมาย งั้นก็ใช้วิธีทางธุรกิจของคุณ! คุณคือพ่อของลูกฉันน ในอนาคตก็จะเป็นสามีของฉัน คุณก็ควรที่จะช่วยฉันแก้แค้น ช่วยแก้แค้นให้กับคุณตาของพวกเด็กๆ!”

“…”

ครั้งนี้ ดูเหมือนเยี่ยเจิ้นถิงจะไม่ได้หงุดหงิดโต้แย้งกลับไปเหมือนเมื่อสักครู่นี้ แต่เงียบไปสักครู่หนึ่ง แล้วอธิบายอย่างมีเหตุผล

“ก่อนอื่นเลยนะ แม้ว่าเธอมีเจตนาไม่ดีที่จะกดราคาฮุบซื้อบริษัทพ่อของคุณไว้ แต่ก็ไม่ได้ลงมือฆ่าพ่อของคุณ พ่อของคุณฆ่าตัวตายจริงๆ ผมต้องการแก้แค้นก็คงจะไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่”

“ข้อสอง เธอคือป้าแท้ๆ ของผม เป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณปู่ แม้ว่าตระกูลเยี่ยของพวกเราตอนอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าจะต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ไม่สามารถลงมือฆ่าญาติของตัวเองได้จริงๆหรอกนะ”

“ข้อสาม ที่คุณพูดก็ถูก ในฐานะว่าที่สามีของคุณในอนาคต พ่อของลูก ผมควรเรียกร้องความยุติธรรมให้กับตระกูลเฟิงของคุณ...”

หยุดนิ่งไปพักหนึ่ง เขาก็พูดขึ้น “ผมคิดดูก่อนว่าควรจะจัดการอย่างไรดี”