สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1460

ยอดฝีมือของสำนักสวรรค์อินทนิลก็เตรียมพร้อมที่จะลงมือมาสักพักแล้ว!

ขอเพียงเจ้าสำนักหลิงออกคำสั่ง พวกเขาจะพุ่งเข้าไปสยบหลินหยางทันที

แต่ในตอนนั้นเอง เจิ้งฮั่นซานก้าวออกมาอย่างกะทันหัน

“เจ้าสำนัก! ไม่ได้เด็ดขาด! !”

“หืม?” เจ้าสำนักหลิงขมวดคิ้ว “ฮั่นซาน คุณอยากพูดอะไร?”

เจิ้งฮั่นซานรีบเดินไปจุดอยู่ที่ด้านข้างเจ้าสำนักหลิง พูดเสียงเบา “เจ้าสำนัก แตะต้องเขาไม่ได้เด็ดขาด! คนคนนี้มีประโยชน์ต่อสำนักสวรรค์อินทนิล!”

“หมายความว่ายังไง?” เจ้าสำนักหลิงถามด้วยความไม่เข้าใจ

กลับได้ยินเจิ้งฮั่นซานพูด “เจ้าสำนัก คุณรู้สึกว่าความสามารถของเขาเป็นยังไง?”

“ครอบครองร่างเทพยุทธ ความสามารถไม่ธรรมดา นิสัยโดดเด่นไม่เหมือนใคร! ไม่สามารถนำลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์อินทนิลเทียบกับเขา มีแต่ระดับอาวุโสขึ้นไปถึงสามารถรับมือ!”

“แล้วพรสวรรค์ของเขาล่ะ?” เจิ้งฮั่นซานถามอีก

เจ้าสำนักหลิงจ้องหลินหยางอยู่สักพัก พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “เหนือสามัญ”

“ถูกต้องแล้ว”

“ทำไม? ฮั่นซาน คุณกำลังกังวลว่าผมจัดการคนนี้ไม่ได้? แม้ร่างเทพยุทธแข็งแกร่งก็จริง แต่ถ้าผมอยากฉีกร่างของเขาให้เป็นชิ้น มันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!” เจ้าสำนักหลิงพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

ในน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ!

นี่ไม่ใช่คำพูดเกินจริงแน่นอน!

ถึงเป็นหลินหยางก็ไม่คิดว่าเขาสามารถรับมือยอดฝีมือตั้งมากมายของสำนักสวรรค์อินทนิล

ทว่าเจิ้งฮั่นซานกลับส่ายหัว พูดเสียงเบา “เจ้าสำนัก! ผมไม่ได้กังวลเรื่องนั้น ผมแค่รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องลงมือกับคนคนนี้!”

“เพราะอะไร?”

“เพราะผมคิดว่า…สำนักสวรรค์อินทนิลสามารถชักชวนคนคนนี้เข้าสำนักของเรา ทำให้เขากลายเป็นคนของสำนักสวรรค์อินทนิล! หรือเจ้าสำนักไม่ต้องการคนแบบนี้เหรอ?” เจิ้งฮั่นซานพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“ชักชวนเข้าสำนัก?” เจ้าสำนักหลิงรู้สึกประหลาดใจ แววตาของเขาเริ่มหวั่นไหว

“ถูกต้อง!” เจิ้งฮั่นซานพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ถ้าหากผมเดาไม่ผิด หลินหยาง…น่าจะมีความขัดแย้งกับสำนักสวรรค์นิรันดร!”

“ขัดแย้งเหรอ? เพราะแบบนี้คุณก็เลยพยายามปกป้องหลินหยาง?” เจ้าสำนักหลิงถาม

“ถูกต้อง!” เจิ้งฮั่นซานพยักหน้า “ดังนั้นพวกเราไม่ควรทำร้ายเขา และยิ่งควรปฏิบัติกับเขาอย่างดี! !”

ปฏิบัติกับเขาอย่างดี?

เจ้าสำนักหลิงขมวดคิ้ว เริ่มครุ่นคิด

ดูเหมือนเจิ้งฮั่นซานคิดไว้แบบนี้แต่แรก!

ถ้าหากสามารถชักชวนหลินหยางเข้าร่วมสำนักสวรรค์อินทนิล สำหรับพวกเขาแล้วถือเป็นเรื่องดี!

บุคคลที่มีพรสวรรค์แบบนี้ สามารถนำพาผลประโยชน์มาให้สำนักสวรรค์อินทนิลมากมาย อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แค่ในงานประชุมใหญ่ สำนักสวรรค์อินทนิลสามารถเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบด้วยกันพึ่งพาหลินหยาง ทำให้ทุกคนไม่กล้าดูถูกพวกเขา

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากสามารถมัดใจหลินหยางได้อยู่หมัด มีคนคนนี้อยู่ สำนักสวรรค์อินทนิลจะต้องรุ่งโรจน์แน่นอน

นึกถึงตรงนี้ เจ้าสำนักหลิงอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า แต่ในแววตายังมีความกังวลแฝงอยู่

“ฮั่นซาน สิ่งที่คุณเสนอมาน่าสนใจมาก แต่ว่า…ยังไงเขาก็เป็นลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดร…คุณบอกว่าเขามีความขัดแย้งกับสำนักสวรรค์นิรันดร นี่ก็เป็นเพียงการคาดเดาของคุณเท่านั้น ถ้าหากมันไม่ใช่เรื่องจริง แบบนี้สำนักของเราไม่แย่หรอกเหรอ?”

“เจ้าสำนัก เรื่องนี้ตรวจสอบได้ ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องยาก ยิ่งไปกว่านั้นที่ผมบอกว่าพวกเขามีความขัดแย้งกัน ผมก็พูดตามความเป็นจริง” เจิ้งฮั่นซานยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขารีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนท้าประลองสำนักสวรรค์นิรันดร

เจ้าสำนักหลิงได้ยินแล้วตาลุกวาวเป็นประกายทันที

“คุณบอกว่า…อาวุโสสามของสำนักสวรรค์นิรันดรรู้อยู่แล้วว่าหลินหยางได้รับบาดเจ็บ แต่เขาก็ยังบังคับให้หลินหยางสู้กับไป๋ห่าวซินโดยไม่สนคำคัดค้านของคนอื่น?”

“ใช่แล้ว อาวุโสสามอยากให้หลินหยางตาย! อันที่จริงหลินหยางมีความสามารถที่น่าตกใจ สามารถเอาชนะไป๋ฮ่าวซินได้อย่างง่ายดาย แต่เขากลับเลือกที่จะแสดงเหมือนพร้อมที่จะตายไปพร้อมกับไป๋ฮ่าวซิน!”

“ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนั้น?”

“ก็ต้องเป็นเพราะเรียกร้องความเห็นใจจากคนอื่น ทำให้อาวุโสสามเสียหน้า! หลังจากที่เกิดเรื่องครั้งก่อน ลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดรพากันวิพากษ์วิจารณ์อาวุโสสามไม่เว้นวัน ส่วนสถานะของหลินหยางก็สูงขึ้นอย่างกะทันหัน”

“เขาใช้อาวุธโสสามเป็นเครื่องมือซื้อใจคน ทำให้ลูกศิษย์ของอาวุโสสามสูญเสียความน่าเชื่อถือ…เป็นแผนที่ร้ายมาก!”

“ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว ปี้หรู เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมจำเป็นต้องตรวจสอบให้ละเอียด! จะปรักปรำคนดีเพราะฟังความของคุณฝ่ายเดียวไม่ได้” เจ้าสำนักหลิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“คนดี? เจ้าสำนัก หลินหยางเป็นคนทำร้ายลูกศิษย์ของสำนักเรา! มีคนมากมายเห็นกับตา เรื่องนี้ไม่มีทางโกหก แล้วคุณเอาที่ไหนบอกว่าปรักปรำคนดี?” หัวหน้าเหว่ยก็รีบก้าวออกมาพูดอีกคน

“แล้วซินเจี้ยนล่ะ?” เจ้าสำนักหลิงถามกลับอย่างกะทันหัน

คำพูดประโยคนี้ทำให้หัวหน้าเหว่ยพูดอะไรไม่ออกทันที

จู่ๆ เจ้าสำนักหลิงพูดถึงเว่ยซินเจี้ยนทำไม?

เกรงว่าเหตุผลคงมีแค่อย่างเดียว

เจ้าสำนักหลิงไม่อนุญาตให้ถามหาความผิดกับหลินหยาง!

ไม่อย่างนั้นไม่มีทางพูดถึงคนคนนี้แน่นอน!

ตอนนี้ถึงพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์! มีแต่จะทำให้เจ้าสำนักหลิงไม่พอใจ

หัวหน้าเหว่ยรีบก้มหน้าลงทันที แม้ในแววตาของเขาจะเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่พูดอะไรมาก

แต่เจ้าศาลาหลัวยังไม่เข้าใจความหมายของเจ้าสำนักหลิง รีบพูด “เจ้าสำนัก! เว่ยซินเจี้ยนทรยศสำนัก พวกปี้หรูก็แค่ทำตามหน้าที่ในฐานะลูกศิษย์ พวกเธอไม่ได้ผิดอะไร โปรดตรวจสอบให้ละเอียด! จะปล่อยเว่ยซินเจี้ยนไปไม่ได้เด็ดขาด หลินหยางคนนี้ก็เหมือนกัน ไม่อย่างนั้น ความน่าเกรงขามของสำนักสวรรค์อินทนิลไม่หลงเหลือแน่! และเหล่าลูกศิษย์ก็จะเกิดความไม่พอใจ!”

ทันทีที่พูดคำพูดประโยคนี้ออกมา มีคนไม่น้อยหันไปมองทางเจ้าศาลาหลัว

เจ้าศาลาหลัวอึ้งเล็กน้อย รู้สึกถึงความผิดปกติ

แต่ในเมื่อพูดออกไปแล้ว เขาก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว

ทว่าตอนที่เขาหันไปมองเจ้าสำนัก ถึงตระหนักได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

สีหน้าของเจ้าสำนักในตอนนี้เคร่งขรึมมาก

“แล้วเจ้าศาลาหลัว คุณคิดว่าควรจะทำยังไง?” เจ้าสำนักหลิงถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“คือว่า…” เจ้าศาลาหลัวเริ่มไม่กล้าพูด

“เจ้าศาลาหลัว พูดมาสิ” เจ้าสำนักหลิงตะคอก