สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1097

"ฆ่า! ฆ่ามัน!"

กงซุนต้าหวงรู้สึกถึงสถานการณ์ที่เลวร้าย รีบส่งเสียงคำราม

ผู้คนมากมายคงไปทางนั้น

แต่…มันคือการเข้าไปรนหาที่ตายอย่างเห็นได้ชัด!

หลินหยางพุ่งตรงไปข้างหน้าราวกับข้างหน้าของตนเองไม่มีคน พิษที่น่าสะพรึงกลัวพริ้วไหวอยู่กลางฝูงชน

ซ่าซ่าซ่าซ่า…

หมอกพิษทุกสายกลืนกินร่างกายของผู้คนราวกับเขี้ยวของอสรพิษ

ผ่านไปสักพัก โดยรอบของหลินหยางกลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่า

บนพื้นเต็มไปด้วยคราบเลือดและศพที่ไม่สมบูรณ์

สถานที่เกิดเหตุไม่ต่างอะไรกับนรกบนดิน

คนของพรรคโบราณตัวสั่น ตกใจกลัววิธีการที่โหดเหี้ยมของหลินหยางอย่างสมบูรณ์

ส่วนคนที่เหลือก็ทำได้แต่เข้าไปปิดล้อม แต่ไม่มีใครกล้าพุ่งเข้าไป

ส่วนผู้คนที่หันหลังให้กับสระมังกรทมิฬถูกกำจัดจนหมดทุกคน

"คุณกงซุน หมอเทวดาหลินแข็งแกร่งมากเกินไป พวกเรา…พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา" สมาชิกอาวุโสคนหนึ่งกัดฟันแน่นพูดด้วยเสียงสั่น

"ตั้งค่าย!"

กงซุนต้าหวงตะคอกด้วยความโกรธ

"ค่ายกลเจ็ดหยาดน้ำฟ้า!" มีคนคนหนึ่งคำราม

มียอดฝีมือของพรรคโบราณสามสิบหกคนกระโดดออกมาจากฝูงชน ตั้งค่ายกลโดยมีหลินหยางเป็นจุดศูนย์กลาง

ยอดฝีมือทั้งสามสิบหกคนถือเข็มเงินไว้ในมือ แต่เข็มเงินพวกนี้มีสีที่แตกต่างกันออกไป

มีทั้งสีแดง สีเขียว สีน้ำเงิน สีเหลือง…

ไม่ต้องสงสัยเลย เข็มทุกเล่มล้วนแต่ถูกอาบด้วยยาพิษที่บริสุทธิ์ และเป็นพิษที่แตกต่างกันออกไป…

"ค่ายกลเจ็ดหยาดน้ำฟ้า?" แววตาของปิงชางจุนเป็นชาลง "หมอเทวดาหลิน คุณต้องระวังด้วย ค่ายกลเจ็ดหยาดน้ำฟ้าของพรรคโบราณมีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือมากน้อยเท่าไหร่ที่ตายด้วยค่ายกลเจ็ดหยาดน้ำฟ้า! ระวังด้วย!"

"ฮึ่ม!"

หลินหยางไม่พูดอะไร พุ่งเข้าไปหาคนกลุ่มนั้นพร้อมกับหมอกพิษที่น่าสะพรึงกลัว

ยอดฝีมือทั้งสามสิบหกคนเคลื่อนไหวทันที

"เข็มหยาดน้ำฟ้าพันปี!"

ยอดฝีมือไว้หนวดเครายาวคนหนึ่งตะคอก

คนทั้งสามสิบหกคนสะบัดข้อมือ ขว้างเข็มเงินไปทางหลินหยาง

ชั่วขณะมีเข็มเงินจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

หลินหยางคิดจะหลบเลี่ยงและต้านทานโดยไม่รู้ตัว แต่เนื่องจากเข็มเงินมีจำนวนมากเกินไป ทำได้แต่ปล่อยให้เข็มเงินเหล่านั้นจู่โจมใส่ร่างกายของตนเอง

มีร่างดวงดาวโดยกำเนิดคอยสนับสนุน เขาไม่จำเป็นต้องฝังเข็มให้กับตนเอง

แต่ในตอนนั้นเอง มีความเยือกเย็นสายหนึ่งปรากฏขึ้นโดยรอบของหลินหยาง

"อะไรกัน?"

หลินหยางรู้สึกอึ้ง รีบมองเข็มเงินที่ตกอยู่ข้างเท้าของตนเอง

เขาพบไม่ว่าเข็มเงินพวกนี้จะเป็นสีอะไร เข็มเงินทุกเล่มล้วนแต่ปลดปล่อยความเย็นสายหนึ่งออกมา แม้กระทั่งเข็มเงินที่กำลังพุ่งเข้ามาก็มีกลิ่นอายของความเยือกเย็นที่ไร้ขีดจำกัด…

"นี่มัน…"

หลินหยางตอบสนองได้ทันที เตรียมตัวกระโดดถอยหลัง

แต่…มันไม่ทันแล้ว!

กลิ่นอายความเย็นของเข็มเงินพวกนี้บรรลุถึงศูนย์องศาเซลเซียส ทันใดนั้นก่อตัวขึ้นเป็นกรงน้ำแข็งขนาดใหญ่

ส่วนหลินหยางก็ถูกปิดผนึกไว้ด้านใน ไม่สามารถขยับตัว…

"สำเร็จแล้ว!"

คนของพรรคโบราณโดยรอบรู้สึกดีใจอย่างบ้าคลั่ง

ในใจของกงซุนต้าหวงก็อดไม่ได้ที่จะดีใจเช่นกัน แต่ก่อนที่เขาจะได้ดีใจมากเกินไป รีบตะโกนเสียงดังด้วยความร้อนใจ "เจ็ดสิบสองมือสังหารอยู่หรือเปล่า?"

"พวกเราอยู่!"

มีร่างของคนเจ็ดสิบสองคนพุ่งออกมาจากฝูงชน!

แต่ละคนล้วนแต่มีกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดา แข็งแกร่งจนน่าสะพรึง

"ค่ายกลสังหาร!" กงซุนต้าหวงรีบคำรามทันที

"รับทราบ!"

คนทั้งเจ็ดสิบสองคนพุ่งไปทางหลินหยานที่โดนน้ำแข็งปิดผนึกพร้อมกัน

คนพวกนี้ไม่ได้ถือเข็มเงิน บนมือของแต่ละคนล้วนแต่ถือดอกที่โค้งงอเหมือนรูปเสี้ยวจันทร์!

คนทั้งเจ็ดสิบสองไม่ใช่ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ แต่เป็นผู้ชายศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง ล้วนแต่เป็นนักสู้ชั้นยอดของพรรคโบราณ!

ดาบที่อยู่ในมือของพวกเขาล้วนแต่เป็นประกายสีเงิน!

ภายใต้ยามค่ำคืน ประกายแสงของมันทำให้ผู้คนรู้สึกมึนหัว!

หลังจากนั้น

คนทั้งเจ็ดสิบสองกระโดดขึ้นพร้อมกัน สองมือถือดาบ ฟันไปทางหลินหยางที่โดนปิดผนึกอยู่ในก้อนน้ำแข็ง

บนคมดาบมีลมปราณปกคลุม และความแวววับที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวดาบสามารถอธิบายได้ว่าดาบพวกนี้ทำมาจากวัสดุพิเศษ

ดาบทั้งเจ็ดสิบสองเล่มเพียงพอที่จะผ่าทำลายภูเขาแยกแม่น้ำ

เกรงว่าถึงเป็นพื้นดินแห่งนี้ ก็คงจะโดนดาบทั้งเจ็ดสิบสองเล่มผ่าเป็นรอยแยก

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่อยู่ในก้อนน้ำแข็ง…

"หา?"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบหน้าถอดสี

"เป็นไปได้ยังไง?"

กงซุนต้าหวงมองตาค้าง รีบหันไปมองที่ละอองน้ำแข็ง

กลับได้ยินเสียงฆ่าฟันดังขึ้นจากด้านใน

กงซุนต้าหวงเข้าใจอะไรบางอย่างได้ในทันที รีบตะโกนเสียงดัง "สามสิบหกวัชระ! รีบเข้าไปสนับสนุนเจ็ดสิบสองมือสังหาร! ต้องฆ่าหมอเทวดาหลินให้ได้! ยังไงก็ต้องฆ่าเขาให้ได้!"

"รับทราบ!"

สามสิบหกวัชระรีบวิ่งเข้าไปทางละอองน้ำแข็ง

แต่ตอนที่พวกเขากำลังจะวิ่งเข้าไปในละอองน้ำแข็ง เสียงการฆ่าฟันที่อยู่ด้านในหายไปอย่างกะทันหัน กลายเป็นเงียบจนถึงขีดสุด

"หืม?"

ฝีเท้าของสามสิบหกวัชระหยุดชะงัก เบิกตากว้างมองด้านใน

ผู้คนโดยรอบก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติเช่นกัน แต่ละคนกลั้นหายใจ มองไปทางละอองน้ำแข็งด้วยหัวใจที่เต้นรัว

ในตอนนั้นเอง มีสายลมเย็นพัดผ่านพาละอองน้ำแข็งกระจายไปทั่ว

ภาพที่อยู่ในละอองน้ำแข็งปรากฏขึ้นต่อหน้าสายตาของทุกคน

เพียงแค่แวบเดียว ทุกคนต้องตกตะลึง

เห็นเพียงมีผู้ชายผมขาวราวกับเทพแห่งปีศาจยืนอยู่ตรงนั้น ส่วนเจ็ดสิบสองมือสังหารยืนตัวแข็งอยู่โดยรอบของเขาทั้งหมด

ผ่านไปสักพัก

กึกกึกกึกกึก…

ศีรษะของเจ็ดสิบสองมือสังหารเริ่มตกลงสู่พื้นทีละคน ทุกคนล้วนแต่ตายหมดแล้ว

เจ็ดสิบสองมือสังหารโดนกำจัดจนหมดสิ้น

ทุกคนถึงกับลืมหายใจ สมองว่างเปล่าไปหมด

ในเวลานี้ จิตใจคนของพรรคโบราณถูกปกคลุมไปด้วยความหวาดกลัว

หรือแม้กระทั่งโชหมิ่งและปิงชางจุนที่อยู่ด้านนี้…ก็เกิดความรู้สึกหนาวสั่นโดยไม่รู้ตัว…

"คุณกงซุน!"

ผู้นำของสามสิบหกวัชระกรีดร้อง หลังจากนั้นรีบก้าวถอยหลัง

ทางด้านของกงซุนต้าหวงเห็นสถานการณ์ รีบตะคอกเสียงดัง "พวกคุณทำอะไร? ใครสั่งให้พวกคุณถอย! ลุย! ลุยเข้าไป! ฆ่าคนคนนี้ให้ได้! ฆ่าเขาให้ได้!"

"แต่ว่า…คุณกงซุน…"

"พวกคุณไม่เข้าไป! คนคนนั้นก็คือคนทรยศของพรรคโบราณ! ผมจะทำให้คนคนนั้นตายอย่างไรที่ฝัง! ทำลายทั้งครอบครัวของคนคนนั้น!" กงซุนต้าหวงคำราม

เขาเองก็เสียสติไปแล้ว