สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1443

“อาวุโสสาม คุณกำลังคิดว่า…พิษเป็นในร่างกายของหลินหยางมีปัญหา?”

“ก็คุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอาการของเขารุนแรงมาก ไม่สามารถโคจรกำลังภายใน? ถ้าหากเขาเป็นอย่างที่คุณพูดจริง เขาจะเอาอะไรไปสู้กับไป๋ฮ่าวซิน? ดังนั้นผมคิดว่าคุณถูกเขาหลอกแน่นอน!” อาวุโสสามพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์

“แต่เขาไม่มีทางรักษาตัวเองได้แน่นอน! เขาไม่มีวัตถุดิบยา ถึงมีทักษะการแพทย์ที่ดีเลิศก็เป็นไปไม่ได้!” อาวุโสห้าพูด

คิดจะทำก้อนอิฐโดยไม่ใช้ฟางเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!

แม้หลินหยางมีความสามารถที่ล้ำเลิศ แต่เขาไม่ใช่เทพเซียน…

“คุณคิดว่าเขาไม่มีจริงเหรอ? คุณลืมเหตุการณ์ปล้นห้องเมตตาธรรมแล้วเหรอ?” อาวุโสสามพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หนังศีรษะของอาวุโสห้าชาไปหมด

“อาวุโสสาม คุณกำลังคิดว่าคนที่ปล้นห้องเมตตาธรรมน่าจะเป็นหลินหยาง?” เจิ้งถงหยวนรีบก้าวออกมาพูดทันที

“มีความเป็นไปได้สูงมาก ดังนั้นผมจึงอยากให้คุณลองไปตรวจสอบอยู่!”

อาวุโสสามหยิบเข็มเงินสีแดงเล่มหนึ่งออกมาส่งให้อาวุโสห้า

“เข็มแดง?”

ทุกคนอุทาน

“หลินหยางเป็นคนเจ้าเล่ห์ บางทีเขาอาจจะทำอะไรบางอย่างเพื่อปกปิดอาการพิษเป็นในร่างกาย คุณนำเข็มที่ผมได้รับมาจากเจ้าสำนักไป! อยู่ต่อหน้าเข็มแดงเล่มนี้ ไม่ว่าเขาจะใช้วิธีอะไรมันก็ไม่มีผล เข็มเล่มนี้สามารถทดสอบหมื่นพิษ!” อาวุโสสามพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ได้!”

“ฟังให้ดี ถ้าหากอาการของหลินหยางกำลังดีขึ้น แสดงว่าเขาเป็นคนปล้นห้องเมตตาธรรมแน่นอน! คุณจำเป็นต้องสยบเขาทันที! ถ้าหากเขากล้าต่อต้าน คุณฆ่าเขาได้เลย! เข้าใจหรือยัง?” อาวุโสสามตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“เข้าใจแล้ว อาวุโสสาม!”

อาวุโสห้าพยักหน้า เตรียมตัวเดินจากไป

“อาวุโสห้า ช้าก่อน!” ในตอนนั้นเอง เจิ้งถงหยวนก้าวออกมา

ฝีเท้าของอาวุโสห้าหยุดชะงัก

กลับเห็นเจิ้งถงหยวนก้าวออกมา พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ผมไปกับคุณ!”

อาวุโสห้าอึ้ง เข้าใจความหมายของเจิ้งถงหยวนทันที

“ก็ดี” ก่อนที่อาวุโสห้าจะได้พูดอะไร อาวุโสสามชิงพูดขึ้นก่อน

“ผมก็ขอไปด้วย!”

อาวุโสสี่ก็เอ่ยปากเช่นกัน “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการปล้นห้องเมตตาธรรม เป็นความรับผิดชอบของผม ถ้าหากหลินหยางมีพิรุธจริง จะเก็บไว้ไม่ได้เด็ดขาด!”

หลังจากตัดสินใจ อาวุโสสี่ อาวุโสห้าและเจิ้งถงหยวนตรงไปที่พักของหลินหยาง

หลินหยางในตอนนี้เพิ่งจะนั่งลงบนเก้าอี้ ถึงขั้นยังไม่ทันได้ทำความสะอาดบาดแผลของตนเอง ประตูถูกเจิ้งถงหยวนผลักจนเปิด

“หลินหยาง! อาวุโสห้ามารักษาอาการบาดเจ็บให้คุณแล้ว!”

อาวุโสสามเป็นคนขอให้อาวุโสห้ามารักษาด้วยตัวเอง หลินหยางรู้ อาวุโสสามเริ่มสงสัยตนเองแล้ว

บอกว่าเป็นการรักษา อันที่จริงคือการตรวจสอบ

หลินหยางหันไปมองทางประตู แววตาหวั่นไหวเล็กน้อย เขารีบหยิบเงินออกมาเสียบลงบนหน้าอกจนฝังลึกเข้าไปในร่างกาย

ชิวซ่านที่อยู่ด้านข้างประหม่ามาก รีบวิ่งออกไปต้อนรับ

แต่คนทั้งกลุ่มได้เดินเข้ามาแล้ว

“อาวุโส…”

ชิวซ่านทำอะไรไม่ถูก

หลินหยางเห็นสถานการณ์ รีบอ้าปาก

พู่!

มีเลือดกองใหญ่กระอักออกมา

ทุกคนอึ้ง

หลินหยางเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก มองดูคนทั้งกลุ่มด้วยสีหน้าที่อ่อนแรง รีบลุกขึ้นพูด “อาวุโสห้ามาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? อาวุโสสี่และเจ้าตำหนักเจิ้งก็มาด้วย? ศิษย์คำนับอาวุโสทั้งสองท่านและเจ้าตำหนักเจิ้ง…”

เห็นสภาพของหลินหยาง ทุกคนหันไปสบตากัน

“หลินหยาง ดูเหมือนอาการของคุณจะหนักไม่ใช่เล่น อาวุโสห้ารีบรักษาหลินหยางเถอะ วันนี้เขาสร้างความดีความชอบครั้งใหญ่ให้สำนัก จะละเลยไม่ได้เด็ดขาด!” เจ้าตำหนักเจิ้งพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“ได้! หลินหยาง คุณถอดเสื้อออกก่อน ฉันจะฝังเข็มให้คุณ!” อาวุโสห้าพูด

“ได้ อาวุโสห้า” หลินหยางพยักหน้า รีบถอดเสื้อช่วงบนออก

ทันใดนั้น กล้ามเนื้อที่กำยำปรากฏต่อหน้าสายตาทุกคน

เห็นเพียงบนกล้ามเนื้อของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล เป็นบาดแผลที่ได้จากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ นอกจากนี้ ยังมีลวดลายสีดำที่คล้ายคลึงกับงูอยู่บนผิวหนังของเขา แค่เห็นก็รู้สึกเสียวสันหลัง

“พิษเป็น!” อาวุโสสี่พูดเสียงเบา

“อาวุโสห้า คุณจะไปแล้วเหรอ? ผมไปส่งคุณ!” หลินหยางรีบลุกขึ้นยืน

“ไม่จำเป็น คุณพักผ่อนให้ดีก็พอ พักผ่อนเถอะ…”

อาวุโสห้าพูดทิ้งท้าย จากนั้นเดินออกไปทางด้านนอกโดยไม่หันกลับมามอง

“อาวุโสห้า…”

หลินหยางกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น

พู่!

เขากระอักเลือดอีกครั้ง จากนั้นร่างกายล้มลงบนพื้น สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ

เจิ้งถงหยวนและอาวุโสสี่อึ้ง

คงประมาณว่าตกใจกับพฤติกรรมของหลินหยาง

“พี่หลิน!”

ชิวซ่านรีบเดินเข้าไปประคอง “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไร คงเกิดจากอาการช้ำใน…” หลินหยางพูดด้วยท่าทางที่หอบหายใจ

“แต่ว่า…” ชิวซ่านต้องการพูดอะไรบางอย่าง

“หลินหยาง คุณพักผ่อนเถอะ”

อาวุโสสี่และเจิ้งถงหยวนเห็นสถานการณ์ พูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไปทันที

หลินหยางใช้สายตาส่งคนทั้งสอง เช็ดคราบเลือดที่มุมปาก ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากออกจากที่พักของหลินหยาง คนทั้งสองเดินตามอาวุโสห้าจนทัน

“อาวุโสห้า อาการของหลินหยางเป็นยังไงบ้าง? ทำไมคุณถึงต้องรีบออกมาด้วย?” เจิ้งถงหยวนถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

อาวุโสห้าไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หยิบเข็มเงินเล่มนั้นออกมาให้คนทั้งสองดู

คนทั้งสองเห็นแล้วถึงกับหน้าถอดสี

“นี่…นี่มัน…”

“พัง! พัง! พังหมดแล้ว!” อาวุโสห้าพูด “อวัยวะภายในของหลินหยางพังหมดแล้ว! ไม่เพียงแค่นั้น เส้นเลือดในร่างกายก็เริ่มติดกัน! ร่างกายของเขา…พร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ! คนคนนี้…ได้ตายไปแล้ว!”