สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1256

“คุณ…”

สีหน้าของอาวุโสซูเปลี่ยนไปทันที

ด้วยความสามารถที่หลินหยางแสดงออกมาเมื่อกี้ เขาสามารถรู้ได้เลยว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา!

ถ้าหากสู้ต่อไป มีโอกาสชนะน้อยมาก!

อาวุโสซูขมวดคิ้ว มองไปทางจวงปู้ฝาน

ในเวลานี้ เขาทำได้แต่ต้องพึ่งพาจวงปู้ฝานแล้ว!

“ดูเหมือนอาวุโสซูยังไม่ตายใจ?”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม จากนั้นพุ่งออกไปข้างหน้า

“อ๊าก…”

สีหน้าของอาวุโสเปลี่ยนไปทันที รีบก้าวถอยหลัง

แต่ทันทีที่เขาเพิ่งเคลื่อนไหว…

ฟู่!

จิตสังหารที่รุนแรงราวกับพายุฝนโหมกระหน่ำเข้ามา

อาวุโสซูแทบจะไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคงด้วยซ้ำ หลินหยางยื่นมือออกไปคว้าข้อมือของเขา จากนั้นเหวี่ยงออกไปโดยตรง!

ฟิ้ว!

ร่างกายของอาวุโสซูถูกโยนลงไปในเหว

“อ๊าก! ! !”

เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่ว

“อาวุโส!”

คนของศาลาเพียวหย่ารีบวิ่งไปทางขอบหน้าผาพร้อมกับมองลงไปข้างล่าง

ทว่าถึงพวกเขาจะเร็วยังไงก็มองไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว

“บัดซบ! คืนอาวุโสของเรามา!”

คนของศาลาเพียวหย่าโกรธมาก ส่งเสียงคำราม ทุกคนพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

“รนหาที่ตาย?”

หลินหยางคำราม กระทืบเท้า

โครม…

พื้นดินสั่นสะเทือน

ทุกคนล้มลงบนพื้น หลินหยางระเบิดเจตนาแห่งการฆ่า

สองมือของเขาแทงลงไปที่พื้น หลังจากนั้นฉีกกระชากก้อนหินขนาดใหญ่ออกมาจากใต้ผืน โยนไปทางคนของศาลาเพียวหย่าที่ล้มอยู่บนพื้น…

ก้อนหินขนาดใหญ่ราวกับภูเขาเล็ก พุ่งไปหาคนทั้งกลุ่ม

“อ๊าก!”

คนเหล่านั้นส่งเสียงกรีดร้อง พร้อมกับวิ่งหนีกระเจิง

แต่มันไม่ทันแล้ว

ก้อนหินกำลังตกลงมา เมื่อไหร่ที่ลงสู่พื้นจะต้องมีคนกลายเป็นเนื้อบดอย่างน้อยครึ่งหนึ่งแน่นอน

แต่ในช่วงที่กำลังคับขัน

ปัง!

ก้อนหินหยุดชะงัก ไม่ได้ตกลงพื้น

หลินหยางหันไปมอง

พบว่าจวงปู้ฝานลงมือแล้ว

เขาไปปรากฏตัวขึ้นระหว่างตรงกลางของลูกศิษย์ศาลาเพียวหย่าเหล่านี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ โดยมือข้างหนึ่งของเขากำลังรับก้อนหินที่ตกลงมา สายตาจ้องมาทางหลินหยางอย่างเย็นชา

“คุณทำเกินไปแล้ว! อภัยให้ไม่ได้! วันนี้ผมไม่เพียงแต่จะจัดการคุณ ในอนาคตผมก็จะไปพาคนรอบข้างของคุณมาลงโทษให้หมดด้วย!”

“พูดแบบนี้หมายความว่าคุณจะฆ่าผม?” หลินหยางหรี่ตาลง

“ใช่แล้วยังไง? คุณฆ่าอาวุโสซู ถึงคุณคืนลูกกลอนอีกาทองคำก็ต้องตายอยู่ดี!”

จวงปู้ฝานคำราม เหวี่ยงแขนอย่างแรง

โครม!

ก้อนหินขนาดใหญ่พุ่งตรงเข้ามาหาหลินหยางโดยตรง

หลินหยางพลิกมือชกหมัดออกไป

แต่กลับได้ยินจวงปู้ฝานคำราม “ฆ่าฉินหมิงให้ได้ ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนหรือต้องแลกด้วยอะไรก็ต้องฆ่าให้ได้!”

หลังจากสิ้นเสียง คนของคฤหาสน์กระบี่โลหิตที่อยู่โดยรอบชักกระบี่ออกมาพร้อมกัน

“ฆ่า!”

เสียงคำรามและกระบี่ที่แหลมคมระเบิดความน่าสะพรึงกลัวออกมาพร้อมกัน

แม้กระทั่งคนของศาลาเพียวหย่าก็พุ่งเข้าไปด้วย

“ได้! ในเมื่อเป็นแบบนั้น วันนี้ผมจะสังหารหมู่อีกสักครั้งก็แล้วกัน!”

หลินหยางคำราม หยิบเข็มออกมาเสียบลงบนแขนทั้งสองข้าง ในขณะเดียวกันก็โคจรพลังของเลือดวิญญาณลั่วหลินจนถึงขีดสุด ร่างกายของแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า พุ่งตรงเข้าไปหากลุ่มคนอย่างไร้ความปราณี

ติง! ติง! ติง! ติง…

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นอย่างชัดเจน

ใบมีดที่แหลมคมฟันใส่ร่างกายของหลินหยาง แต่กลับไม่สามารถเฉือนหรือแทงทะลุ

ในทางกลับกัน หลินหยางเหวี่ยงหมัดแล้วเท้าออกไป คนของตระกูลจวงไม่ใช่เลือดสาดก็ผิวหนังปริตา บางคนหมดสติบางคนสิ้นใจโดยตรง! ไม่มีใครสามารถต้านได้เกินสองกระบวนท่า…

“นายท่าน เริ่มสู้กันแล้ว ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไง? จะเข้าไปช่วยหรือเปล่า?”

คนของลัทธิโลหิตมารยังคงดูสถานการณ์ มีลูกศิษย์คนหนึ่งถามด้วยความระมัดระวัง

“ช่วยอะไร? นั่งดูเสือสองตัวสู้กันไม่ดีตรงไหน? จะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งอีกทำไม?” เสว่เซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“แล้ว…หรือว่านายท่านคุณไม่สนใจลูกกลอนอีกาทองคำเหรอ?” คนที่อยู่ด้านข้างถาม

“ลูกกลอนอีกาทองคำ? ถ้าหากผมไม่สนใจ ผมจะมาคฤหาสน์กระบี่โลหิตทำไม? แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ควรจะรอดูการเปลี่ยนแปลงไปก่อน!”

“นายท่าน คุณกำลังกังวลอะไร?”

เสว่เซียวได้ยินคำถามประโยคนี้ เขาเงียบไปสักพักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ผมมีความรู้สึกว่าฉินหมิงคนนี้…มีปัญหาอะไรสักอย่าง!”

“มีปัญหา? นายท่านหมายความว่ายังไง?” ทุกคนถามด้วยความสงสัย

“ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ผมคิดว่าไม่ควรลงมือส่งเดชดีที่สุด ผมกังวลว่า…พวกจวงปู้ฝานจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินหมิง!” เสว่เซียวพูดเสียงเบา

กระบี่หลักทั้งสามสิบสองเล่มเรียงยาวเป็นแถว!

พลังกระบี่ทั้งหมดได้รวมกันเป็นหนึ่ง ส่งผ่านกระบี่ของจวงปู้ฝานที่อยู่ด้านหน้าสุด

ระเบิดพลังกระบี่แบบที่ไม่เคยมีมาก่อน

พลังสายนี้ไม่ได้ง่ายเหมือนกับเป็นการรวมกระบวนท่าจู่โจมเข้าด้วยกัน!

พลังทำลายล้างของมันอยู่เหนือกว่าสิ่งที่ทุกคนจะสามารถจินตนาการ

ปัง!

หน้าอกของหลินหยางถูกแทงทะลุโดยตรง

มีเลือดสายหนึ่งกระฉูดออกจากด้านหลังของเขา

หลังจากนั้นก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง รีบใช้มือกุมบาดแผลตรงหน้าอกของตนเอง ร่างกายโอเอนสักพัก สุดท้ายล้มนั่งลงบนพื้น

เลือดสีแดงสดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส

“นั่นมันอะไร?”

มีเสียงฮือฮาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“ร่างดวงดาวโดยกำเนิด…ถูกทำลาย?” เสว่เซียวก็ประหลาดใจเช่นกัน

“ได้! ได้! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคฤหาสน์ ทำได้ดีมาก! !” จวงไท่ชิงหัวเราะฮ่าฮ่า ดีใจอย่างบ้าคลั่ง

“ร่างดวงดาวโดยกำเนิดถูกทำลายแล้ว! ฆ่า! ฆ่าเขา!”

จวงไท่ชิงรีบตะโกนเสียงดัง

คนของตระกูลจวงมีขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้น ปิดล้อมเข้าไปหาหลินหยาง

“นายท่าน ทำยังไงดี?” ทางด้านคนของลัทธิโลหิตมารเริ่มร้อนใจแล้ว “ถ้าหากยังไม่รีบลงมือ ลูกกลอนอีกาทองคำต้องกลับไปอยู่ในมือของคนตระกูลจวงแน่!”

“พวกเราลงมือเถอะ!”

“นายท่าน! ลังเลไม่ได้อีกแล้ว!”

แต่ละคนรีบตะโกนด้วยความร้อนใจ

เสว่เซียวเริ่มลังเล

แต่ถ้าหากลงมือตอนนี้ เกรงว่าต้องล่วงเกินตระกูลจวงแน่นอน

ทำยังไงดี?

เขาขมวดคิ้วครุ่นคิด

แต่ในขณะที่เขากำลังลังเล…

ฟู่!

มีสายลมพุ่งผ่าน หลังจากนั้นเห็นคนกลุ่มหนึ่งพุ่งออกมาจากด้านข้าง ตรงเข้าไปหาหลินหยาง!

มีคนชิงลงมือก่อน!

“เป็นคนของสำนักชิงอัน!” มีคนอุทาน

ไม่ได้มีแต่คนของลัทธิโลหิตมันเท่านั้นที่กำลังดูสถานการณ์เพื่อฉวยโอกาส อันที่จริงโดยรอบก็มีผู้คนอีกมากมายที่กำลังจ้อง

ตอนนี้ ‘ฉินหมิง’ คนนี้ได้รับบาดเจ็บ ลูกกลอนอีกาทองคำอยู่ตรงหน้า มีใครบ้างที่ไม่หวั่นไหว?

คนของสำนักชิงอันเริ่มนั่งไม่ติด ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

เจ้าสำนักชิงอันชิงลงมือก่อน ไปถึงตรงหน้าหลินหยางเร็วกว่าคนของตระกูลจวงหนึ่งก้าว ดาบเล่มใหญ่ฟันไปที่ศีรษะของเขาโดยตรง…