สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 576

ขณะที่พูด เยี่ยเจิ้นถิงก็หันหลังเดินเข้าห้องน้ำไป...

เฟิงเชียนเสวี่ยมองแผ่นหลังเขา ช็อคตะลึงไปเลย

เธอ ฟังไม่ผิดใช่ไหม?

นี่คือเยี่ยเจิ้นถิงใช่ไหม?

นึกไม่ถึงว่าเขากำลังอธิบาย พูดคุย คิดทบทวน?

แถมยังบอกอีกว่าในฐานะว่าที่สามี พ่อของลูก เขาควรที่จะเรียกร้องความยุติธรรมให้ตระกูลเฟิง แล้วก็พูดอีกว่าจะลองคิดว่าควรจัดการยังไง...

คำพูดพวกนี้ ดูไม่เหมือนหลุดออกมาจากปากของเยี่ยเจิ้นถิงเลยจริงๆ

เขาเป็นอะไรไปน่ะ?

ทำไมถึงเปลี่ยนไปแสนดีขนาดนี้?

ดีเกินจนทำให้เธอตัดใจจากไปไม่ลง...

เฟิงเชียนเสวี่ยอดที่จะเศร้าใจไม่ได้ นัยต์ตาแดงก่ำ มองตัวเองในกระจกไม่ได้แตกต่างอะไรจากแต่ก่อน แต่พิษที่อยู่ในกระแสเลือดนั้นสามารถกำเริบได้ทุกเมื่อ...

เธอไม่สามารถเป็นระเบิดเวลาที่อยู่ข้างกายเขาได้

แม้ว่าสิ่งที่เธอพูดออกมาเมื่อสักครู่นี้มันจะสนุกมากก็ตามที แต่เธอนั้นเข้าใจดีว่า การจัดการกับป้าแท้ๆ ของตัวเองนั้นต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหน อีกทั้งผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร

ถ้าหากพิษที่อยู่ในตัวเธอไม่มียารักษาได้ ถ้าหากเธออยู่เคียงข้างเยี่ยเจิ้นถิงแล้วตายจากไป พวกเด็กๆ จะต้องทุกข์ระทมอย่างแน่นอน กลัวว่าเยี่ยเจิ้นถิงเองก็จะแก้แค้นให้เธอ...

เมื่อถึงเวลานั้นก็จะเสียหายด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ไม่ใช่เพียงแค่เยี่ยเจิ้นถิงที่จะได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวง พวกเด็กๆ เองก็คงจะโดนร่างแหไปด้วย

ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เธอไม่อยากจะให้พวกเด็กๆ ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป...

เมื่อคิดถึงจุดนี้แล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ปาดน้ำตา แล้วเป่าผมต่อไป

เธอย้ำเตือนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเรา รอให้เยี่ยเจิ้นถิงออกมา ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่จะย้ายออกไป ไม่ว่าจะใช้ข้ออ้างอะไรก็ตามก็ต้องจากที่นี่ไปสักระยะ...

เยี่ยเจิ้นถิงจิบไวน์ พูดอย่างใจเย็นว่า “วันนี้คุณปู่ได้รู้จักกับพวกเด็กๆ แล้ว ดีใจจนน้ำตาคลอ”

“ถ้างั้น เขารู้หรือเปล่าว่าหม่ามี้ของพวกเด็กๆ คือใคร?” เฟิงเชียนเสวี่ยประหม่าเล็กน้อย

“รู้แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า “ผมบอกเขาแล้ว”

“หา?” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเดินไป “ แล้วท่านไม่โกรธแย่เลยเหรอ? ท่านเพิ่งจะฟื้น ทำไมคุณถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ล่ะ?ร่างกายของเขารับไหวเหรอ?”

“รับไม่ไหว จนความดันพุ่งสูงขึ้น” เยี่ยเจิ้นถิงแกว่งแก้วไวน์

“หา?” เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจจนหน้าถอดสี ยกมือกุมหน้าผาก “แม่เจ้า แย่แล้ว แย่แล้ว!”

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างสบาย “ฉันเข้าใจคุณปู่ดี ชั่วชีวิตของเขาผ่านร้อนผ่านหนาว มีอะไรที่ไม่เคยประสบเจอง้ันเหรอ? ไม่พังเพียงเพราะเรื่องเล็กๆ แค่นี้หรอก ได้รับแรงกระตุ้นนิดหน่อย ไม่นานก็ไม่เป็นอะไรแล้ว!”

“ถ้างั้นท่านคัดค้านหัวชนฝาใช่หรือเปล่า?” เฟิงเชียนเสวี่ยกังวลอย่างมาก “เขารังเกียจพวกเด็กๆ ด้วยหรือเปล่า?”

“ไม่หรอก ปู่รักพวกเด็กๆ มาก” เยี่ยเจิ้นถิงเอื้อมมือไปโอบหลังเอวของเฟิงเชียนเสวี่ย แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้ “วางใจเถอะ มีผมอยู่ทั้งคน ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งคุณหญิงเยี่ยของคุณได้หรอก!”