สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1471

“อาจารย์ ทำไมถึงไม่เคยเห็นสำนักของเราสอนทักษะแบบนี้? พวกเราก็อยากเรียนเหมือนกัน หรือเป็นเพราะสำนักของเราไม่มีทักษะแบบนี้?” มีลูกศิษย์คนหนึ่งถาม

“สำนักของเรามันก็มีอยู่หรอก พวกคุณสามารถหาตำราพวกนี้เจอในหออักษร เพียงแต่…”

“เพียงแต่อะไร?”

“เพียงแต่แม้แต่ผมที่เป็นอาจารย์ของพวกคุณ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถเรียนรู้ทักษะแบบนี้ได้ทั้งหมด! ถึงพวกคุณไปหา ก็ใช่ว่าจะสามารถเรียนรู้ซะทีเดียว!” อาวุโสสองพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

คำพูดประโยคนี้ทำให้ลูกศิษย์ทุกคนเงียบ หัวใจเต้นแรงขึ้น

แม้กระทั่งอาวุโสสองก็ยังไม่สามารถเรียนรู้ ทักษะพลิกแดนมรณะมันต้องยากแค่ไหน? ยิ่งไปกว่านั้น…หลินหยางเขา…ไปเรียนรู้มาจากไหน?

หรือจะบอกว่าพรสวรรค์ของหลินหยางอยู่เหนือกว่าอาวุโสสอง?

เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง?

เหล่าลูกศิษย์ไม่สามารถทำเข้าใจ

ปังปังปังปัง…

ในตอนนั้นเอง หลินหยางจู่โจมอีกครั้ง หลังจากชกออกไปหลายหมัด ลูกศิษย์หออักษรเจียงเซียงที่อยู่โดยรอบโดนซัดจนกระเด็น

ส่วนคนที่เหลือหลินหยางก็ไม่เกรงใจ ทั้งหมัดทั้งเท้าฟาดเหวี่ยงออกไปอย่างรวดเร็ว มองข้ามเข็มเงิน ผงพิษและกระบวนท่าของลูกศิษย์เหล่านี้โดยตรง

เพียงแค่พริบตาเดียว คนของหออักษรเจียงเซียงล้มระเนระนาดไปกองอยู่บนพื้น ไม่มีใครสามารถทำอะไรหลินหยาง!

สถานที่เกิดเหตุเต็มไปด้วยเสียงคร่ำครวญ

เจียงซูหงยืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม ราวกับถูกแช่อยู่ในถ้ำน้ำแข็ง

คนของวังเวหาก็ตกตะลึงเช่นกัน

ทุกคนเบิกตากว้างอ้าปากค้างมองหลินหยาง

ไม่มีใครคาดคิด หลินหยางจะสามารถล้มลูกศิษย์ของหออักษรเจียงเซียงได้อย่างง่ายดาย…

เว่อร์เกินไปแล้วมั้ง?

ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเห็นกับตา แทบจะไม่มีใครกล้าเชื่อ!

หลินหยางหยุดแล้ว กวาดสายตามองลูกศิษย์ที่ส่งเสียงร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้นแว๊บหนึ่ง จากนั้นหันไปมองทางเจียงซูหง “หัวหน้าอาจารย์เจียง! ดูเหมือนลูกศิษย์ของคุณจะไม่เท่าไหร่! ผมว่าคุณรีบพาพวกเขากลับไปฝึกฝนให้ดีก่อนเถอะ!”

“คุณ…” เจียงซูหงโกรธจนหน้าแดง เธอกัดฟันแน่นจ้องหลินหยาง “คุณอย่าได้ใจเกินไป! มันยังไม่จบเลย!”

“หรือคุณต้องให้ผมหักแขนหักขาของพวกเขาก่อน คุณถึงจะพอใจ?” หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“มันก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าคุณมีความสามารถนั้นหรือเปล่า!”

เจียงซูหงพูดด้วยความโกรธ หลังจากนั้นหยิบขวดยาออกมา เธอเทลูกกลอนยอดมนุษย์ที่อยู่ด้านในออกมาทั้งหมด จากนั้นขว้างไปทางลูกศิษย์ทุกคน

“หา?”

คนของวังเวหาตกตะลึง!

หลินหยางก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

“กินลงไปให้หมด! จัดการเขาให้ได้!” เจียงซูหงคำราม

คนของหออักษรเจียงเซียงตกตะลึงเล็กน้อย แต่พวกเขากล้าขัดคำสั่งที่ไหน?

“รับทราบ อาจารย์!”

ทุกคนขานรับ จากนั้นโยนลูกกลอนยอดมนุษย์เข้าปาก

ทันใดนั้น ทั้งวังเวหาสั่นสะเทือน…

อาวุโสสองและลูกศิษย์คนอื่นมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ แต่ละคนหนังศีรษะชา สีหน้าซีดขาว

คนสิบกว่าคนใช้ลูกกลอนยอดมนุษย์พร้อมกัน!

มันเป็นพลังที่น่ากลัวเพียงใด!

เกรงว่าถึงเป็นอาวุโสสองหรือเจียงซูหงก็ไม่มีทางรับมือสถานการณ์แบบนี้ไหว…

“หยุดเดี๋ยวนี้! ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้!”

อาวุโสสองคำราม สถานการณ์แบบนี้เกินขอบเขตการควบคุมของเขาแล้ว

แต่คำพูดของเขาไม่สามารถหยุดลูกศิษย์หออักษรเจียงเซียงที่กำลังคลั่ง!

“หัวอาจารย์เจียง! ถ้าคุณยังไม่สั่งให้ลูกศิษย์ของคุณหยุดเดี๋ยวนี้! ผมจะขอความช่วยเหลือจากสำนักแล้ว!” อาวุโสสองตะคอกเสียงดัง

“ทำไม? เอาสำนักสวรรค์นิรันดรมาข่มพวกเราเหรอ? ถึงเป็นแบบนั้นพวกเราก็ไม่กลัว! คนคนนี้อวดดีเกินไปแล้ว! เขาดูหมิ่นหออักษรเจียงเซียง ถึงต้องตายพวกเราก็ไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน! อีกอย่าง เขาที่เป็นคนท้าลูกศิษย์ของฉัน! ถึงสำนักของพวกคุณจะพูดยังไง เหตุผลก็อยู่ข้างพวกเรา! ทำไมฉันต้องกลัว? ถ้าหากเรื่องมันบานปลาย อย่างมากหออักษรเจียงเซียงก็เปิดศึกกับสำนักสวรรค์นิรันดร! พวกเราไม่กลัว!” เจียงซูหงพูดด้วยความโกรธ

“...”

อาวุโสสองขมวดคิ้ว ไม่สามารถโต้แย้ง

มันก็ถูก เหตุผลทุกอย่างเข้าข้างหออักษรเจียงเซียง

ยิ่งไปกว่านั้น…ขอความช่วยเหลือจากสำนักสวรรค์นิรันดร พวกเขาจะยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้จริงเหรอ?

เดิมทีเรื่องนี้ทางสำนักสวรรค์นิรันดรก็ตั้งใจจะปล่อยให้วังเวหาเป็นคนจัดการเรื่องนี้ โดยเฉพาะอาวุโสสองเพิ่งเกิดการโต้เถียงกับอาวุโสใหญ่ เฉพาะเรื่องนี้ก็ทำให้ยากที่จะได้รับการสนับสนุนจากสำนักสวรรค์นิรันดรแล้ว

แต่จะยืนดูหลินหยางถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาแบบนี้ก็ไม่ได้!

ไม่ว่ายังไงก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วย!

“หัวหน้าอาจารย์เจียง ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษที่ผมเสียมารยาท!”

แววตาของอาวุโสสองเย็นชาลง จิตสังหารแผ่ซ่าน เขาเตรียมตัวนำลูกศิษย์ของตนเองเข้าไปสู้กับคนของหออักษรเจียงเซียง!

ปัง!

มีเสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้นจากฝูงชนอย่างกะทันหัน

หลังจากนั้นมีคลื่นพลังที่คล้ายคลึงดอกบัวระเบิดออกจากใจกลางลูกศิษย์หออักษรเจียงเซียง

ฟู่ฟุ่ฟู่…

มีลูกศิษย์ของหออักษรเจียงเซียงหลายคนโดนสะเทือนจนลอยกระเด็นออกมาล้มลงตรงหน้าอาวุโสสองและคนอื่น

หันไปมอง พบว่าบนหน้าอกของพวกเขายุบลงไปเป็นหลุม แต่ละคนผิวหนังปริแตก ในปากเต็มไปด้วยเลือด หลังจากกระอักเลือดแล้วหมดสติไปโดยตรง

“อะไรกัน?”

ทุกคนตกตะลึง

“เกิดอะไรขึ้น?”

เจียงซูหงก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอรีบหันไปมองลูกศิษย์ของตนเอง

เห็นเพียงหลินหยางที่โดนลูกศิษย์ของตนเองปิดล้อม ฟาดเหวี่ยงหมัดอย่างบ้าคลั่งราวกับเทพแห่งสงคราม ทุกหมัดราวกับมีพลังพันชั่ง ชกใส่ร่างกายของลูกศิษย์หออักษรเจียงเซียงเกือบทะลุโดยตรง

คนที่ยกแขนขาขึ้นมาต้านทาน แขนขาหักโดยตรง คนที่ใช้ร่างกายรับหมัด ผิวหนังปริแตกทันที

และเข็มเงินและผงพิษของลูกศิษย์เหล่านี้ ไม่สามารถทำอะไรหลินหยางได้เลย!

เข็มเงินเหล่านั้นแทงผิวหนังของหลินหยางไม่เข้า

ราวกับเลือดเนื้อของเขาถูกสร้างมาจากเหล็กกล้า

“หา?”

เจียงซูหงตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ลูกศิษย์ของวังเวหาก็ตกตะลึงเช่นกัน

“ไม่ไหว! ไม่ไหว!”

ในตอนนั้นเอง มีลูกศิษย์คนหนึ่งถอยออกมาตะโกนเสียงดัง “อาจารย์! พวกเราไม่สามารถทำอะไรคนคนนี้เลย! ผิวหนังของเขา…แข็งเกินไป! เขาแข็งแกร่งเกินไป!”

“คุณพูดอะไรนะ?”

เจียงซูหงอึ้ง รีบเงยหน้าขึ้นมองหลินหยางที่กำลังเปิดฉากการฆ่าฟันท่ามกลางลูกศิษย์ของหออักษรเจียงเซียงราวกับพยัคฆ์ในดงแกะ

แม้ลูกศิษย์เหล่านี้ใช้ลูกกลอนยอดมนุษย์ มีพลังที่ไร้ขีดจำกัด แต่มันกลับไม่สามารถทำอะไรหลินหยาง!

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”

เจียงซูหงเริ่มตื่นตระหนกแล้ว รีบตะคอกเสียงดัง “เร็ว! รีบใช้ทักษะเข็มเก้าดาราสวรรค์! เร็ว!”

“รับทราบ อาจารย์!”