สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1113

"เรื่องนี้…"

"หมอเทวดาหลิน เรื่องแบบนี้คุณยังต้องถามอีกเหรอ? พวกเราสูญเสียเลือดเนื้อให้กับพรรคโบราณมามากน้อยเท่าไหร่ พวกเราจะยอมเห็นพรรคโบราณล่มสลายได้ยังไง?"

"ถูกต้อง! พวกเราจะปกป้องพรรคโบราณให้ถึงที่สุด"

ทุกคตะคอก มีสมาชิกอาวุโสบางคนเตรียมพร้อมสู้ตายกับหลินหยาง

หลินหยางส่ายหัว "ในเมื่อพวกคุณไม่อยากเห็นพรรคโบราณล่มสลาย งั้นพวกคุณควรยอมจำนนต่อผม!"

"ยอมจำนน?"

"คุณหมายความว่ายังไง?"

ทุกคนไม่เข้าใจ

เฉาซงหยางพ่นลมออกจากจมูก "หมอเทวดาหลิน! ถ้าคุณต้องการสู้ก็เข้ามาเลย ทำไมต้องดูหมิ่นพวกเรา! คุณฆ่าผู้นำของพวกเรา! คุณคิดว่าพวกเราจะยอมจำนนต่อคุณเหรอ?"

"พวกคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม! ถ้าหากสู้กันขึ้นมาจริง จุดจบมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือพวกคุณทุกคนต้องตายด้วยมือของผม! ตอนนี้กงซูนต้าหวงตายแล้ว สมาชิกอาวุโสส่วนใหญ่ของพรรคโบราณก็ถูกผมฆ่าตายที่สระมังกรทมิฬ พวกคุณเป็นเสาหลักหนึ่งเดียวที่เหลือของพรรคโบราณ! พรรคโบราณเป็นพรรคที่สืบทอดวิชาแพทย์มานับพันปี ผมทนเห็นพรรคโบราณต้องพังทลายลงแบบนี้ไม่ได้ ที่เชิญพวกคุณมาในวันนี้ ผมอยากให้พวกคุณเป็นตัวแทนของผมประคับประคองพรรคโบราณให้สืบต่อไป ถ้าทำให้วิชาแพทย์ที่โดดเด่นของพรรคโบราณไร้สืบทอด แบบนี้ไม่เท่ากับหยาดเหงื่อที่บรรพบุรุษของพวกคุณสูญเสียต้องสูญเปล่าเหรอ?" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ร้อยอารมณ์ แต่แววตาทั้งคู่กับเคร่งขรึมมาก

สมาชิกอาวุโสได้ยินคำพูดประโยคนี้ ทุกคนอึ้งไปสักพัก

แต่ละคนหันไปมองหน้ากัน อยากพูดแต่ก็ไม่ได้พูด

เฉาซงหยางก็รู้สึกอึ้งเช่นกัน

เขาอ้าปาก มองไปทางหลินหยาง เดิมทีต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่สามารถเปล่งเสียงออกมา

"ผมต้องการให้พวกคุณยอมจำนนต่อผม มันไม่ใช่ยอมจำนนต่อผมอย่างแท้จริง แต่ยอมจำนนต่อพรรคโบราณของพวกคุณต่างหาก! พวกคุณต้องการปกป้องพรรคโบราณ! งั้นคุกเข่าลงต่อหน้าผมทั้งหมด แต่ถ้าหากพวกคุณไม่ต้องการ สามารถลงมือได้ทุกเมื่อ! เรื่องมันก็มีอยู่แค่นี้ พวกคุณเลือกเอาเองก็แล้วกัน!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

อันที่จริงด้วยความสามารถของหลินหยาง ต้องการฆ่าคนพวกนี้ไม่ใช่เรื่องยาก

แต่ว่า…มันทำให้เขาควบคุมทั้งพรรคโบราณได้ยากขึ้น

พรรคโบราณเป็นหนึ่งในสี่พรรคใหญ่แห่งวงการแพทย์ที่สำคัญที่สุดในประเทศ

พรรคฝ่ายเหนือและใต้ก่อนหน้านี้ เป็นเพียงสถาบันการแพทย์ทั่วไปเท่านั้น ไม่ได้ถือว่าเป็นศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ กำลังและอิทธิพลไม่ได้ถือว่ากว้างขวางมาก

ส่วนพรรคโบราณและพรรคหยินมีเส้นสายครอบคลุมทั่วประเทศ ผู้แข็งแกร่งมากมาย วิชาแพทย์ที่ล้ำลึกนับไม่ถ้วน เป็นพรรคใหญ่ที่ไร้ขีดจำกัดอย่างแท้จริง

หลินหยางฆ่ากงซุนต้าหวง แต่กลับไม่สามารถทำให้คนของพรรคโบราณยอมจำนน

การต่อสู้ที่สระมังกรทมิฬ เขาแค่ทำให้คนของพรรคโบราณกลัวเขา แต่ไม่สามารถทำให้คนของพรรคโบราณจำนนต่อเขา

ถึงหลินหยางใช้กำลังยึดพรรคโบราณ ก็มีแต่จะยิ่งทำให้คนของพรรคโบราณไม่พอใจมากขึ้นและเกิดความวุ่นวายขึ้นภายใน เขาเองก็จะตกเป็นเป้าหมายไปด้วย

ในเมื่อเป็นแบบนั้น ไม่สู้ให้คนของพรรคโบราณไปจัดการคนของพรรคโบราณกันเอง

ขอเพียงเขาสามารถควบคุมสมาชิกระดับสูงพวกนี้อยู่ในมือ ปัญหาทุกอย่างของเขาก็จะจบ

แน่นอน คนพวกนี้ไม่มีทางให้ความร่วมมือหลินหยางอย่างง่ายดาย แต่หลินหยางไม่ได้ร้อนใจ เขามีวิธีทำให้คนพวกนี้ยอมจำนน

"หมอเทวดาหลิน ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว คุณตั้งใจจะให้พวกเราไปจัดการพรรคโบราณ ส่วนคุณจัดการพวกเราอีกทีใช่หรือเปล่า?" เฉาซงหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ใช่"

"เหอะเหอะ คุณคิดว่าคุณสามารถควบคุมพวกเราเหรอ?"

"ใช้ของพวกนี้ ย่อมสามารถควบคุมพวกคุณ"

หลินหยางหยิบขวดเครื่องปั้นดินเผาขนาดเล็กออกมาวางลงบนโต๊ะ

ทุกคนล้วนแต่เป็นคนเรียนวิชาแพทย์ ย่อมรู้อยู่แล้วว่าสิ่งของที่อยู่ในขวดคืออะไร

ทุกคนหันไปมองหน้ากัน สีหน้าของแต่ละคนดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที

"อาวุโสเฉา ทำยังไงดี?" สมาชิกอาวุโสคนหนึ่งถามด้วยความระมัดระวัง

"ไม่กิน ยังไง?" เฉาซงหยางถาม

"สู้" หลินหยางตอบกลับ

"การต่อสู้ที่สระมังกรทมิฬ คนของพรรคโบราณตายด้วยมือของผมมากเกินไป ในบรรดาคนของพรรคโบราณมีมากมายที่เกลียดชังผม ถ้าหากให้พวกเขารู้ว่าผมฆ่ากงซุนต้าหวง ยึดตำแหน่งผู้นำของพรรคโบราณ พวกเขาต้องก้าวออกมาแสดงความไม่พอใจแน่นอน! ตอนนี้พรรคโบราณก็แย่พอแล้ว ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมารับไม่ไหวแน่นอน ผมคิดว่าพวกคุณเองก็ไม่ต้องการให้พรรคโบราณเกิดความแตกแยกใช่หรือเปล่า?" หลินหยางพูด

ทุกคนเห็นด้วยกับคำพูดประโยคนี้

"หมอเทวดาหลินรอบคอบอย่างยิ่ง"

"งั้นดี หมอเทวดาหลิน พวกเราจะกลับไปเดี๋ยวนี้"

เฉาซงหยางเหลือบมองศีรษะของกงซูนต้าหวงแวบหนึ่ง พูดเสียงเบา "แต่ไม่ทราบว่าหมอเทวดาหลินมอบร่างของกงซุนต้าหวงให้พวกเราได้หรือเปล่า? ยังไงเขาก็เป็นผู้นำของพวกเรา พวกเราอยากทำพิธีให้เขา…"

"เหลือแต่หัวของเขาแล้ว" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

สีหน้าของเฉาซงหยางเปลี่ยนไปเล็กน้อย ลังเลสักพักแล้วถอนหายใจ เดินเข้าไปหยิบกล่องใบนั้นแล้วโค้งคำนับให้หลินหยาง หันหลังแล้วเดินจากไป

คนของพรรคโบราณออกจากสถานบันเทิงอย่างรวดเร็ว

หยางเหม่ยเสนอตัวไปส่ง แต่โดนเฉาซงหยางปฏิเสธ

เขาจัดการเครื่องบินส่วนตัวกลับประเทศด้วยตนเอง

บนรถ เฉาซงหยางถือกล่องใบนั้นด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

ส่วนสีหน้าของสมาชิกอาวุโสคนอื่นก็ไม่ดีเท่าไหร่

"อาวุโสสูงสุด พวกเราต้องยอมรับหมอเทวดาหลินเป็นผู้นำจริงเหรอ?" ในที่สุดก็มีคนทนไม่ไหว กัดฟันแน่นแล้วเอ่ยปากถาม

ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

"เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ พวกเราไม่มีทางเลือกอื่น ต้องยอมจำนนอย่างเดียว"

"แต่ว่า…อาวุโสสูงสุด คุณทำใจยอมรับมันได้เหรอ?"

"ผมต้องรับไม่ได้แน่นอน แต่มันไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว พรรคโบราณ…ยังคงเป็นพรรคโบราณ หมอเทวดาหลินไม่สามารถควบคุมมัน! ยิ่งไม่สามารถควบคุมพวกเรา เขาคิดว่าพวกเรายอมกินยาพิษแล้วจะยอมสั่งให้เขาควบคุมตามอำเภอใจชอบเหรอ? เขาคงไม่รู้ว่าเพื่อพรรคโบราณ พวกเราไม่กลัวตาย!"

เฉาซงหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม มีประกายที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้นในแววตา