สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1114

เฉาซงหยางและคนอื่นเพิ่งกลับไปได้ไม่นาน หลินหยางเก็บของเตรียมตัวไปจากที่นี่

สถานการณ์ภายในประเทศยังไม่มั่นคง เขาอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ไม่เช่นนั้น หากเกิดเรื่องขึ้นภายในประเทศอีกครั้งต้องแย่แน่

หยางเหม่ยจัดเครื่องบินส่วนตัวส่งหลินหยางกลับประเทศ

หม่าไห่ไปรับที่สนามบินด้วยตนเอง

ถึงแม้เขายังนั่งอยู่บนรถเข็น แต่สีหน้าดูดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เยอะมาก

"ประธานหลิน!" หม่าไห่เรียก

"คุณไม่พักผ่อนรักษาตัวให้ดี มาทำอะไรที่นี่?" หลินหยางยิ้มเล็กน้อย

"ประธานหลิน ผมก็มาเพื่อต้อนรับคุณนี่ไง ใช่แล้วประธานหลิน กงซุนต้าหวงเขา"

"จัดการแล้ว" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

หม่าไห่สะดุ้ง ในแววตาเต็มไปด้วยความนับถือและตกใจ

พรรคโบราณจัดการเรียบร้อย

หมู่บ้านราชาสมุนไพรก็ล่มจม

ภายในใจของหม่าเกิดความรู้สึกจงรักภักดีต่อเหล่าทวยเทพโดยไม่รู้ตัว

ถูกต้อง

หลินหยางที่อยู่ในใจของเขาไม่ต่างอะไรกับทวยเทพ!

ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้!

อยู่ยงคงกระพัน!

ยังมีเรื่องอะไรที่หลินหยางทำไม่ได้อีกเหรอ?

"ประธานหลิน คุณ…คุณร้ายกาจมาก" หม่าไห่ดึงสติกลับจากความตกใจ ชั่วขณะไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาพูดดี

"กลับกันเถอะ"

หลินหยางยิ้มเล็กน้อย

ทุกคนไม่ได้กลับไปที่หยางหัว แต่ไปสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

หลังจากจัดการเรื่องของพรรคโบราณ สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีกลับมาอยู่ในมือของหยางหัวอีกครั้ง

หลินหยางมองสิ่งปลูกสร้างอันยุ่งเหยิงที่ถูกแก้ไขออกแบบโดยคนของพรรคโบราณ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

"ภัยครั้งนี้ทำให้สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีของเราเกิดความสูญเสียครั้งใหญ่! อาจารย์ เอกสารสำคัญและอุปกรณ์ราคาสูงส่วนใหญ่ถูกพวกนักเลงของพรรคโบราณทำพังหมด มันน่าโมโหมาก!" ฉินไป่ซงก็ก้าวออกมา มองสถาบันการแพทย์แล้วพูดด้วยความโมโห

"ไม่มีอะไรน่าโมโห ในเมื่อสูญเสียไปแล้ว พวกเราสร้างมันขึ้นมาใหม่ก็สิ้นเรื่อง ผมคิดว่าใช้เวลาอีกไม่นาน ที่นี่ต้องกลับมารุ่งเรืองเหมือนเมื่อก่อนแน่นอน หรือแม้กระทั่งอาจจะรุ่งเรืองกว่าเมื่อก่อน!" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"ถูกต้อง ถึงเวลาเอาทักษะการแพทย์ของพรรคโบราณมาผนวก วิชาแพทย์แผนจีนของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีต้องก้าวหน้าขึ้นอย่างแน่นอน" หม่าไห่ยิ้มแล้วพูด

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

ฉินไป่ซงยิ้มแล้วยิ้มอีก แต่ใบหน้ากลับมีความกังวลปรากฏให้เห็น ลังเลสักพักแล้วพูดเสียงเบา "อาจารย์ คือว่าผมมีอะไรอยากถามคุณ!"

"เรื่องอะไร?"

"คือ…ก็คือ…คุณตั้งใจจะจัดการลู่หน้งเฉายังไง?" ฉินไป่ซงถามด้วยความระมัดระวัง

หลินหยางได้ยินคำพูดประโยคนี้ เข้าใจได้ในทันที เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "ไม่จัดการ ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ!"

"อาจารย์ เพราะอะไร?" ฉินไป่ซงรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที รีบถาม

"เห็นแก่มากของคุณมั้ง ยิ่งไปกว่านั้นคนคนนี้เป็นแค่คนรับคำสั่ง ในเมื่อกงซุนต้าหวงตายไปแล้ว ผมไม่จำเป็นต้องสืบสาวเอาเรื่องคนที่เหลืออีก"

"ได้! ได้เลยอาจารย์!"

ฉินไป่ซงหัวเราะเหอะเหอะ สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ

ลู่หน้งเฉาก็ถือว่าเป็นเพื่อนของเขา ถึงแม้คนทั้งสองมีจุดยืนที่แตกต่างกัน เป็นเหมือนน้ำกับไฟที่ไม่สามารถเข้ากัน แต่เขารู้ การเป็นศัตรูกับหลินหยางไม่ใช่เจตนาของลู่หน้งเฉา

"ทุกคน เรื่องของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีขอปล่อยให้พวกคุณจัดการก็แล้วกัน สิ่งแรกที่พวกคุณต้องทำคือฟื้นฟูอาคารวิจัยให้โดยเร็วที่สุด เข้าใจหรือยัง?" หลินหยางเปลี่ยนเรื่องพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมอย่างกะทันหัน

ทุกคนได้ยินคำพูดประโยคนี้ เข้าใจความหมายของหลินหยางทันที

เสียเวลามาตั้งนาน สถานการณ์ของซูเหยียนต้องเข้าขั้นวิกฤตแล้วแน่นอน!

ถ้าหากยังไม่รีบวิจัยยาถอนพิษ เกรงว่าซูเหยียนคงอยู่ได้อีกไม่นาน

"วางใจได้ประธานหลิน ผมจะสั่งให้คนงานรีบสร้างห้องวิจัยขึ้นมาใหม่แบบไม่พักเลย และรวบรวมอุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุดมาจากทุกที่!" หม่าไห่รีบพูด

"ได้!"

หลินหยางพยักหน้า "ผมจะไปรับเสี่ยวเหยียนที่ตระกูลจาง! พวกคุณรีบทำงานฝั่งนี้ให้เสร็จ"

พูดจบ หลินหยางหันหลังแล้วเดินจากไป

แต่เพิ่งเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว กลับมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินเข้าไปในห้องที่ซูเหยียนอยู่

จางชิงหยูกำลังเฝ้าซูเหยียน

ผู้เฒ่าจางสั่งให้คนเฝ้าอยู่หน้าประตู คนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้

ตอนนี้ผู้เฒ่าจางรู้สถานะที่แท้จริงของหลินหยาง ย่อมไม่กล้าละเลยซูเหยียน

แต่วันนี้ตระกูลจางมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญกลุ่มหนึ่งมา ทำให้ผู้เฒ่าจางรู้สึกปวดหัวมาก

ในห้องรับแขก

ผู้เฒ่าจางเดินเข้ามาด้วยความกังวล

มีผู้หญิงสองคนกำลังนั่งอยู่ด้านใน

คนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมสั้นสวมชุดOL แว่นกันแดดสีดำ ดูเป็นคนที่ค่อนข้างมีความสามารถและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

ส่วนผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้างของเธอแต่งตัวแบบโบราณ

ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้เชิดสูงขึ้นอยู่ตลอดเวลา หน้าตาสวยเรียว ดวงตาสดใสและฟันขาว ผมยาวปลิวไปตามสายลม ท่าทางดูสง่างามไร้ที่ติราวกับนางฟ้าบนสวรรค์

มีผู้ชายหลายคนของตระกูลจางจ้องผู้หญิงคนนั้นไม่กระพริบตา และแทบจะมีน้ำลายไหลออกจากมุมปาก

ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับปีศาจจิ้งจอก แต่ไม่รู้เพราะอะไร เธอกลับมีเสน่ห์แบบที่สามารถกระชากใจของผู้ชาย

"คุณผู้หญิงทั้งสอง ผมสั่งให้หมอตรวจดูอาการของหลานสาวผมแล้ว สภาพร่างกายของเธอไม่เหมาะที่จะออกจากบ้านตระกูลจาง ไม่เช่นนั้นพิษในร่างกายของเธอจะกำเริบ ดังนั้นผมคงไม่สามารถทำตามคำขอของพวกคุณ" จางจงหัวเดินเข้ามาพูดด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ

"หมายความว่าผู้เฒ่าจางไม่เพียงแต่ไปเสียเวลา ยังทำให้พวกเราต้องรอนานขนาดนี้?" ผู้หญิงสวมแว่นกันแดดยิ้มอย่างดูถูก หันไปพูดกับผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง "ศิษย์พี่ พวกเราอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า ลงมือแย่งคนไปเลย"

"อะไรนะ? แย่งคน?"

คนของตระกูลจางสะดุ้งตกใจ

"พวกคุณอย่าทำอะไรส่งเดช ไม่อย่างนั้นฉันแจ้งตำรวจแน่!" คนของตระกูลจางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ฮึ่ม อย่ามาพูดไร้สาระ ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเห็นแก่พวกคุณเป็นญาติของซูเหยียน พวกเราคงไม่มาพูดเสียเวลากับพวกคุณแบบนี้แล้ว! ในเมื่อไม่ยอมส่งตัวซูเหยียนให้พวกเรา! ก็ได้ พวกเราจะไปหาซูเหยียนเอง"

พูดจบ ผู้หญิงสวมแว่นกันแดดลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป

"คุณคิดจะทำอะไร? หยุดเธอเอาไว้เดี๋ยวนี้!"

"โยนผู้หญิงสองคนนี้ออกไป!"

คนของตระกูลจางตะคอกด้วยความโกรธ