สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1158

มีคนจํานวนหนึ่งรีบก้าวออกไปคุกเข่าลงต่อหน้าหญิงชรา พูดทั้งน้ำตา

"ท่านบรรพบุรุษ คุณจะทิ้งหัวหน้าตระกูลจริงเหรอ?"

"ความผิดของหัวหน้าตระกูลไม่ถึงตาย!"

"ท่านบรรพบุรุษ ช่วยหัวหน้าตระกูลด้วยเถอะ!"

ทุกคนพูดอ้อนวอนด้วยความเจ็บปวด

พวกเขาไม่คิดว่าหลินหยางจะปราณี อย่างไรก็ตาม อาวุโสสิบก็คุกเข่าลงต่อหน้าหลินหยางเช่นกัน แต่สิ่งที่แลกมากลับเป็นความตาย

เฮยหยู่เทียนกไหมัดแน่น ภายในใจเต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจ

แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น

เขาเชื่อว่าบรรพบุรุษของตระกูลต้องมีวิธีรับมือแน่นอน

ถ้าหากเป็นศัตรูกับประธานหลินต่อ มีแต่จะนำหายนะมาสู่ตระกูลเฮย

"หลบไปให้หมด!"

เฮยหยู่เทียนคำราม

ทุกคนตกตะลึง หันไปมองเขาพร้อมกัน

"ฟังคำสั่งของท่านบรรพบุรุษ! ให้คุณหลินเป็นคนตัดสินชีวิตของผม เขาจะฆ่าจะแกงพวกคุณไม่ต้องยุ่ง!"

เฮยหยู่เทียนเงยหน้าขึ้นจ้องหลินหยาง กัดฟันพูด "ประธานหลิน ลงมือเถอะ!"

ทุกคนที่อยู่ภายในห้องโถงเงียบ

สายตาคู่นับไม่ถ้วนหันไปมองทางหลินหยาง

วินาทีนี้ แม้แต่หยุนซิงและเฉาซงหยางก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่แปลกประหลาด

บางทีพวกเขาสองคนอาจจะคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะกลับตาลปัตรแบบนี้

หลินหยางยืนมองเฮยหยู่เทียนตรงหน้าโดยไม่พูดอะไร

และไม่ได้ทำอะไร

หลังจากนั้นประมาณสิบวินาที จึงเอ่ยปากพูด

แต่กลับต้องทำให้ทุกคนตกใจ

"ถ้าหากผมบอกว่าผมต้องการฆ่าคนของตระกูลเฮยทุกคน พวกคุณจะตอบตกลงหรือเปล่า?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ทันใดนั้น ทุกคนถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้าง!

เฮยหยู่เทียนเงยหน้าขึ้นมองหลินหยางด้วยความตกตะลึง รู้สึกมึนงงเช่นกัน

"เกินไปแล้ว!"

"คุณ…คุณคิดว่าคนของตระกูลเฮยไร้ความสามารถเหรอ?"

"พวกเรายอมตายแต่ไม่ยอมเสียเกียรติ!"

"ถึงพวกเราต้องตาย ก็ต้องตายในสนามรบ!"

คนของตระกูลเฮยโกรธมาก แต่ละคนคำรามไม่หยุดปาก

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงตะคอกที่ชราภาพขัดจังหวะคำพูดของทุกคน

เป็นเสียงของบรรพบุรุษตระกูลเฮย!

เห็นเพียงเธอหรี่ตาลงจ้องหลินหยาง พูดอย่างไม่ลังเล

"ถ้าหากต้องทำแบบนี้ถึงสามารถทำให้คุณหายคับข้องใจ! ตระกูลเฮย…ยินดียอมรับชะตากรรม!"

คนของตระกูลเฮยตกตะลึง

"ท่านบรรพบุรุษ…จริงเหรอ…จะทำแบบนี้จริงเหรอ?" เฮยหยู่เทียนไม่เข้าใจ

เขาหวังว่าบรรพบุรุษของตนเองจะยืดอกเชิดหน้าปฏิเสธคำพูดของหมอเทวดาหลินอย่างชอบธรรม หลังจากนั้นเริ่มเปิดฉากการต่อสู้ แต่…เธอไม่ได้ทำแบบนั้น!

หรือว่า…ตระกูลเฮยไม่มีสายเลือดแบบนั้น?

เฮยหยู่เทียนแอบกำหมัดแน่น ไม่ได้พูดอะไร

"ในเมื่อผู้อาวุโสพูดแบบนี้ งั้นได้ ผมจะให้โอกาสคุณ ผมอยากให้คุณฆ่าเฮยหยู่เทียน หลังจากนั้นฆ่าตัวตาย! ผมคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องยากหรอกมั้ง?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ให้ฉันฆ่าหยู่เทียน?" บรรพบุรุษตระกูลเฮยขมวดคิ้ว เริ่มเกิดความรู้สึกลังเล

เห็นได้ชัดว่าเธอทำไม่ได้

ถึงแม้เฮยหยู่เทียนทำให้เธอผิดหวัง แต่อย่างไรก็เป็นลูกหลานของเธอ จะให้เธอลงมือฆ่าลูกหลานของตนเองได้อย่างไร?

แต่เฮยหยู่เทียนก็ถือว่าเป็นลูกผู้ชายใช้ได้ เขาคำราม "ประธานหลิน คุณต้องการให้ผมตาย ผมลงมือเองก็สิ้นเรื่อง แต่ทำไมต้องทำให้บรรพบุรุษของผมลำบากใจ? คุณต้องการเอาชีวิตของผม? ผมจะให้คุณเดี๋ยวนี้!"

พูดจบ เฮยหยู่เทียนส่งเสียงคำราม ยกฝ่ามือขึ้นซัดใส่หน้าอกของตนเองโดยตรง

ลงมืออย่างดุดันและไม่มีความลังเล!

เขาเตรียมใจพร้อมที่จะตาย!

ลมหายใจของทุกคนสั่นสะท้าน

และ

ไม่มีใครสามารถห้ามทัน

"เรื่องอะไร เชิญประธานหลินสั่งมาได้เลย!"

"ผมต้องการให้คุณพายอดฝีมือทั้งหมดของตระกูลเฮย เดินทางไปตระกูลหลินในเยี้ยนจิน! ผมจะมอบหลักฐานและพยานทั้งหมดว่าผมถูกใส่ร้าย ตระกูลหลินต่างหากที่เป็นมือมืด ผมต้องการให้พวกคุณทำเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำให้เรื่องมันบานปลายจนทุกคนรู้เรื่องนี้! คงไม่ยากหรอกมั้ง?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"เรื่องนี้…" เฮยหยู่เทียนครุ่นคิดสักพักแล้วพยักหน้า "ไม่ยาก แต่ถ้าเป็นแบบนี้ก็ล่วงเกิน…ตระกูลหลินด้วย!"

"ถ้าสามารถพิสูจน์ได้ว่าตระกูลหลินเป็นคนเอาโลงศพทารกศักดิ์สิทธิ์ของพวกคุณไป พวกคุณยังสนใจอีกเหรอว่าจะล่วงเกินพวกเขาหรือเปล่า?" หลินหยางถามกลับ

"ย่อมไม่สนใจ! คนอื่นเหยียบมาถึงหัวของพวกเราแล้ว พวกเราจะยอมทนได้ยังไง?" เฮยหยู่เทียนพูด

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วคุณกลัวอะไร?"

เฮยหยู่เทียนครุ่นคิด พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ได้ ผมจะทำตามที่ประธานหลินพูด"

"คุณทำดีมีผลตอบแทน ผมจะรักษาอาวุโสสิบของพวกคุณ!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"รักษาอาวุโสสิบ?"

เฮยหยู่เทียนอึ้ง คิดว่าตนเองหูฟาด กระโดดลุกขึ้นจากพื้นถามด้วยความตื่นเต้น "ประธานหลิน คุณหมายถึง…อาวุโสสิบ…ยังสามารถรักษา?"

"ตอนที่ผมลงมือได้ผ่อนแรงลง ด้วยทักษะการแพทย์ของผมย่อมสามารถรักษาเขา!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

คนของตระกูลเฮยดีใจ

"จริงเหรอ?"

"เยี่ยมไปเลย!"

อาวุโสทั้งกลุ่มก็ดีใจมากเช่นกัน

เฮยหยู่เทียนรู้สึกดีใจมาก ตบหน้าอกของตนเองพูดสาบาน "ประธานหลิน คุณวางใจได้! ครั้งนี้ตระกูลหลินไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่!"

ในศาลาแห่งหนึ่ง

หลินลั่วหนานกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าที่ขมขื่น ร่างกายสั่นเทาดูกระสับกระส่าย

ภายในศาลา มีคนสองคนกำลังนั่งเล่นหมากรุก

ส่วนพ่อของเธอหลินอ่าว ยืนโค้งคำนับอยู่ด้านข้างโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้น ราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

หลินลั่วหนานแอบเหลือบมองคนทั้งสองด้วยความหวาดกลัว

ทว่าตั้งแต่เริ่มจนจบสายตาของคนทั้งสองจดจ่ออยู่บนกระดานหมากรุก โดยไม่ได้สนใจพวกเธอ

เป็นแบบนี้อยู่ประมาณสิบนาที หลินอ้าวรู้สึกเมื่อยเอวไปหมด ถึงได้ยินเสียงตอบรับดังขึ้น

"การตายของหลินฝู่เกิดจากเธอ โทษนี้ไม่ควรได้รับการให้อภัย แต่ควรจะลงโทษยังไงต้องรอดูผลสรุปของเรื่องราว ถ้าหากตระกูลเฮยคิดว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของหลินหยาง ไม่ได้กล่าวโทษมาถึงหัวของตระกูลหลิน ถ้าเป็นแบบนั้นจะลงโทษลูกสาวของคุณสถานเบา แต่ถ้าหากตระกูลเฮยมาหาถึงบ้าน ตามกฎของตระกูล พวกเราจะส่งตัวลูกสาวของคุณออกไป เพื่อดับความโกรธของตระกูลเฮย"

ผู้ชายซ้ายมือที่ถือหมากสีขาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง

ลมหายใจของหลินอ่าวหยุดชะงัก รีบก้มหน้าลง "ครับ"