สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1375

"ประธานหลิน ครั้งนี้ผมผิด คุณ...คุณไว้ชีวิตผมเถอะ!"

"เส้นทางรอดมีเยอะ แต่ดูว่าคุณจะเลือกยังไง" หลินหยางพูดอย่างสงบ

"ถ้าประธานหลินบอกตัวตนของตัวเองมาตั้งแต่แรก เรื่องจะมาถึงจุดนี้หรอ? ผมคิดว่าคุณมีบางอย่างอยากจะบอกผม คุณทำแบบนี้มันเหมือนบีบให้ผมไปสู่ทางตัน ประธานหลินคุณสั่งมา ตราบใดที่อยู่ในอำนาจของผม ผมทำให้คุณได้" เจ้าของร้านถอนหายใจ

"มันง่ายมากที่จะพูดคุยกับคนฉลาด สบายใจได้ ผมเองก็ไม่อยากทำให้คุณลำบาก ผมแค่อยากจะให้คุณช่วยแสดงหน่อยเท่านั้น" หลินหยางพูด

"แสดงหรอ?"

"ใช่ แสดง"

บนระเบียงชั้นสี่สิบ เจ้าสำนักหงเหยียนมองออกไปทั่วทั้งเจียงเฉิน แต่ดวงตาของเขาเย็นชาอย่างมาก

"เจ้าสำนัก พวกเรากำลังตรวจตราทุกทิศทาง นักข่าวที่น่ารำคาญข้างนอกก็ตั้งกล้องและเล็งมาที่ประตูของพวกเรา ตราบใดที่พวกเราออกไป เราก็จะเข้าไปในการถ่ายทอดสด ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้จะทำยังไงดี?" อาวุโสสำนักหงเหยียนคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม

"ไม่ต้องรีบร้อน ฉันบอกแล้ว หมอเทวดาหลินมีชีวิตได้ไม่เกินเย็นนี้หรอก ตอนนี้ยังเหลืออีกสองชั่วโมงกว่าจะถึงเที่ยงคืน เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะฆ่าเขา" เจ้าสำนักหงเหยียนหรี่ตาและยิ้ม

"แต่เจ้าสำนัก...ถ้าฆ่าเขาและเรื่องแพร่กระจายออกไป จะเกิดผลกระทบต่อสำนักหงเหยียนของเขา ลองคิดดูอีกที" คนนั้นพูด คิดว่าเจ้าสำนักหงเหยียนจะฆ่าหลินหยางโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น

เจ้าสำนักหงเหยียนส่ายหน้า: "ฉันไม่ได้จะทำอะไร"

"แล้วเจ้าสำนัก..."

ก่อนที่จะถามเสร็จ จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกมา จากนั้นอาวุโสสองคนก็เดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าสองใบ

"เจ้าสำนัก ของที่คุณต้องการหาได้แล้ว ลองดู" คนนั้นพูด

เจ้าสำนักเหลือบตามองและพยักหน้าด้วยความพอใจ: "ดีมาก! ไม่เลว!"

"เจ้าสำนัก สิ่งเหล่านี้คืออะไร?" คนข้างๆ ถาม

"อุปกรณ์แต่งหน้า!" เจ้าสำนักยิ้ม

"แต่งหน้า?"

คนนั้นถามและเข้าใจทันที: "เจ้าสำนักจะปลอมตัวออกไป หลีกเลี่ยงคนรอบนอก ไปหาหมอเทวดาหลินและจัดการหรอ?"

"ใช่"

"เจ้าสำนักฉลาดจริงๆ" คนเหล่านั้นพูดชื่นชม

"ก็แค่กลอุบายเล็กๆ เท่านั้น นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้หมอเทวดาหลินนั่นสามารถปลอมตัวเข้าไปในสำนักหงเหยียนได้ ฉันทำไมจะอาศัยการปลอมตัวเข้าไปจัดการในเจียงเฉินไม่ได้หล่ะ?"

เจ้าสำนักหงเหยียนโบกมือและพูด: "โอเคแล้ว พวกคุณกลับห้องของตัวเองกันไปก่อน ตอนนี้ฉันจะแต่งหน้าปลอมตัว"

"รับทราบ เจ้าสำนัก!"

"พวกเราขอลา!"

แต่จู่ๆ ก็มีคนหนึ่งเข้ามาในห้อง

"เจ้าสำนัก เกิดเรื่องแล้ว!" คนนั้นตะโกน

"ทำไม?" เจ้าสำนักขมวดคิ้วถาม

"คนที่อยู่ในเจียงเฉิน...เกิดเรื่องแล้ว"

"อะไร?"

คนอื่นๆ ผงะ

คนนั้นพูดขึ้นมาอีกครั้ง: "นอกจากนี้ พี่น้องหลายคนของพวกเราขาดการติดต่อ ไม่รู้เป็นอย่างไร ไม่สามารถติดต่อคนเหล่านี้ได้ภายในเวลาใกล้เคียงกัน"

"แย่แล้ว! ต้องเป็นฝีมือของหมอเทวดาหลินแน่ๆ!" ศิษย์คนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยความโมโห

"เจ้าสำนัก! พวกเราจะใช้ไม้อ่อนไม่ได้แล้ว!"

"ต้องจัดการเขา!"

"ใช่ ฉีกเขาให้เป็นชิ้นๆ!"

ทุกคนโมโหอย่างมาก

"ในเมื่อหมอเทวดาหลินลงมือแล้ว งั้นฉันก็ไม่ต้องเกรงใจอีกต่อไป อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ฉันแปลกใจอย่างมากก็คือ พวกเราคนตั้งมากมายซ่อนตัวได้ดีขนาดนี้ ทำไมถึงถูกคนของหมอเทวดาหลินจับไปได้ง่ายขนาดนั้น?" เจ้าสำนักหงเหยียนหรี่ตาพูด

"ความหมายของเจ้าสำนักหงเหยียนคือ...มีคนทรยศในสำนักของพวกเราหรอ?" มีคนพูดอย่างระมัดระวัง

"หมอเทวดาหลินมีหน้าตาที่หล่อเหลา ศิษย์บางคนอาจถูกดึงดูดได้ง่าย! ไม่สามารถต้านทานความหล่อของผู้ชายได้!" เจ้าสำนักพูด: "รีบจัดเตรียมให้คนตรวจสอบในสำนักของพวกเรา!"

"รับทราบ!"

"และกำชับลงไป บอกคนเบื้องล่างให้หยุดการออกไล่ล่า รอฉันฆ่าหมอเทวดาหลินแล้วค่อยลงมือ!"

"รับทราบ!"

เจ้าสำนักหงเหยียนโบกมือ

"อ๊า... ผมจะบอก ผมจะบอกทุกอย่าง! คุณผู้หญิง ไม่ใช่หมอเทวดาหลินที่ให้ผมมาฆ่าคุณ คือ...คือผมมาฆ่าคุณเอง..." ผู้ชายคนนั้นเหมือนเจ็บจนจะสลบ เขาตะโกนออกมา

"คุณมาฆ่าฉันด้วยตัวเองหรอ? ทำไม? คุณมีอะไรไม่พอใจฉัน?" เจ้าสำนักหงเหยียนขมวดคิ้ว

"ไม่...ไม่ใช่...ผมก็แค่...ก็แค่ทำเพื่อเงิน..."

คนนั้นตัวสั่น หยิบกระดาษออกมาจากหน้าอกส่งให้เธอ

เจ้าสำนักหงเหยียนรับไปอ่าน จากนั้นก็โมโหในทันที หันหน้าไปตะโกน: "คุณเป็นคนของกูเฟิงหรอ?"

"ใช่...ใช่..."

ผู้ชายตัวสั่นดด้วยความกลัว

เจ้าสำนักหงเหยียนจ้องรายชื่ออย่นาน สีหน้าของเธอย่ำแย่อย่างมาก

เธอจะเคยคิดหรอว่ากูเฟิงจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้?

อีกอย่าง...ยังมาฆ่าเธออีก...

ไม่ใช่!

เจ้าสำนักหงเหยียนเกิดความสงสัย กวาดสายตามองชายคนนั้นและกระแทกเสียง: "ไม่จริง!"

"ไม่จริงหรอ?" ผู้ชายคนนั้นผงะ

"คุณต้องเป็นคนที่หลินหยางส่งมาเพื่อสร้างความบาดหมางใช่ไหม? เหอะ คิดว่าจะหลอกฉันด้วยกลอุบายเล็กๆ น้อยนี่หรอ? อยากตายหรอ!" เจ้าสำนักตะโกน กระทืบเท้าลงไปบนแขนของคนนั้น

"อ๊า! !"

เสียงร้องอย่างอนาถดังขึ้น

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเกือบทำให้ชายคนนั้นสลบไป

แต่เขายังคงอดทน หน้าซีดและตะโกน: "ไม่...ไม่ใช่...ผม...ผมเป็นคนของกูเฟิงจริงๆ...ผมไม่ได้โกหกคุณ...ผม...ผมก็แค่ทำตามคำสั่งของกูเฟิงเท่านั้นจึงมาหาคุณ คุณผู้หญิง ขอร้องปล่อยผมไปเถอะ..."

"กูเฟิงไม่ได้มีความบาดหมางกับฉัน ทำไมต้องอยากฆ่าฉันด้วย? คุณไม่คิดว่ามันน่าขำหรอ?" เจ้าสำนักหงเหยียนกระแทกเสี่ยง

"คุณผู้หญิง โลกนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเป็นปฏิปักษ์อย่างแท้จริง มีแต่ผลประโยชน์ ในสายตาของกูเฟิงการต่อสู้กันของคุณและหมอเทวดาหลินจะทำให้หมอเทวดาหลินวุ่นวายไปด้วย ในเมื่อเขาต้องการความเป็นอมตะของคณและต้องการทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาหลิน คุณน่าจะรู้ว่ากูเฟิงเป็นการรวมตัวของพันธมิตรใช่ไหม? ดังนั้นหัวหน้ากูเฟิงจะต้องทำเช่นนี้ แต่คนเบื้องล่างใครสามารถจัดการคุณและหมอเทวดาหลินได่ คนนั้นก็จะได้ประโยชน์นับไม่ถ้วน" คนนั้นพูดตัวสั่น

"อะไรนะ?"

เจ้าสำนักหงเหยียนโมโหยิ่งกว่าเดิม ดวงตาแดงก่ำ