สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1086

"ยังจะสู้ต่อไปอีกหรือเปล่า?"

หลินหยางมองเสี่ยวไคเฟิงด้วยสายตาที่เรียบเฉย

"คุณ…คุณสามารถแก้พิษของผมได้จริง?" เสี้ยวไคเฟิงยากที่จะรับได้

"ยังต้องพูดอะไรมากอีก? คุณก็เห็นกับตาแล้ว ผมเคยบอกแล้ว พิษของคุณไม่คู่ควรที่จะเอ่ยถึง"

"คุณ…เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว ผมไม่มีทางแพ้คุณ!"

เสี้ยวไคเฟิงกัดฟันแน่น ฝืนลุกขึ้นยืนพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

เขาไม่มีความรู้ทักษะการแพทย์ เขามีแต่ความรู้ทักษะยาพิษ เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลินหยางแก้พิษของเขายังไง

สิ่งที่เขาทำได้คือใช้ไล่จู่โจมหลินหยางต่อไป

"เสี้ยวไคเฟิง ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ในเมื่อคุณยืนกรานจะทำแบบนี้ ผมคงต้องฆ่าคุณ!"

มีความดุร้ายปรากฏขึ้นในแววตาหลินหยาง สะบัดข้อมือทั้งสองข้างปลดปล่อยเข็มเงินใส่เสี้ยวไคเฟิงโดยไม่มีความปราณีอีก

ถ้าหากโดนเข็มเงินพวกนี้เข้า จะต้องทำให้พิษที่อยู่ในร่างกายของเสี้ยวไคเฟิงปะทุขึ้นทั้งหมด

ถึงเวลานั้น เสี้ยวไคเฟิงจะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย

ทุกคนมองภาพนี้ด้วยความตกตะลึง แต่ละคนอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ

ไม่มีใครเคยคาดคิดว่าวิชาแพทย์ของหลินหยางจะล้ำลึกมากขนาดนี้ ถึงขั้นสามารถแก้ได้แม้กระทั่งพิษของเสี้ยวไคเฟิง

อันที่จริงพวกเขาไม่รู้ ก่อนหน้านี้หลินหยางไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับพิษชนิดนี้เลยสักนิด แต่หลินหยางในปัจจุบันไม่เหมือนกัน

เขาสามารถสยบหมู่บ้านราชาสมุนไพร มีเอกสารข้อมูลทักษะยาพิษของหมู่บ้านราชาสมุนไพรทั้งหมด

ยิ่งไปกว่านั้นท่านผู้นำหมู่บ้านราชาสมุนไพรค่อนข้างให้ความสนใจยาพิษของเสี้ยวไคเฟิง เพราะเหตุนี้หลินหยางจึงมีความเข้าใจเกี่ยวกับความสามารถของเสี้ยวไคเฟิง

รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง

เพราะเหตุนี้ หลินหยางจึงสามารถชนะได้อย่างง่ายดาย

เข็มเงินพุ่งกระจายออกไป

ฝีเท้าของเสี้ยวไคเฟิงหยุดชะงัก คิดจะตั้งรับ

แต่ทันทีที่แขนทั้งสองข้างของเขาเพิ่งยกขึ้น มีความเจ็บปวดที่รุนแรงส่งมาจากหน้าอกอย่างกะทันหัน

ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน การเคลื่อนไหวของแขนช้าลงอย่างมาก

แย่แล้ว!

ต้านไม่อยู่!

ลมหายใจของเสี้ยวไคเฟิงสั่นสะท้าน จ้องเข็มเงินที่พุ่งเข้ามาไม่กระพริบตา ร่างกายยืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม ล้มเลิกความคิดที่จะต้านทาน

เข็มเงินพวกนี้ต้องเอาชีวิตของเขาอย่างแน่นอน

เขารู้ดีอยู่แก่ใจ

แต่…กลับทำอะไรไม่ได้!

จบแล้วเหรอ?

เสี้ยวไคเฟิงคิด เตรียมตัวหลับตาทั้งคู่ลง

แต่ในช่วงสถานการณ์คับขัน

ฟิ้วฟิ้ว!

มีเข็มเงินหลายเล่มพุ่งเข้ามาจากด้านข้างอย่างกะทันหัน กระแทกใส่บนเข็มเงินของหลินหยางอย่างแม่นยำ

ติงติง…

เสียงสดใสที่ชัดเจนดังขึ้น

เข็มเงินของหลินหยางถูกกระแทกจนลอยกระเด็นออกไป

"อะไร?"

ผู้คนโดยรอบตกตะลึง

เสี้ยวไคเฟิงก็เช่นกัน รีบหันหน้าไปมอง

พบว่าคนของพรรคโบราณลงมือแล้ว!

สมาชิกอาวุโสทั้งหมดของพรรคโบราณโดยมีกงซุนต้าหวงเป็นผู้นำเดินเข้ามาปิดล้อมหลินหยางเป็นวงกลม

ซุนกงต้าหวงมองเขาด้วยสายตาที่เฉยเมย

"นี่คือศึกผู้ปราดเปรื่อง! กงซุนต้าหวง พรรคโบราณของพวกคุณรู้จักกฎของศึกผู้ปราดเปรื่องหรือเปล่า?" หลินหยางมองเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"กฎ? ผมรู้จัก แต่ผมจงใจแหกกฎ คุณมีความเห็นอะไรหรือเปล่า?" กงซุนต้าหวงพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

จองหองมาก!

ผู้คนโดยรอบแอบคิดในใจ

แต่นั่นเป็นผู้นำสูงสุดของพรรคโบราณ เขา มีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้น!

"กงซุน…" เสี้ยวไคเฟิงพูดเสียงเบา

"คุณยังสู้ไหวหรือเปล่า?" กงซุนต้าหวงหันไปถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ไหว!"

เสี้ยวไคเฟิงลังเลสักพัก กัดฟันแน่นแล้วพูด

"สู้ไหวก็ดี ลุยเข้าไปพร้อมกับผม ลบล้างความอัปยศของคุณ!" กงซุนต้าหวงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ดี!"

เสี้ยวไคเฟิงพยักหน้า

แต่ทันทีที่สิ้นเสียงพูดของเขา เริ่มมีเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นจากโดยรอบ

"ฮึ่ม ศึกผู้ปราดเปรื่อง แต่กลับต้องพึ่งพาคนอื่น!"

"เสี้ยวไคเฟิงคนนี้ไร้ยางอายสิ้นดี!"

ผู้คนโดยรอบพากันวิพากษ์วิจารณ์

สีหน้าสมาชิกระดับสูงของพรรคโบราณดูน่าเกลียดมาก

ดวงตาทั้งคู่ของเสี้ไคเฟิงเคร่งขรึมลง หันไปมองกงซุนต้าหวงโดยไม่พูดอะไร

สถานการณ์ในตอนนี้เกินการควบคุมของเขาแล้ว ถ้าหากสู้กันต่อไป ไม่เกิดผลประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย มีแต่จะทำให้กงซุนต้าหวงถอนตัวยากขึ้นเท่านั้น

"หมอเทวดาหลิน ผมเคยพูดแล้ว คุณต้องได้ใช้ประโยชน์จากตัวผมสักวัน!" ปิงชางจุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"คงรับมือคนพวกนี้ไหวอยู่มั้ง?" หลินหยางพูด

"เสี้ยวไคเฟิงโดนคุณเล่นจนสะบักสะบอม คนของพรรคโบราณที่เหลือ ทำไมผมถึงรับมือไม่ไหว?" ปิงชางจุนพูด

"คุณไม่ต้องยุ่งกับคนของพรรคโบราณ ผมจะจัดการเอง คุณแค่ช่วยผมจัดการพวกคนที่ยื่นมือเข้ามายุ่งก็พอ"

"เหอะ งั้นก็ยิ่งเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย!" ปิงชางจุนพูดอย่างมั่นใจ

หลินหยางพยักหน้า หันไปพูดกับกงซุนต้าหวง "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ไม่ต้องพูดมากแล้ว พวกเรามาเริ่มกันเถอะ!"

"ช้าก่อน!"

กงซุนต้าหวงตะโกนเสียงดังทันที

"ทำไม? คุณกงซุนยังมีอะไรจะพูดอีกอย่างนั้นเหรอ?"

"หมอเทวดาหลินสามารถเชิญปิงชางจุน? เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก! หมอเทวดาหลิน ในเมื่อเรื่องมันบานปลายมาถึงขั้นนี้ ผมคิดว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องสู้กันอีกต่อไปแล้ว! สู้กันต่อไปมีแต่จะล้มบาดเจ็บทั้งสองฝ่าย ผมขอเสนอให้หยุดพักการต่อสู้ชั่วคราว ใช้วิธีแบบสันติมาแก้ไขความเข้าใจผิดระหว่างพวกเรา หมอเทวดาหลิน คุณเห็นว่ายังไง?" กงซุนต้าหวงพูด

"ทำไม? ทำไมคุณกงซุนถึงยอมถอยตอนนี้? นี่ไม่เหมือนสไตล์ของพรรคโบราณเลยสักนิด"

"หมอเทวดาหลิน เพื่อตำราวิชาแพทย์ไม่กี่เล่มถึงขั้นต้องสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย มันไม่คุ้มค่า!"

"‘งั้นพฤติกรรมของพรรคโบราณก่อนหน้านี้ล่ะ? เรื่องนี้ไม่ควรคิดบัญชีสักหน่อยเหรอ?" หลินหยางหรี่ตาลงถาม

"หมอเทวดาหลิน ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมสามารถขอโทษคุณต่อหน้าทุกคน" กงซุนต้าหวงพูดอีกครั้ง

ภายนอกของเขาดูใจกว้างมาก

แต่ผู้คนส่วนใหญ่รู้ดี กงซุนต้าหวงกำลังใช้กลยุทธ์ถอยเพื่อนรอรุก

แค่ปิงชางจุนปรากฏตัวขึ้นคนเดียวยังไม่พอที่จะทำให้เขาตกใจ

กงซุนต้าหวงกังวลว่าหมอเทวดาหลินยังมีกองกำลังอื่นคอยสนับสนุน เบื้องหลังของเขายังมีผู้คนมากมายเท่าไหร่ไม่มีใครรู้!

อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านราชาสมุนไพรเพิ่งถูกหมอเทวดาหลินทำลาย

ปัจจุบันคำพูดประโยคเดียวของหมอเทวดาหลินสามารถควบคุมปิงชางจุน…

มีหรือที่กงซุนต้าหวงจะไม่กังวล?

"ขอโทษ? คุณคิดว่าสิ่งที่ผมต้องการคือคำขอโทษเหรอ?"

"หมอเทวดาหลินต้องการเอายังไง?"

"สิ่งที่ควรอธิบายก็อธิบาย สิ่งที่ควรชดใช้ก็ชดใช้ ใครฆ่าคนก็ส่งคนนั้นมาให้ผม ใช้ชีวิตชดใช้ด้วยชีวิต!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

คำพูดประโยคนี้ทำให้สมาชิกอาวุโสของพรรคโบราณโกรธมาก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา