สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1219

"ฮึ่ม คนของสำนักหงเหยียนจิตใจอำมหิต ล้วนแต่เป็นนางแพศยาไร้จิตใจที่ไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าเรื่องอะไรพวกเธอก็ทำได้ทั้งนั้น! นับประสาอะไรกับเรื่องแค่นี้ของคุณ?" คนประหลาดพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"หืม? แล้วไม่ทราบว่าคุณกับสำนักหงเหยียนมีความแค้นอะไรกัน?" หลินหยางใช้โอกาสนี้ถาม

ทว่าสีหน้าของคนประหลาดกลับเปลี่ยนไปทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?"

"ที่ผมมาที่นี่ก็เพราะต้องการร่วมมือกับคุณรับมือสำนักหงเหยียน ถ้าหากคุณไม่ยอมบอกความจริงกับผม พวกเราจะร่วมมือกันยังไง?" หลินหยางพูด

"ร่วมมือ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"

"คนไร้ประโยชน์อย่างคุณเนี่ยนะ? มีสิทธิ์อะไรมาร่วมมือกับผม? ไอ้หนู ถึงแม้สำนักหงเหยียนมีความแค้นกับคุณ แต่ผมไม่ชอบหน้าคุณ! ดังนั้นคุณตายอยู่ที่นี่ดีกว่า!"

คนประหลาดยิ้มอย่างเย็นชา ในดวงตาปรากฏให้เห็นประกายแห่งความดุร้าย สุดท้ายตัดสินใจลงมือฆ่าหลินหยางก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ด้วยเหตุนี้ กรงเล็บของเขาจึงพุ่งเข้าไปหาหลินหยางอีกครั้ง ต้องการหักคอหลินหยางทั้งเป็น

แต่ทันทีที่กรงเล็บพุ่งเข้าไป

เพี๊ยะ!

มีหมัดเหล็กพุ่งตรงเข้าไปกระแทกกรงเล็บ หลังจากนั้นสะเทือนเล็กน้อย

ปัง!

คนประหลาดถึงขั้นโดนสะเทือนจนถอยหลังไปหลายก้าวจนเกือบล้มลงผืน

"อะไรกัน?" คนประหลาดขมวดคิ้ว "คุณมีความแข็งแกร่งถึงขนาดนี้?"

"แปลกใจมากเลยเหรอ?"

"ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ไปทำไมตอนนี้ถึงดูไม่เป็นอะไรเลย!"

"บาดแผลแค่นั้นนับอะไรไม่ได้หรอก"

"บัดซบ! พูดจาอวดดี! คุณมันก็แค่เด็กอายุยี่สิบกว่ามีสิทธิ์อะไรมาทำตัวอวดดีต่อหน้าผม?" คนประหลาดคำรามด้วยความโกรธ

กลับเห็นหลินหยางยกแขนขึ้นอย่างเชื่องช้า เลิกแขนเสื้อขึ้น เคยให้เห็นเลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งหมดที่กำลังเริ่มทำงาน

"นี่ก็คือต้นทุนในการอวดดีของผม พอหรือเปล่า?"

มองดูแสงสีแดงที่อยู่บนข้อมือของหลินหยาง คนประหลาดเบิกตากว้าง

"อะไรกัน? เลือดวิญญาณลั่วหลินยี่…ยี่สิบดวง?" เขาพูดพึมพำ ยืนตกตะลึงอยู่ตรงที่เดิม

"ทำไม? คุณยังอยากสู้กับผมอีกหรือเปล่า?" หลินหยางลดมือลงแล้วพูด

สีหน้าของคนประหลาดดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างมาก

"คุณมีเลือดวิญญาณลั่วหลินมากมายขนาดนี้ นั่นหมายความว่าคุณสามารถปลดผนึกร่างดวงดาวโดยกำเนิด ต้องการทำลายร่างดวงดาวโดยกำเนิดไม่ใช่เรื่องง่าย! ยิ่งไปกว่านั้น…ก่อนหน้านี้ตอนผมสู้กับคุณ ผมพบว่าคุณเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์! ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่มีร่างดวงดาวโดยกำเนิด…ต้องการฆ่าทิ้งเป็นเรื่องที่ยากมาก!" คนประหลาดพยักหน้า "ผมยอมรับ คุณมีสิทธิ์ร่วมมือกับผม"

"ดีมาก! ในเมื่อตอนนี้พวกเราสามารถบรรลุความร่วมมือ หวังว่าคุณจะเชื่อใจผมบ้าง"

"ลองพูดมาก่อนว่าคุณตั้งใจจะทำยังไง!" คนประหลาดพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ไม่ต้องรีบร้อน ผมอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ก่อน ยิ่งไปกว่านั้น…ฆ่าคนของสำนักหงเหยียนที่เข้ามาด้านในไม่หยุด? ที่นี่เป็นเขตหวงห้ามของสำนักหงเหยียน คุณอยู่ที่นี่ หรือว่าคุณจะเป็นคนของสำนักหงเหยียน?" หลินหยางถาม

"ผม? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ผมไม่ใช่คนของสำนักหงเหยียน! แต่ว่าเจ้าสำนักหงเหยียนมีส่วนเกี่ยวข้องกับผม! ผมบอกคุณแบบนี้ก็แล้วกัน ไม่มีผม สำนักหงเหยียนก็ไม่มีทางรุ่งโรจน์อย่างปัจจุบัน" คนประหลาดยิ้มแล้วพูด

"ตอนนั้นอาจารย์โกรธมาก จึงขับไล่เธอออกจากสำนัก ปณิธานของผมและศิษย์น้องเป็นหนึ่งเดียวกัน ผมจึงตามเธอออกมาด้วย"

"แต่หลังจากผ่านประสบการณ์ครั้งนี้ ศิษย์น้องไม่เพียงแต่ไม่ยอมแพ้ ในทางกลับกันยังออกเดินทางตามหาเคล็ดวิชาที่แข็งแกร่งไปทั่ว"

"ผมเห็นศิษย์น้องยิ่งอยู่ยิ่งหมกมุ่น จึงเข้าไปห้ามปราม แต่เธอกลับไม่สนใจ! ยิ่งไปกว่านั้นยังบ้าคลั่งกว่าเดิม! ตอนนั้นผมพบว่าศิษย์น้องเปลี่ยนไปแล้ว เธอไม่ใช่ศิษย์น้องที่ไร้เดียงสาและร่าเริงคนเก่า แต่เป็นปีศาจที่บ้าคลั่ง!"

"ผมรู้สึกเสียใจมาก เตรียมตัวเดินจากไป แต่ศิษย์น้องกลับขอให้ผมช่วยอะไรเธอเป็นอย่างสุดท้าย! นั่นก็คือช่วยล้มล้างสำนักหงเหยียน"

"สำนักหงเหยียนในตอนนั้นกำลังเกิดศึกภายใน ลูกศิษย์ก่อกบฏ สมรู้ร่วมคิดกับศัตรู ศิษย์น้องต้องการของทุกอย่างในหุบเขาหงเหยียนจึงลงมือ เธอบอกกับผมว่าถ้าหากผมยอมช่วยเธอ เธอจะตอบตกลงแต่งงานกับผม ใช้ชีวิตผมอย่างสันโดษ"

"ผมเห็นสายตาที่จริงใจของเธอ ตอนแรกก็คิดว่าศิษย์น้องเตรียมตัวลามือแค่นี้ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าทั้งหมดเป็นกลลวงของศิษย์น้อง ส่วนผม…เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของเธอ!"

พูดถึงตรงนี้ คนประหลาดนั่งลงบนพื้น เริ่มหัวเราะเสียงดัง

แต่หัวเราะไปหัวเราะมา ในดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยน้ำตา ในส่วนลึกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ดุร้าย…และความเครียดแค้นที่ไม่มีวันสิ้นสุด!

"คุณรู้หรือเปล่า…หลังจากที่ผมช่วยศิษย์น้องล้มล้างสำนักหงเหยียนได้สำเร็จ เธอทำอะไรลงไป?" รอยยิ้มของคนประหลาดหายไป หรี่ตาลงแล้วถาม

ตรงหางตายังมีคราบน้ำตาติดอยู่

"เธอทำอะไร?" หลินหยางเม้มริมฝีปากแล้วถาม

"เธอ…ต้องกันกินผม!" คนประหลาดยิ้มแล้วพูด

ทันทีที่สิ้นเสียง สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที

กิน?