สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1444

เกี่ยวกับเข็มสีแดง ก่อนที่หลินหยางจะได้เข้าไปในหอตำราเขาไม่รู้อะไรเลย ทว่าในหอตำรากลับมีบันทึกเกี่ยวกับเข็มสีแดงเล่มนี้ ก็เพราะแบบนี้หลินหยางจึงสามารถป้องกันการตรวจสอบได้ทันเวลา

ไม่เช่นนั้นถ้าหากปล่อยให้อาวุโสห้าและคนอื่นดูว่าเขากำลังแกล้งทำเป็นเจ็บหนัก พวกเขาจะต้องเชื่อมโยงเรื่องนี้กับเหตุการณ์ปล้นห้องเมตตาธรรมอย่างแน่นอน

ถึงเวลานั้น หลินหยางก็จะโดนคนทั้งสำนักสวรรค์นิรันดรปิดล้อม!

ถึงเขามีสามหัวหกแขนก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว

“ชิวซ่าน คุณไปปิดประตู ผมจะรักษาบาดแผล” หลินหยางพูดเสียงแหบ

“ได้ พี่หลิน” ชิวซ่านรีบเดินไปปิดประตูและหน้าต่าง

แต่ตอนที่กำลังปิดหน้าต่าง เธอสังเกตเห็นเงาของคนอยู่ด้านนอก สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“พี่หลิน ข้างนอกเหมือนมีคนกำลังจับตาดูพวกเรา…” ชิวซ่านรีบเดินกลับมาพูดเสียงเบา

“ไม่ต้องตื่นตระหนก นี่เป็นคนที่เจิ้งถงหยวนส่งมา” หลินหยางพูดเสียงแหบ “พวกเขาคิดว่าผมเหลือเวลาอีกไม่มาก ดังนั้นจึงส่งคนมาเฝ้าดู! เมื่อไหร่ที่ผมตายไป พวกเขาจะเอาของทุกอย่างของผมไป!”

ชิวซ่านตกตะลึง

“ชิวซ่าน ไม่จำเป็นต้องสนใจ! คุณแค่ทำตัวเหมือนปกติก็พอ”

หลินหยางพูดจบ เริ่มทำการรักษาบาดแผลให้ตนเอง

ชิวซ่านรู้สึกกระสับกระส่าย แต่ไม่รู้ควรจะพูดออกมาอย่างไร เห็นท่าทางที่นิ่งสงบก่อนหลินหยาง เธอจึงไม่อยากคิดอะไรมากอีก

ทุกวันจึงผ่านไปแบบนี้

เจิ้งถงหยวนและอาวุโสสามส่งคนมาแอบดูทุกวัน

ไม่อนุญาตให้หลินหยางออกจากสำนักสวรรค์นิรันดร

เมื่อไหร่ที่หลินหยางไม่ไหวแล้ว พวกเขาจะออกมาเอายาวิเศษและเลือดวิญญาณลั่วหลินกลับไปทันที

แน่นอน คนพวกนี้ยังคอยเฝ้าดูอีกด้วยว่าหลินหยางใช้ยาวิเศษหรือเปล่า!

เพราะในสายตาของพวกเขา ถ้าหากหลินหยางใช้ยาวิเศษ ก็เท่ากับเปิดเผยตัวตนของเขา

ยาวิเศษที่ถูกขโมยไปล้วนแต่เป็นของล้ำค่า ก่อนหน้านี้สำนักสวรรค์นิรันดรไม่ยอมใช้รักษาหลินหยาง และพวกเขาจะไม่ยอมปล่อยให้มันหายไป…

เพราะเหตุนี้เมื่อไหร่ที่หลินหยางใช้ยาวิเศษ พวกเขาจะลงมือทันที ไม่สนว่าต้องใช้เหตุผลหรือข้ออ้างอะไรก็ตาม

แต่เรื่องนี้สำหรับหลินหยางไม่ใช่ปัญหาใหญ่

การทำยาวิเศษลอกเลียนแบบขึ้นเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ลูกศิษย์ที่คอยเฝ้าจับตาดูแยกไม่ออกว่ายาที่หลินหยางสั่งให้ชิวซ่านไปต้มทุกวันใช่ยาวิเศษหรือเปล่า

เขาทำให้ยาวิเศษกลับเป็นวัตถุดิบยาธรรมดา จากนั้นทำให้ยาธรรมดากลายเป็นยาวิเศษ…

เพราะเหตุนี้ หลินหยางจึงสามารถใช้ยาวิเศษรักษาตนเองภายใต้การเฝ้าจับตาดูของลูกศิษย์สำนักสวรรค์นิรันดร

เพียงแต่

การรักษาของเขามีข้อจำกัด

“ชิวซ่าน ยารักษาของผมยังขาดวัตถุดิบอีกหนึ่งอย่าง คุณรู้หรือเปล่าว่าจะหาได้ที่ไหน?” หลินหยางมองยาสมุนไพรตรงหน้า พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“พี่หลิน คุณต้องการยาอะไร?” ชิวซ่านรีบถาม

“พันเหมันต์!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“พันเหมันต์? มันเป็นยาสมุนไพรที่หายากมากเลยนะ เมื่อร้อยปีก่อนเคยมีอยู่ในสำนักสวรรค์นิรันดร แต่เจ้าสำนักรุ่นก่อนใช้ไปแล้ว และตอนนี้ก็ไม่เคยได้ยินว่ามีคนพูดถึง!” ชิวซ่านพูดด้วยสีหน้าที่น่าเกลียด

“แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าที่ไหนมีอีก?”

“เรื่องนี้…”

ชิวซ่านลังเลสักพัก พูดอย่างกะทันหัน “รู้สึกว่าสำนักสวรรค์อินทนิลน่าจะมี!”

“สำนักสวรรค์อินทนิล?” หลินหยางอึ้ง

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…พี่หลิน เว่ยซินเจี้ยนของสำนักสวรรค์อินทนิลเป็นลูกศิษย์ของคุณไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณไม่ไปลองถามเขาดู?” ชิวซ่านพูด

หลินหยางพยักหน้า

“ได้! แต่ว่า…ชิวซ่าน ผมไม่มีเบอร์โทรของเว่ยซินเจี้ยน เอาแบบนี้ คุณช่วยผมส่งจดหมายหนึ่งฉบับ บอกสิ่งที่ผมต้องการให้เว่ยซินเจี้ยนรู้ สั่งให้เขาช่วยจัดการแทนผม”

“เรื่องนี้…ก็ได้”

“ผมจะเขียนจดหมายเดี๋ยวนี้!”

หลินหยางรีบเขียนจดหมายส่งให้ชิวซ่าน

ชิวซ่านรีบออกจากสำนักสวรรค์นิรันดรพร้อมกับจดหมาย

“ได้ ผมจะไปตามเวลาแน่นอน”

หลังจากตอบรับ ลูกศิษย์คนนั้นหันหลังแล้วเดินจากไป

หลินหยางก้มหน้าเดินวนอยู่ในห้อง

หลังจากนั้นหยิบของบางสิ่งออกมา เขารีบตั้งเตาหลอมเริ่มทำการปรุงยาทันที

หลังจากปรุงยาเสร็จ เขายกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด จากนั้นเดินออกจากประตู ตรงไปที่วังไร้ปรารถนา

หลินหยางอยู่ในสำนักสวรรค์นิรันดรสั้นเกินไป เขาไม่เคยได้ยินเรื่องงานชุมนุมอภิปรายวิชาแพทย์

ตอนที่มาถึงวังไร้ปรารถนา เขาพบว่ามีผู้คนมากมายกำลังรวมตัวอยู่ที่นี่

แต่คนที่มารวมตัวไม่ใช่ลูกศิษย์ทั่วไปของสำนัก พวกเขาล้วนแต่เป็นลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์โดดเด่นหรือไม่ก็ลูกศิษย์สายใน นอกจากนี้ทั้งผู้รับผิดชอบของแต่ละวังแต่ละตำหนักก็มารวมตัวกันที่นี่ด้วย

แต่ไม่มีใครพูดอะไรมาก ทุกคนล้วนแต่หาตำแหน่งที่ว่างแล้วนั่งขัดสมาธิลงบนพื้น

คนที่มีสถานะสูงย่อมได้นั่งข้างหน้า คนที่มีสถานะต่ำก็เดินไปนั่งข้างหลังอย่างเจียมตัว

หลินหยางที่สีหน้าซีดเซียวปรากฏตัวขึ้น ดึงดูดสายตาของผู้คนไม่น้อย

“ศิษย์…”

มีลูกศิษย์กำลังจะเดินเข้าไปทักทาย แต่โดนคนที่อยู่ด้านข้างดึงเอาไว้ก่อน ไม่อนุญาตให้เขาเข้าใกล้หลินหยาง

หลินหยางย่อมเห็นภาพนี้อยู่แล้ว

หลังจากที่เขาต่อสู้กับคนของสำนักสวรรค์อินทนิล ชื่อเสียงของหลินหยางเป็นที่รู้จักกันไปทั่วในสำนักสวรรค์นิรันดร ทุกคนล้วนแต่เรียกเขาว่าศิษย์พี่

แต่ในสายตาของสมาชิกระดับสูง พฤติกรรมของหลินหยางไม่ต่ำจากการตบหน้าอาวุโสสามและคนอื่น

คนเหล่านี้ไม่ใช่ลูกศิษย์ที่ถูกบันทึกชื่อชั่วคราวหรือลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ ในสำนักสวรรค์นิรันดร ระหว่างอาวุโสสามและหลินหยาง พวกเขาย่อมต้องเลือกตั้งอาวุโสสาม! ถ้าหากเข้าใกล้หลินหยางมากเกินไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอาวุโสสามต้องไม่พอใจแน่นอน

ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

หลินหยางก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาเดินไปตรงที่นั่งด้านหลังสุดแล้วนั่งลง

“แค่กๆๆ…”

เขาในตอนนี้ไอไม่หยุด สภาพดูแย่มาก บางครั้งไอแรงเกินไปถึงขั้นมีเลือดไหลออกจากมุมปาก