สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1218

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์ พาคนมาแล้ว!" ในตอนนั้นเอง ด้านนอกมีเสียงพูดของลูกศิษย์ดังขึ้น

"พาเธอเข้ามา!" ธิดาศักดิ์สิทธิ์พูด

ผ่านไปสักพัก ลูกศิษย์สองคนคุมตัวหลินลั่วหนานเข้าไปด้านใน

"คำนับธิดาศักดิ์สิทธิ์!" หลินลั่วหนานรีบโค้งคำนับด้วยความเคารพ

"หลินลั่วหนาน! ฉันขอถามคุณหน่อย! คุณรู้ตัวตนของกิเลนหรือเปล่า?" ธิดาศักดิ์สิทธิ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ในแววตามีประกายของความเยือกเย็นแลบผ่าน

"เรียนธิดาศักดิ์สิทธิ์ ลั่วหนานไม่ทราบ" หลินลั่วหนานรีบเงยหน้าขึ้นพูด

"ไม่รู้? ฮึ่ม คุณจำได้ว่าเขาเป็นกิเลน แต่กลับจำไม่ได้ว่าเขาคือหมอเทวดาหลิน? หลินลั่วหนาน คุณใจกล้ามาก นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังกล้าไม่ยอมรับอีกเหรอ? คุณคิดว่าฉันหลอกมากเลยเหรอ?" ธิดาศักดิ์สิทธิ์ลุกขึ้นตะคอกอย่างกะทันหัน

หลินลั่วหนานสะดุ้งตกใจ รีบพูดด้วยความร้อนใจ "ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ถึงลั่วหนานมีความกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่มีทางกล้าโกหกคุณแน่นอน! ธิดาศักดิ์สิทธิ์โปรดตรวจสอบด้วย!"

"หลินลั่วหนาน ฉันจะให้คุณสองทางเลือก! จะยอมบอกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหมอเทวดาหลินออกมาดีๆหรือเปล่า ถ้าหากคุณยอมอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจน ฉันจะไม่ฆ่าคุณ! แต่ถ้าคุณยืนกรานจะทำแบบนี้ ยังปากแข็งแบบนี้ งั้น…ก็อย่าหาว่าฉันไร้น้ำใจ ฉันคงต้องฆ่าคุณสถานเดียว!" ธิดาศักดิ์สิทธิ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ฉัน…ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ!" หลินลั่วหนานตะโกนพูดทั้งน้ำตา

"ดูเหมือนคุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!" ธิดาศักดิ์สิทธิ์โบกมือ "ลากออกไปตัดหัว!"

"รับทราบ!"

ลูกศิษย์สองคนเดินเข้าไปลากเธอ

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์! ฉันไม่รู้จักหมอเทวดาหลินจริงๆ ฉันไม่รู้จักเขาจริงๆ! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้อง!"

หลินลั่วหนานพยายามดิ้นรน แต่มันกลับไม่มีประโยชน์

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่เห็นหลินลั่วหนานอยู่ในสายตา

ในตอนนั้นเอง หงเยี่ยวพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ได้โปรดปล่อยหลินลั่วหนานไปเถอะ!"

"หืม?" ธิดาศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้ว

หงเยี่ยวรีบพูด "ธิดาศักดิ์สิทธิ์ บางทีหลินลั่วหนานอาจจะรู้จักหมอเทวดาหลิน แต่นั่นมันก็ก่อนเข้าสำนักหงเหยียน! หลังจากผ่านพิธีชำระล้าง ทั้งหมดของเธอได้รับการปลูกฝังจากสำนักหงเหยียน! ไม่มีทางทรยศสำนักแน่นอน! ถ้าหากคุณฆ่าเธอไปทั้งแบบนี้ มันจะได้ไม่คุ้มเสีย!"

"คุณหมายความว่ายังไง?" ธิดาศักดิ์สิทธิ์หงเยี่ยวถาม

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ยังไงหมอเทวดาหลินก็อยู่ในเขตหวงห้าม พวกเราส่งยอดฝีมือไปปิดทางเข้าออกก็สิ้นเรื่อง! ถึงเวลาหมอเทวดาหลินอยู่ในมือของเรา ชีวิตของผู้หญิงคนนี้ยังจะมีค่าอะไรอีก?" หงเยี่ยวพูด

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ครุ่นคิดสักพักแล้วพยักหน้า

"ที่คุณพูดมามีเหตุผล! ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นปล่อยหลินลั่วหนานไปก่อน!"

"ขอบคุณธิดาศักดิ์สิทธิ์!" หลินลั่วหนานรีบพูด

"สั่งการลงไป รวบรวมยอดฝีมือของสำนักหงเหยียน ไปเฝ้าอยู่ที่ทางเข้าออกของเขตหวงห้ามทั้งวันทั้งคืน"

"รับทราบ!"

ยอดฝีมือของสำนักหงเหยียนไปรวมตัวกันที่ทางเข้าออกเขตหวงห้ามอย่างรวดเร็ว

ธิดาศักดิ์สิทธิ์ตั้งใจจะไปเฝ้าด้วยตนเอง

อย่างไรก็ตาม จะดูถูกความสามารถของหมอเทวดาหลินไม่ได้เด็ดขาด เขาใช่คนที่ลูกศิษย์ธรรมดาทั่วไปสามารถรับมือได้หรือ เธอต้องลงมือเองเท่านั้น!

"หมอเทวดาหลินอยู่ที่นี่! แสดงว่าคนที่ลอบโจมตีฉันเมื่อคืนก็คือเขา! หยางหัวฆ่าลูกศิษย์ของสำนักหงเหยียน เดิมทีความผิดนี้ก็ไม่ควรได้รับการให้อภัย พวกเราเตรียมตัวลงโทษหยางหัวอย่างหนัก แต่ครั้งนี้เขากลับมาถึงที่นี่ด้วยตัวเอง ก็ถือว่าช่วยประหยัดเวลาที่พวกเราต้องส่งคนไปหยางหัว"

ที่นอนศักดิ์สิทธิ์พูดพร้อมกับลุกขึ้น เดินออกไปทางด้านนอก

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์ พวกเราขอตัวก่อน!" หงเยี่ยวและคนอื่นพูด

"อืม"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์พยักหน้า ทันใดนั้นเธอนึกอะไรขึ้น "ช้าก่อน!"

ผู้หญิงทั้งกลุ่มสะดุ้ง

"ธิดาศักดิ์สิทธิ์มีอะไรจะกำชับเหรอ?" หงเยี่ยวถามด้วยความระมัดระวัง

"พวกคุณอย่าเพิ่งไป!" ธิดาศักดิ์สิทธิ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ใครก็ได้!"

"อยู่นี่แล้ว!"

มีผู้หญิงหลายคนก้าวออกมา

"ผมจำคุณได้! คุณหนีไปได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงกล้ากลับมาอีก?"

"หรือคุณต้องการตายด้วยมือของผมให้ได้?" คนคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

แสงจันทร์สาดส่องลงบนใบหน้าของคนทั้งสอง สามารถมองออกว่าคนทั้งสองก็คือหลินหยางและคนประหลาด

"ผมอยากคุยกับคุณ" หลินหยางพูด

"แต่น่าเสียดายที่ผมชอบคุยกับคนตายมากกว่า! คุณตายก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ!" คนประหลาดตะคอก พุ่งออกมาพร้อมกับกรงเล็บ จู่โจมไปที่หน้าอกของหลินหยางโดยตรง

เริ่มแรกก็เป็นกระบวนท่าสังหารแล้ว!

ต้องการฆ่าหลินหยางให้ได้!

แต่หลินหยางไม่ตื่นตระหนก เอ่ยปากพูดโดยตรง "ผมไม่ใช่คนของสำนักหงเหยียน!"

"ผมรู้ สำนักหงเหยียนไม่รับผู้ชาย ไปแล้วมันยังไง? ถึงคุณไม่ใช่คนของสำนักหงเหยียน แต่ก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักหงเหยียน! ไม่ว่าใครก็ตามที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักหงเหยียนสมควรตายทั้งหมด!" คนประหลาดคำราม บนใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย

แต่ทันทีที่เขาเพิ่งเข้าใกล้หลินหยาง หลินหยางพูดอีกประโยค

"ถึงเป็นศัตรูของสำนักหงเหยียนคุณก็จะฆ่าเหรอ?"

ร่างกายของคนประหลาดหยุดชะงักอย่างกะทันหัน

ดวงตาที่เย็นเยือกใต้ผมรุงรังกวาดสายตามองหลินหยางด้วยความสงสัย

"คุณพูดอะไรนะ?"

"ผมบอกว่าถึงเป็นศัตรูของสำนักหงเหยียนคุณก็จะฆ่าเหรอ?" หลินหยางยิ้มเล็กน้อย "ผมมองออกว่าคุณมีความเครียดแค้นต่อสำนักหงเหยียน! ดังคำพูดที่ว่าศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน! ผมรู้สึกว่าพวกเราควรนั่งลงคุยกันจะดีกว่า! คุณคิดว่าไง?"

"ฮึ่ม คุณบอกว่าเป็นศัตรูก็คือศัตรูเหรอ? อย่าเห็นผมเป็นคนโง่! ถึงผมอาศัยอยู่ในป่าแบบนี้แต่ผมไม่ใช่คนโง่!"

"ถ้าคุณไม่เชื่อคำพูดของผม คุณลองไปดูที่ทางเข้าของเขตหวงห้ามดู ผมถูกคนของสำนักหงเหยียนไล่ล่า ก็เลยหนีเข้ามาหลบที่นี่ ตอนนี้ตรงทางเข้าเต็มไปด้วยคนของสำนักหงเหยียน พวกเธอไม่กล้าบุกเข้ามาในเขตหวงห้าม ก็เลยรอดักจับกระต่ายอยู่ตรงทางเข้าออก! คุณไปดูแล้วจะรู้เองว่าที่ผมพูดเป็นเรื่องจริงหรือโกหก" หลินหยางพูด

คนประหลาดได้ยินแบบนี้ มองหลินหยางสักพักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ทำไมคุณถึงมีความแค้นกับสำนักหงเหยียน?"

"สำนักหงเหยียนต้องการบังคับภรรยาและน้องสาวของผมเข้าสำนัก แต่ผมปฏิเสธก็เลยเกิดความขัดแย้ง ผมฆ่าลูกศิษย์ของสำนักหงเหยียนไปบางส่วน! กังวลว่าพวกเธอจะกลับไปล้างแค้น ก็เลยตัดสินใจลงมือก่อน ที่ลอบเข้ามาในสำนักหงเหยียนก็เพื่อหาโอกาส แต่คิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะถูกเปิดโปง โดนไล่ล่ามาจนถึงที่นี่…" หลินหยางพูด

ไม่รู้ว่าคนประหลาดจะเชื่อหรือเปล่า