สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1115

บอดี้การ์ดของตระกูลจางรีบเข้าไปปิดล้อมผู้หญิงแว่นกันแดดทันที

แต่ทันทีที่พวกเขาเพิ่งเข้าใกล้ ผู้หญิงแว่นกันแดดกลับยกขาขึ้นอย่างกะทันหัน ถีบใส่ท้องของคนพวกนั้นอย่างรวดเร็วราวกับเป็นภาพมายา

ปังปังปังปัง….

มีเสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เห็นเพียงคนพวกนี้ล้มลงบนพื้นส่งเสียงร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด แต่ละคนไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อีก

"หา?"

คนของตระกูลจางที่เหลือตกตะลึง

สีหน้าของจางจงหัวเคร่งขรึมลง รีบตะคอก "หยุดเดี๋ยวนี้!"

"ผู้อาวุโส พวกเราไว้หน้าแล้วรับเอาไว้ดีกว่า! พวกเราคุยก่อนที่จะลงมือ! ไม่อย่างนั้นคงลงมือแย่งคนไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องมาเสียเวลากับคนอย่างพวกคุณด้วย? ถ้าหากคุณฉลาด รีบส่งคนออกมาเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ!" ผู้หญิงแว่นกันแดดพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ท่าทางของเธอดูหยิ่งทะนงตนมาก

"คุณ…นางเด็กบ้า! รังแกกันมากเกินไปแล้ว! ซูเหยียนเป็นหลานสาวของผม ส่วนพวกคุณเป็นใครก็ไม่รู้! ผมจะส่งตัวหลานสาวของผมให้พวกคุณได้ยังไง?" จางจงหัวพูดด้วยความโมโห

"ดูเหมือนพูดดีกับคุณคงไม่ได้แล้ว!"

ผู้หญิงแว่นกันแดดเตรียมตัวลงมือทันที

แต่ในตอนนั้นเอง ผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้าเอ่ยปากพูด

"ศิษย์น้อง ช้าก่อน"

"ศิษย์พี่…" ผู้หญิงแว่นกันแดดหันไปมองเธอ

"อย่าทำอะไรวู่วาม!"

ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงเบา แต่กลับได้ยินอย่างชัดเจน

เธอยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่นิ่งสงบ "ผู้อาวุโส พวกเรามาพาตัวของซูเหยียนไปเพราะหวังดี ตอนนี้ซูเหยียนถูกพิษอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว! ถ้าหากคุณยอมปล่อยให้พวกเราพาเธอไป เธอก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ถ้าหากคุณยังปฏิเสธพวกเราแบบนี้ต่อไป คนร้ายจะไปตกอยู่ที่ตัวของซูเหยียน คุณทนเห็นซูเหยียนตายไปต่อหน้าต่อตาได้เหรอ?"

"ตกลงพวกคุณเป็นใครกันแน่?" จางจงหัวถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ผู้อาวุโส เรื่องพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรถาม"

"พวกคุณเป็นใครมาจากไหนไม่มีใครรู้ แต่ต้องการให้ผมมอบหลานสาวของผมให้พวกคุณ? พวกคุณคิดว่ามันเป็นไปได้หรือเปล่า?" จางจงหัวย่อมไม่มีทางยอมอยู่แล้ว "ยิ่งไปกว่านั้นแม้กระทั่งหมอเทวดาหลินก็ไม่มั่นใจว่าสามารถรักษาเสี่ยวเหยียน แล้วพวกคุณมีวิธีอะไรสามารถรักษาเสี่ยวเหยียน? ผมไม่เชื่อหรอกว่าทักษะการแพทย์ของพวกคุณเหนือกว่าหมอเทวดาหลิน"

"ทักษะการแพทย์ของหมอเทวดาหลินนับประสาอะไร? เมื่อเทียบกับพวกเรา เขายังห่างชั้นอีกเยอะ!" ผู้หญิงแว่นกันแดดพูดอย่างดูถูก

"พวกคุณเป็นหมอ?" จางจงหัวถามด้วยความตกตะลึง

"พวกเราไม่ใช่หมอ พวกเราคือเซียน!" ผู้หญิงแว่นกันแดดยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"เซียน?"

คนทั้งกลุ่มตกตะลึง

"ผู้อาวุโส คุณบอกว่าทักษะการแพทย์ของหมอเทวดาหลินไม่เป็นรองใคร แต่สุดท้ายกลับรักษาซูเหยียนไม่ได้? ตอนนี้อาการของซูเหยียนอยู่ในขั้นวิกฤต อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว ถ้าหากพวกคุณต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อไป ส่งตัวเธอให้พวกเราดีกว่า!" ผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้าพูด

จางจงหัวเงียบ

อันที่จริงเขาก็รักซูเหยียน

ยังไงเธอก็เป็นหลานสาวของตนเอง นี่หรือที่เขาไม่ต้องการเห็นซูเหยียนอยู่อย่างสุขภาพแข็งแรง?

แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นใครก็ไม่รู้ เขาสามารถส่งตัวหลานสาวของตนเองให้อีกฝ่ายเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าทำแบบนี้ ไม่เท่ากับทำผิดต่อหลินหยาง?

เพราะยังไงหลินหยางเคยกำชับเขาไว้ก่อนไป จะต้องดูแลซูเหยียนให้ดู…

จางจงหัวสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "เอาแบบนี้ ผมจะโทรแจ้งหมอเทวดาหลินก่อน ดูว่าหมอเทวดาหลินจะตัดสินใจยังไง"

"ผู้อาวุโส พวกเรามีเวลาไม่มาก! จัดส่งตัวหรือไม่ส่งแค่คำเดียวพูดมา" ผู้หญิงนางฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย เหมือนกับความอดทนสุดท้ายของเธอหมดไปแล้ว

"ผมพูดไปแล้ว ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหมอเทวดาหลิน" จางจงหัวขมวดคิ้ว ขี้เกียจสนใจผู้หญิงทั้งสองคน เขาหยิบโทรศัพท์รุ่นเก่าออกมาโทร

ทว่าผู้หญิงนางฟ้าหมดความอดทนแล้ว

"ศิษย์น้อง เข้าไปพาคนออกมา!" เธอพูดโดยตรง

"ได้เลยศิษย์พี่!"

มุมปากของผู้หญิงแว่นกันแดดกระตุกขึ้น หันหลังเดินเข้าไปด้านในโดยตรง

"ขวางเธอเอาไว้!" จางจงหัวตะโกนเสียงดัง

คนของตระกูลจางรีบพุ่งเข้าไปทันที

แต่…ไม่มีใครใช่คู่ต่อสู้ของผู้หญิงคนนี้

หลังจากสู้กันได้ไม่กี่กระบวนท่า คนของตระกูลจางล้มลงไปกองอยู่บนพื้นทั้งหมด

"เหอะ ฉันตื่นพวกคุณไปแล้ว เป็นเพราะตาแก่นี่ไม่ฟังเอง มันเกี่ยวอะไรกับฉัน? ยิ่งไปกว่านั้นฉันถือว่าปราณีมากแล้ว ฉันขอบอกเอาไว้ก่อน ถ้าใครยังกล้าเข้ามาขวางฉันอีก ฉันจะหักแขนหักขาของคนคนนั้น!" ผู้หญิงแว่นกันแดดยิ้มอย่างเย็นชา หลังจากนั้นเดินไปทางด้านหลัง

ทว่าในตอนนั้นเอง มีเสียงตะคอกดังขึ้น

"หยุดอยู่ตรงนั้น!"

ฝีเท้าของผู้หญิงแว่นกันแดดหยุดชะงัก

ทางด้านของผู้หญิงนางฟ้าก็หันไปมองเช่นกัน

เห็นเพียงผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาเหมือนเทพบุตรคนหนึ่งเดินตรงเข้าไปหาจางจงหัว

"หมอเทวดาหลิน!"

"เยี่ยมไปเลย หมอเทวดาหลินมาแล้ว!"

"หมอเทวดาหลิน ในที่สุดคุณก็มาสักที!"

"หมอเทวดาหลิน…"

คนของตระกูลจางราวกับเห็นดาวช่วยชีวิต แต่ละคนรู้สึกดีใจจนร้องไห้

หลินหยางเดินไปหยุดอยู่ที่ข้างกายของจางจงหัว ตรวจดูอาการแขนของเขา

"เสี่ยวหยาง…หมอเทวดาหลิน ไม่เป็นไร…ไม่เป็นไร" จางจงหัวเกือบเรียกชื่อผิด เขารีบหัวเราะกลบเกลื่อนทันที

"กระดูกร้าวเล็กน้อย ถ้าหากเป็นผู้ใหญ่ไม่เป็นไรมาก แต่คุณอายุมากแล้ว อาการแบบนี้จำเป็นต้องใช้เวลาในการฟื้นฟู ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้คุณอาจจะรู้สึกเจ็บปวดมาก…ไว้ผมจะเตรียมยาให้คุณ มันช่วยทำให้ร่างกายของคุณฟื้นฟูได้เร็วขึ้น" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"ดี…ดี! ต้องรบกวนแล้ว!" จางจงหัวพยักหน้า สายตาที่มองไปทางหลินหยางนอกจากความชื่นชมแล้วก็คือความชื่นชม

หลินหยางฝังเข็มให้จางจงหัวเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด หลังจากนั้นมองไปทางผู้หญิงแว่นกันแดด พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "เป็นฝีมือของคุณเหรอ?"

"มีปัญหา? คุณก็คือหมอเทวดาหลินใช่หรือเปล่า? หน้าตาหล่อใช้ได้เลย! หล่อกว่าในทีวีเยอะมาก!" ผู้หญิงแว่นกันแดดยิ้มเล็กน้อย สีหน้ายังคงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

"คุณมานี่" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"คุณคิดจะทำอะไร?" ผู้หญิงแว่นกันแดดไม่มีทางเดินเข้าไปหาอย่างเชื่อฟังแน่นอน เธอหรี่ตาลงแล้วถาม

"คุณตบผู้เฒ่าจางหนึ่งครั้ง ผมก็ต้องตบคุณแทนเขาหนึ่งครั้ง!"

"คุณต้องการออกหน้าแทนไอ้แก่คนนี้? เหอะเหอะ ได้ คุณลงมือได้เลย ฉันก็อยากเห็นเหมือนกันว่าแพทย์แผนจีนเน่าๆอย่างคุณมีอะไรร้ายกาจ!" ผู้หญิงแว่นกันแดดพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก

หลินหยางขมวดคิ้วแน่น มองผู้หญิงทั้งสองคนตั้งแต่หัวจรดเท้า