ถ้าเข้าไปด้านในกับคนเหล่านี้ บางทีอาจจะช่วยปกปิดตัวตนตัวเองได้ ถึงเวลานั้นอาจจะมีประโยชน์ต่อแผนการของตัวเอง
"เหอะ นับว่ามีความกล้า!"
เติ้งเหลยยิ้มด้วยท่าทางสำเร็จ
"งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ"
"โอเค!"
ทั้งสี่คนเดินเข้าไปในสระมังกรทมิฬ
จากการแลกเปลี่ยนข้อมูลสั่นๆ กับเติ้งเหลยและผู้หญิงสองคนนี้ก็ได้รู้ว่าผู้หญิงทั้งสองเป็นคนที่ทำงานในวงการสื่อ
หญิงสาวที่เย็นชาชื่อจางหยาและเด็กสาวอีกคนหนึ่งชื่อชวี่ฉิง ทั้งสองเป็นนักข่าวจากสำนักข่าวเหมาเฉิงเดลี่
ชวี่ฉิงเป็นนักข่าวฝึกหัดและคอยติดตามจางหยา
และจางหยาคนนี้ต้องการทำข่าวใหม่ๆ เสมอ ดังนั้นเธอจึงสนใจข่าวที่คุ้มค่า
เติ้งเหลยเหมือนจะสนใจในตัวจางหยา ดังนั้นเขาจึงเปิดเผยข่าวเรื่องสระมังกรทมิฬกับเธอ
และจางหยาก็ถูกใจทันที
เติ้งเหลยใช้โอกาสนี้แนะนำตัวเองโดยอ้างว่าเป็นผู้คุ้มกันของเธอ
และด้วยเหตุผลนี้ ทั้งสามจึงมาที่แห่งนี้
"จางหยา ที่นี่...มืดมาก!"
จางหยาไม่พูดอะไร ใบหน้าของเธอกระตุกเล็กน้อย
"จางหยา ชวี่ฉิง พวกคุณไม่ต้องกลัว! มีผมอยู่ อันตรายอะไรผมสามารถช่วยคุณจัดการได้ไหม" เติ้งเหลยตบหน้าอกและพูดด้วยความมั่นใจ
ทั้งสองพยักหน้า
หลินหยางมองไปทางเขาและเอ่ยปาก: "เติ้งเหลย คุณรู้เรื่องยอดฝีมือจำนวนมากมาที่สระมังกรทมิฬเพื่อตามหาของล้ำค่าได้อย่างไร?"
เมื่อคำพูดนี้ออกมา เติ้งเหลยก็เหลือบตามองเขาและกระแทกเสียง: "งั้นคุณรู้ได้ยังไง?"
"ง่ายมาก เพราะข่าวนี้ถูกปล่อยออกมาโดยผม" หลินหยางสารภาพโดยตรง
อย่างไรก็ตามเมื่อเติ้งเหลยได้ยิน เขากลับจ้องเข้ามาและหัวเราะเสียงดัง
"ฮ่าๆๆๆ คุณเป็นคนปล่อยข่าวหรอ? อย่ามาหลอกผมหน่อยเลย! ฮ่าๆๆๆ..." เติ้งเหลยเอามือกุมท้อง
จางหยาและชวี่ฉิงมองเขาและขมวดคิ้ว
แม้ว่าทั้งสองจะไม่ใช่นักศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเธอก็รู้เรื่องบางอย่างเกี่ยวโลกศิลปะการต่อสู้เหล่านี้ เนื่องจากพวกเขาต้องการสิ่งของอันเดียวกัน พวกเขาจึงร่วมทางกัน พร้อมกับเติ้งเหลยเป็นนักศิลปะการต่อสู้จึงได้แนะนำเกี่ยวกับโลกศิลปะการต่อสู้ให้กับพวกเธอระหว่างทาง พวกเธอเข้าใจบ้างเล็กน้อย
และหลินหยางเป็นใคร?
ดูไม่โดดเด่น แขนขาแห่ง แล้วจะแสร้งเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ได้ยังไง?
เขาต้องล้อเล่นแน่ๆ!
"หลินหยาง คุณพอเถอะ! คุณทำอะไรผมไม่รู้หรอ? ใช่ ตอนคุณอยู่มหาลัยคุณเก่งและรู้ทักษะทางการแพทย์เล็กน้อย แต่การมาสระมังกรทมิฬในครั้งนี้ไม่ใช่จะอาศัยเข็มเงินได้ ที่นี่มีแต่ยอดฝีมือจำนวนมาก! พวกเขาสามารถบดขยี้คุณจนตายได้ด้วยนิ้วเดียว! แล้วคุณคิดว่าตัวเองเก่งมาจาไหน?" เติ้งเหลยยิ้ม มีการเยาะเย้ยและดูถูกในคำพูดของเขาอย่างเห็นได้ชัด
หลินหยางส่ายหน้าเงียบ
ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เชื่อ เขาก็ไม่มีอะไรจะพูด
สำหรับคำถามของหลินหยาง ไม่มีคำตอบ
เติ้งเหลยไม่ได้คิดจะพูดอะไรมากมายกับคนอย่างหลินหยาง
ตอนนี้เขากำลังคิดว่าจะใช้หลินหยางในการแสดงของตัวเองยังไง ทำให้หจางหยาชอบในตัวเองและชื่นชมเขา
ทั้งสี่คนเดินเข้าไปต่อ
ดวงตาของเติ้งเหลยมองไปรอบๆ
ในเวลาเดียวกัน จู่ๆ ร่างหลายร่างก็โผล่ออกมาจากด้านหน้า ซ้ายและขวาของคนทั้งสี่ ล้อมรอบทั้งสี่คนเอาไว้
การซุ่มโจมตี!
"อ๊า! ! ทำไม...ทำไมมีคนเยอะขนาดนี้? ? ? พี่หยา ทำยังไงดี? พวกเราควรทำยังไงดี?" ชวี่ฉิงเพิ่งจบมาจากมหาวิทยาลัย อายุยังน้อย ไม่มีประสบการณ์อะไรมากมาย เมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้เธอก็กลัวจนแทบจะร้องไห้
จางหยายังคงตั้งมั่น จับมือของชวี่ฉิงเอาไว้และจ้องไปที่คนรอบๆ
เติ้งเหลยมองคนรอบๆ อย่างเยือกเย็นและตระหนักได้ว่าคนเหล่านี้ต้องการทำอะไร!
"เติ้งเหลย คนเหล่านี้คือใครกันแน่?" จางหยาถาม
"ยังมองไม่ออกอีกหรอ? กลุ่มโจรไง!" เติ้งเหลยพูดอย่างเย็นชา
"โจรหรอ? คุณจะบอกว่าพวกเขา...จะขโมยของพวกเราหรอ?" จางหยาถาม
"ใช่! ผมเดาออกตั้งนานแล้ว! สระมังกรทมิฬต้องมีคนมาแสวงหาประโยชน์ที่นี่อย่างแน่นอน ขวางถนนและปล้นสะดมในขณะที่ทุกคนกำลังเจาะเข้าไปในสระมังกรทมิฬ พวกเขาน่าจะเป็นนักศิลปะการต่อสู้เช่นกัน การดักขโมยของคนอื่นในช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่เหมาะสมอย่างมาก สถานที่แห่งนี้จะไม่มีใครมารบกวน ไม่มีกฎเกณฑ์ พวกเขาไม่สนใจใดๆ!" เติ้งเหลยกระแทกเสียง
"งั้นตอนนี้พวกเราควรทำยังไง?" จางหยาตื่นตระหนกอย่างมาก
"ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่!" เติ้งเหลยเอามือตบหน้าอกและเดินออกไปด้านหน้า กำหมัดและพูด: "สหายทุกท่าน ผมเติ้งเหลยจากสำนักซิงอี้! ช่วยหลีกทางให้ผมด้วย!"
"พวกเราไม่สนว่าคุณจะมาจากสำนักไหน สิ่งที่พวกเราสนใจคือบนตัวของพวกคุณจะมีของที่พวกเราสนใจไหม! เจ้าหนู ถ้าคุณอยากผ่านที่นี่ไปก็ทิ้งของจ่ายค่าผ่านทาง!" ชายสวมหน้ากากพูดอย่างเย็นชา
"จ่ายค่าผ่านทางหรอ? เงินสด?"
"เหอะ พวกเราขาดสิ่งนั้นหรอ? สิ่งที่พวกเราขาดคือหนังสือศิลปะการต่อต่อสู้ เข้าใจไหม?" ชายสวมหน้ากากพูดอย่างเย็นชา: "ผมแนะนำว่าต้องให้ความร่วมมือ ไม่งั้น...พวกเราจะจัดการเอง!"
"เหมือนว่าต้องจัดการ"
เติ้งเหลยถอนหายใจ แต่ไม่ได้รีบลงมือ หันหน้าไปมองหลินหยางและพูด: "หลินหยาง! ในเมื่อคุณกล้าเข้ามาที่นี่คนเดียว คุณน่าจะมีทักษะบางอย่าง! งั้นคุณจัดการคนเหล่านี้! คุณทำให้พวกเขาได้เห็นว่าหน่อยว่าการจะมาแย่งของพวกเราจะเป็นยังไง เป็นยังไง?"
"โอเค!"
หลินหยางครุ่นคิดและพยักหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...