สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1235

ทุกคนตกใจมาก

ความหวาดกลัวถาโถมเข้าครอบงำจิตใจของผู้คน

ภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเกินกว่าการจินตนาการของพวกเขา!

เป็นไปได้ยังไง?

คนคนนี้เป็นผีเหรอ?

ทั้งที่หัวใจถูกทำลายไปแล้ว แต่กลับ…ยังสามารถลุกขึ้นยืน!

"ตกลงนี่มันวิชามารอะไรกันแน่!" ฉินไป่ซงถึงกับเซถอยหลัง

"น่าประหลาดมาก อาจารย์ ต้องระวังให้ดี!" หลงโชรีบตะโกนพูด

ส่วนซูเหยียนตกใจจนถึงกับทรุดล้มลงบนพื้นไปนานแล้ว

อันที่จริงเธอเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง มีความรู้เรื่องเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้น้อยมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงภาพแบบนี้

คนคนหนึ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดยังสามารถลุกขึ้นยืนได้อย่างง่ายดาย

มันน่าเหลือเชื่อมากเกินไป

"ผมรู้แล้ว!"

หลินหยางจ้องชายสวมหน้ากาก พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ชีพจรชีวิตของคนคนนี้ถูกปิดผนึก! ดังนั้นถึงร่างกายของเขาได้รับความเสียหายยังไง เขาก็ไม่มีวันตาย!"

"สมกับที่เป็นหมอเทวดาหลิน แต่คุณเดาถูกแค่ครึ่งเดียว" ฉินหมิงยิ้มแล้วพูด

"เดาถูกแค่ครึ่งเดียว?" หลินหยางรู้สึกอึ้ง

ทว่าในตอนนั้นเอง ชายสวมหน้ากากได้ชกหมัดเข้ามาหาหน้าอกของหลินหยางแล้ว

ทันใดนั้น

ปัง!

ร่างกายของหลินหยางลอยกระเด็นออกไปเหมือนลูกกระสุนระเบิด กระแทกใส่อาคารที่อยู่ด้านหลังอย่างแรง ร่างกายของเขาถึงขั้นพุ่งทะลุกำแพง

"หา?"

ทุกคนตกใจจนหน้าถอดสี

"อาจารย์!"

หลงโชและคนอื่นรีบวิ่งเข้าไป ประคองหลินหยางลุกขึ้นจากซากปรักหักพัง

ท่าทางของหลินหยางในตอนนี้สะบักสะบอมยิ่งกว่าชายสวมหน้ากาก มีฝุ่นเกาะเกรอะเต็มไปหมด ผิวหนังตรงหน้าอกปริแตกโดยตรง มีเลือดหยดลงบนพื้นไม่หยุด เห็นแล้วรู้สึกหนังศีรษะชา

"อาจารย์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" ฉินไป่ซงรีบถาม

"ผมไม่เป็นอะไร แค่ประมาทเกินไป"

หลินหยางรีบลุกขึ้นยืน ก้มหน้ามองหน้าอกของตนเอง หลังจากนั้นหันไปมองชายสวมหน้ากาก พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ชีพจรชีวิตของคนคนนี้ไม่เพียงถูกปิดผนึก ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้สมุนไพรบางชนิด เปลี่ยนความเสียหายที่เขาได้รับกลายเป็นพลังแทน!"

"หา?"

ทุกคนตกตะลึง

"มีแบบนี้ด้วยเหรอ คนคนนี้ยิ่งได้รับบาดเจ็บเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น?" ฉงฉางไป่พูดด้วยความตกตะลึง

"ใช่" หลินหยางพยักหน้า

"ถึงว่าทำไมหมอนี่กล้ามาทำตัวอวดดีถึงที่นี่!" หลงโชกัดฟันพูด

"อาจารย์ แล้วตอนนี้พวกเราควรทำยังไง?" ฉินไป่ซงถาม

"ไม่จำเป็นต้องกังวล ถึงเป็นแบบนั้นผมก็รับมือได้!"

หลินหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ หยิบเข็มเงินออกมาเสียบลงบนหน้าอก รักษาบาดแผลให้คงที่ หลังจากนั้นเดินเข้าไปหาชายสวมหน้ากาก

"พวกคุณออกไปให้ห่าง"

"เออ…เออ เข้าใจแล้วอาจารย์!"

ฉินไป่ซงและคนอื่นรีบถอยหลังทันที

ถึงแม้ไม่รู้ว่าอีกเดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขารู้สึกว่าต้องเชื่อคำพูดของหลินหยาง

ในตอนนั้นเอง!

ฟิ้ว!

ชายสวมหน้ากากพุ่งเข้ามาอีกครั้ง

วินาทีนี้ การเคลื่อนไหวของเขาเร็วกว่าเดิม และแข็งแกร่งกว่าเดิม

ความสามารถที่แสดงออกมาแตกต่างจากตอนแรกราวกับฟ้าดิน

ปัง!

หมัดของชายสวมหน้ากากกระแทกใส่แขนของหลินหยางอย่างแรง ทันใดนั้น พลังสายหนึ่งไหลผ่านร่างกายของเขา สุดท้ายไปบรรจบลงที่ใต้เท้าของเขา ทำให้ผืนดินตรงนั้นแตกละเอียดทันที

สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีสั่นสะเทือน

"อะไรกัน?"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบรู้สึกตกใจมาก

อานุภาพของหมัดนี้น่ากลัวถึงขนาดนี้เลยเหรอ

เกรงว่าถ้าเป็นรถยนต์คันหนึ่งก็คงจะเหลือแต่ซากเศษเหล็กแล้วมั้ง

ทว่าการโจมตีของชายสวมหน้ากากไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น หลังจากที่หลินหยางตั้งรับได้สำเร็จ แขนทั้งสองข้างของเขากระหน่ำหมัดใส่หลินหยางราวกับปืนกล

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

การโจมตีที่รุนแรงและบ้าคลั่งปะทุขึ้นโดยตรง

หลินหยางพยายามต้านทานอย่างสุดความสามารถ ส่วนชายสวมหน้ากากเนื่องจากโจมตีอย่างต่อเนื่อง จึงทำให้เปิดช่องโหว่ขนาดใหญ่

หลินหยางอาศัยโอกาสนี้โต้ตอบกลับ

ปังปังปังปัง…

"หา…นี่มัน?"

ฉินหมิงมองตาค้าง เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นบ้างแล้ว

เขาหันไปตะคอกใส่หลินหยาง "คุณทำอะไรลงไป?"

"คนคนนี้ก็แค่ใช้ยาช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางร่างกาย เปลี่ยนการไหลเวียนของชีพจรได้จุดตันเถียน ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับ ‘ร่างอมตะ’ ชั่วคราว แต่บาดแผลที่อยู่บนร่างกายของเขาไม่สามารถหักล้าง หลังจากที่ฤทธิ์ยาหมด เขาก็ต้องตายอยู่ดี และผมก็ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่ช่วยเขาสลายฤทธิ์ยาล่วงหน้าก็เท่านั้น!"

หลินหยางเดินเข้าไปพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"สลายฤทธิ์ยา?"

ฉินหมิงรู้สึกอึ้ง ทันใดนั้นเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ หันไปมองทางชายสวมหน้ากากอย่างกะทันหัน

พบว่าบนตัวของเขามีเข็มเงินเสียบอยู่หลายเล่ม!

หลินหยางฝังเข็มใส่ร่างกายของชายสวมหน้ากากตอนจู่โจมก่อนหน้านี้!

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

ฉินหมิงพูดพึมพำ

"คุณชาย! ช่วยผม! ช่วยผม!"

ชายสวมหน้ากากยื่นมือออกไปพร้อมกับตระกูล

แต่ฉินหมิงจะเอาอะไรไปช่วยเขา?

เขาเซถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก

สุดท้าย การดิ้นรนของชายสวมหน้ากากยิ่งอยู่ยิ่งอ่อนแรง มือถือยื่นออกไปข้างหน้าอ่อนแรงตกลงบนพื้น สุดท้ายไม่มีการเคลื่อนไหว

สิ้นใจตายโดยตรง…

ไม่มีใครคาดคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะจบลงอย่างแปลกประหลาดแบบนี้

แต่ความจริงถูกวางอยู่ตรงหน้า ทำให้ผู้คนไม่สามารถสงสัย

มองดูชายสวมหน้ากากที่ไม่มีการเคลื่อนไหว ฉินหมิงเพิ่งรู้ตัวว่าสถานการณ์เกินกว่าที่เขาจะควบคุม

เขารีบสงบสติอารมณ์ สูดหายใจเข้าลึกๆ อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าแล้วพูด "ดี ดี! หมอเทวดาหลินสมคำร่ำลือ วันนี้ผมฉินหมิงถือว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว! นับถือ! ในเมื่อสุนัขของผมตาย งั้นผมจะทำตามคำสัญญาก่อนหน้านี้ จะไม่มารบกวนเสี่ยวเหยียนอีก! ขอตัว!"

พูดจบ เขาหันหลังแล้วเตรียมเดินจากไป

ในเวลาแบบนี้ต้องคิดหาวิธีหนีแน่นอน

แต่ตอนนี้มันสายเกินไปสำหรับเขาแล้ว

"ผมอนุญาตให้คุณไปหรือยัง?" น้ำเสียงที่เย็นชาของหลินหยางดังขึ้น

ร่างกายของฉินหมิงสะดุ้ง หันหน้าไปมอง

"หมอเทวดาหลินยังมีอะไรจะชี้แนะ?"

"ดูเหมือนก่อนหน้านี้ผมยังไม่ได้บอกคุณใช่หรือเปล่า? คุณ…มานี่!" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ฉินหมิงเม้มริมฝีปาก สีหน้าเริ่มซีดขาว