สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1058

เห็นสายตาของหลินหยาง คุณชายเก้าตระกูลเยี่ยนและคนอื่นสะดุ้ง รู้สึกเย็นวูบจนเข้ากระดูก

แต่ในเวลานี้คุณชายเก้าตระกูลเยี่ยนทำได้แต่ใช้ข้ออ้างนี้

ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะตายอย่างน่าเกลียด

ทว่าสิ่งที่เขาไม่รู้คือซูเหยียนเป็นสิ่งต้องห้ามของหลินหยาง ใช้เหตุผลแบบนี้มีแต่จะยิ่งทำให้เขาน่าเกลียดมากขึ้น

"หมอเทวดาหลิน ผมไม่ได้กำลังขู่คุณ ผมแค่อยากให้คุณสงบสติอารมณ์ก่อน ทำให้คุณสามารถพิจารณาส่วนได้เสียให้ดี! ชีวิตของพวกเราไม่มีค่า คุณปล่อยพวกเราไป คุณซูเหยียนก็จะปลอดภัยอย่างแน่นอน" คุณชายเก้าตระกูลเยี่ยนเค้นรอยยิ้มพูด

สีหน้าของหลินหยางแทบจะมืดสนิท

เขาหันไปมองคังเจียห่าวอย่างกะทันหัน "ซูเหยียนอยู่ไหน?"

"คุณซูเหยียนเธอ…เธออยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้ว!" คังเจียห่าวปาดเหงื่อบนหน้าผากของตนเองแล้วพูด

ซูเหยียนจะเป็นอะไรไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นพวกเขาจบแน่

"เธออยู่ไหน?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"อยู่…อยู่บ้านตระกูลจาง…" คังเจียห่าวพูดพร้อมกับปาดเหงื่อ

"ตระกูลจาง?"

หลินหยางหันหน้าไปจ้องคุณชายเก้าตระกูลเยี่ยน เขาตระหนักถึงอะไรบางอย่างทันที หันไปมองทางซูกังที่กำลังตัวสั่นอย่างบ้าคลั่ง

ถ้าหากซูเหยียนอยู่บ้านตระกูลจาง ต้องเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยอย่างแน่นอน เป้าหมายของพรรคโบราณคือหยางหัว พวกเขาไม่มีทางเจอตัวซูเหยียนในทันที นอกเสียจาก…มีคนบอกที่อยู่ของซูเหยียนให้พรรคโบราณรู้

ส่วนคังเจียห่าวไม่มีทางเปิดเผยตำแหน่งของซูเหยียนอย่างแน่นอน ดังนั้นมีเพียงคนของตระกูลซูเท่านั้นที่เป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนี้

คุณชายเก้าตระกูลเยี่ยนน่าจะกำลังขู่เขาเท่านั้น…

"ซูกัง ฝีมือของคุณเหรอ?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"หา…เรื่องนี้…เรื่องนี้….หมอเทวดาหลิน ผม…ผม…" ซูหังอ้าปาก แต่กลับพูดอะไรไม่ออก

"เฝ้าพวกเขาสามคนไว้!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ผมจะไปบ้านตระกูลจางเดี๋ยวนี้!"

"ประธานหลิน จะให้จัดการพวกเขายังไง?" คังเจียห่าวรีบถาม

"ยังไม่ต้องทำอะไรชั่วคราว! ผมไปดูที่บ้านตระกูลจางก่อน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับซูเหยียน…ใช้มีดสับพวกเขาเป็นหมื่นชิ้นเลย!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย หันหลังแล้วเดินจากไป

ทุกคนรีบพุ่งเข้าไปจับตัวคนทั้งสามทันที

"อย่า! อย่า!"

"หมอเทวดาหลิน คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้!"

"อภัยให้ผมเถอะ!"

คนทั้งสามตะโกนเสียงดังลั่น

แต่มันไม่มีประโยชน์

"จองไฟท์เครื่องบินไปมณฑลกวงหลิวให้ผมเดี๋ยวนี้!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ครับ ประธานหลิน!"

คังเจียห่าวรีบเหยียบโทรศัพท์ออกมาโทร

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เที่ยวบินที่ไปมณฑลกวงหลิวออกเดินทาง

เกิดอุบัติเหตุกับกงซีหยุน หม่าไห่และชวี่เทียนอยู่ในอาการสาหัส ซูเหยียนย่อมอยู่เจียงเฉินไม่ได้

เพราะเหตุนี้ กงซีหยุนจึงสั่งให้เลขาย้ายตัวของซูเหยียนไปมณฑลกวงหลิวอย่างเร่งด่วน โดยให้ตระกูลจางเป็นคนปกป้องอย่างเป็นความลับ

เดิมทีกงซีหยุนทำงานอย่างเป็นความลับมาก แต่คิดไม่ถึงว่าคนของอีกฝ่ายจะเป็นซูกัง หาตำแหน่งที่อยู่ของซูเหยียนจนพบ

หลินหยางเชื่อว่าคุณชายเก้าตระกูลเยี่ยนอย่างไม่ได้ลงมือกับซูเหยียน เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือหยางหัว ก่อนหน้านี้ตามหาหม่าไห่ไม่สำเร็จ จึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ซูเหยียนแทน คิดว่าตอนนี้น่าจะยังทันเวลา

ทันทีที่เครื่องบินลงจากเครื่อง คังเจียห่าวได้สั่งให้คนมารอรับที่สนามบินแล้ว

หลินหยางขึ้นรถมุ่งหน้าไปทางบ้านตระกูลจางโดยตรง

แต่ว่าหลินหยางไม่ได้ใช้รูปลักษณ์ของหมอเทวดาหลิน แต่เป็นหลินหยางแทน

เพื่อไม่ทำให้คนของตระกูลจางตกใจ และเป็นการหลบเลี่ยงไม่ให้ศัตรูที่หลบซ่อนตัวอยู่รู้ว่าหมอเทวดาหลินติดต่อกับตระกูลจาง

หน้าคฤหาสน์ตระกูลจาง

หลินหยางก้าวลงจากรถ เดินเข้าไปข้างในอย่างเร่งรีบ

"ใคร?"

ตรงหน้าประตูใหญ่มีผู้ชายอีกกำยำยืนอยู่หลายคน

คนกลุ่มนี้ค่อนข้างหวาดระแวง สังเกตเห็นหลินหยางเดินเข้ามารีบตะคอกทันที

"ผมคือหลินหยาง! ต้องการพบซูเหยียน!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"คุณหลินเองเหรอ" ผู้ชายคนนั้นกวาดสายตามองหลินหยางตั้งแต่หัวจรดเท้า พยักหน้าแล้วหันไปเปิดประตู "เชิญเข้า"

"หลินหยาง! เสี่ยวม่านยังไม่ได้อนุญาตให้คุณไป คุณรอก่อนเถอะ!" ผู้ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"คุณเป็นใคร?" หลินหยางถามด้วยความสงสัย

"บัดซบ! นี่มันกิริยาอะไรของคุณ? กล้าพูดกับพี่เล่ยแบบนี้เหรอ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นตัวอะไร?" วังเสียวม่านตะคอกด้วยความโกรธ

"พี่เล่ย?"

"มีตาแต่ไม่มีแวว! พี่เล่ยเขาเป็นคนมีชื่อเสียงของที่นี่! แถวนี้เขาเป็นคนคุม! ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าเสี่ยวเหยียนจะได้อยู่อย่างปลอดภัยเหรอ? ทำไมตระกูลจางถึงไม่เป็นอะไร? ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะพี่เล่ย! เสี่ยวเหยียนคงถูกศัตรูที่คุณล่วงเกินพาตัวไปนานแล้ว!" วังเสียวม่านพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ศัตรูที่ผมล่วงเกิน?"

หลินหยางงงเป็นไก่ตาแตก

คิดว่าจางชิงหยู่คงแต่งเรื่องอะไรมาใส่ร้ายเขาอีกแน่นอน

"หลินหยาง ฉันไม่อยากพูดเสียเวลากับคุณ! เอาเป็นว่าคุณไม่มีสิทธิ์เข้าไปพบเสี่ยวเหยียน! และคุณก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวเข้าประตูของที่นี้! คุณรีบไสหัวไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ! รีบหายไปจากสายตาของฉันเดี๋ยวนี้!" วังเสียวม่านพูด

สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึม เริ่มมีไฟแห่งความโกรธลุกโชน

จิตใจของเขาในตอนนี้อยู่ที่ซูเหยียนทั้งหมด ไม่มีเวลาสนใจวังเสียวม่าน เขาตะคอกใส่ผู้ชายตรงหน้าโดยตรง "หลบไป!"

"เหอะเหอะ หลินหยาง ใจนักเลงใช้ได้เลยนี่! ผมเคยได้ยินเสี่ยวม่านพูดถึงคุณ! คนอย่างคุณไปเอาความกล้ามาจากไหนสั่งให้ผมหลบไป?" ผู้ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูด

แต่ทันทีที่เขาเพิ่งพูดจบ หลินหยางยื่นมือออกไปผลักโดยตรง

ผู้ชายคนนั้นโดนแรงผลักของหลินหยางล้มหน้าหงายลงพื้นโดยตรง

"หา?" วังเสียวม่านตกตะลึง

หลินหยางเดินเข้าไปข้างในโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

"พี่เล่ย! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า! เป็นยังไงบ้าง?"

วังเสียวม่านเห็นภาพนี้ตกใจจนหน้าซีด รีบเดินเข้าไปประคอง

พี่เล่ยล้มอยู่บนพื้นอย่างน่าเวทนา

รอจนกระทั่งเขาลุกขึ้น เสื้อสูทบนร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น

พี่เล่ยตบฝุ่นบนร่างกายของตนเองไม่หยุด สีหน้าของเขาเคร่งขรึมจนถึงขีดสุด

"พี่เล่ย ขอโทษที่ทำให้คนตกใจ ฉันจะต้องสั่งสอนหมอนั่นแน่นอน!" วังเสียวม่านพูดด้วยความโมโห

"ไม่จำเป็น ผมเสียหน้า ผมก็ต้องกู้มันกลับมาเอง!"