สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1478

สุสานสวรรค์ เป็นที่ฝังศพของเจ้าสำนักสวรรค์นิรันดรแต่ละรุ่น!

โดยทั่วไปสุสานสวรรค์จะเปิดทำพิธีบวงสรวงห้าปีต่อหนึ่งครั้ง และมีเพียงเจ้าสำนักคนเดียวเท่านั้นที่เข้าไปกราบไหว้บูชา

แม้แต่อาวุโสใหญ่ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสุสาน

หลินหยางเชื่อ อาวุโสใหญ่ไม่มีเจตนาดีแน่นอน!

แม่เขาไม่เคยเข้าไป แต่รู้จักสุสานสวรรค์เป็นอย่างดี

ครั้งนี้อันตรายมาก เกรงว่าแม้แต่ร่างเทพยุทธก็ใช่ว่าจะสามารถช่วยได้ทุกอย่าง…

ควรทำยังไงดี?

หลินหยางครุ่นคิดมาตรการรับมือ

เขาไม่มีทางเลือก!

อาวุโสใหญ่เตรียมตัวยืมมีดฆ่าคน หลังจากหลินหยางตายในสุสานสวรรค์ เขาจะเข้าไปนำร่างของหลินหยางออกมา นั่นหมายถึงเลือดวิญญาณลั่วหลินด้วย

ส่วนร่างเทพยุทธ หลินหยางเดาว่าอาวุโสใหญ่น่าจะล้มเลิกความตั้งใจแล้ว

ยังไม่ต้องพูดถึงก่อนหน้านี้หลินหยางพูดโกหกหรือเปล่า เฉพาะของที่ใช้ฝึกร่างเทพยุทธ เดิมทีมันก็เป็นของที่หาไม่ได้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นร่างเทพยุทธคงได้แพร่หลายไปทั่ว

ฝึกฝนร่างกายระดับนี้ ย่อมต้องยากจนถึงขีดสุด! ถึงรู้วิธีฝึกก็ใช่ว่าจะสามารถฝึกได้สำเร็จ

การที่อาวุโสใหญ่จ้องจะเอาแต่ร่างเทพยุทธ อันที่จริงมันเป็นเพียงข้ออ้างในการลงมือเท่านั้น

ไม่นาน เสียงระฆังอันไพเราะดังก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนของสำนักสวรรค์นิรันดร

คนทั้งกลุ่มเดินมาถึงทางเข้าสุสานสวรรค์

“เปิดประตูใหญ่!”

อาวุโสใหญ่ก้าวออกมา พูดกับคนเฝ้าประตู

“อาวุโสใหญ่! สุสานสวรรค์เป็นเขตต้องห้ามของสำนักสวรรค์นิรันดร ไม่มีคำสั่งเจ้าสำนัก ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไป! โปรดอย่าถือโทษที่ผมทำตามไม่ได้”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก้าวออกมาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพ

“เจ้าสำนักกำลังเก็บตัว ผมเป็นตัวแทนของเจ้าสำนัก! คำพูดของผมก็คือคำสั่งของเจ้าสำนัก! รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นผมลงโทษคุณสถานหนักแน่” อาวุโสใหญ่ตะคอก

ในขณะที่กำลังพูด อาวุโสและเจ้าตำหนักคนอื่นได้ก้าวออกมาแล้ว

สีหน้าของคนเฝ้าประตูเปลี่ยนไปทันที ลังเลสักพัก สุดท้ายก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ทำได้แต่หันไปส่งสายตาให้คนที่อยู่ด้านหลัง

“เปิดประตู!”

“เปิดประตู!”

คนที่อยู่ด้านหลังตะโกน รีบเปิดกลไกของประตูทันที

โครม…

มีเสียงอึกทึกดังขึ้น

เห็นเพียงประตูหินที่มีขนาดความสูงเจ็ดแปดเมตรเปิดอย่างเชื่องช้า…

หลินหยางมองไปทางประตูใหญ่ มีเส้นทางสีขาวราวกับหยกทอดยาวไปถึงส่วนลึกของสุสาน เนื่องจากตอนนี้เป็นกลางคืน จึงทำให้มองไม่เห็นสิ่งรอบข้าง

“หลินหยาง เข้าไปเถอะ! ด้านในไม่ได้กว้างมาก เชื่อว่าอีกไม่นานคุณก็จะออกมา พวกเราจะรอข่าวดีจากคุณ!” อาวุโสใหญ่ยิ้มแล้วพูด

หลินหยางไม่พูดอะไร ช่องประตูใหญ่สักพัก หลังจากนั้นก้าวเท้าเดินเข้าไปด้านใน…

หลินหยางหายเข้าไปในส่วนลึกของสุสานสวรรค์

ทางด้านของอาวุโสและเจ้าตำหนักถอนหายใจกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“คราวนี้ เขาต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย” อาวุโสสามอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูด

“จริงเหรอ? อาวุโสสาม? คนคนนี้เขามีร่างเทพยุทธ! คิดจะฆ่าเขาให้ตายไม่ใช่เรื่องง่าย! กลไกที่อยู่ข้างในสามารถฆ่าเขาได้จริงเหรอ?” เจิ้งถงหยวนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ถามด้วยความระมัดระวัง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นับประสาอะไรกับร่างเทพยุทธ! เจ้าตำหนักเจิ้ง คุณคงจะไม่รู้ความเป็นมาของสุสานสวรรค์แล้วมั้ง!” อาวุโสสามหัวเราะฮ่าฮ่า

“ต้องรู้อยู่แล้ว สุสานแห่งนี้ถูกตั้งขึ้นโดยเจ้าสำนักรุ่นแรกเพื่อภรรยาของเขา! เล่ากันว่าเขาเป็นคนคิดค้นกลไกที่อยู่ด้านในทั้งหมด” เจิ้งถงหยวนพูด

“ใช่ แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าเจ้าสำนักรุ่นแรกของพวกเรามีความสามารถถึงระดับไหน?”

“เรื่องนี้…ผมไม่รู้! ถึงระดับไหนแล้ว?” เจิ้งถงหยวนถาม

“ภายใต้เทพเซียน หนึ่งในทั่วหล้า!” ก่อนที่อาวุโสสามจะได้พูด ทางด้านของอาวุโสใหญ่ชิงพูดขึ้นก่อน

คำพูดประโยคนี้ทำให้หัวใจของเจิ้งถงหยวนเต้นรัว

“ในสำนักมีข้อมูลที่เกี่ยวกับเจ้าสำนักรุ่นแรกไม่มาก มีเพียงเจ้าสำนักเท่านั้นที่สามารถเข้าถึง คิดไม่ถึงว่าผู้ก่อตั้งสำนักสวรรค์นิรันดรของเรา”

“ไม่ใช่แค่แข็งแกร่งเท่านั้น สำนักสวรรค์นิรันดรของพวกเราเดินตามเส้นทางแห่งชีวิตอมตะ ชำนาญการแพทย์ ศึกษากิจจำกัดของมนุษย์ เล่ากันว่าเขามีอายุยืนยาวถึงห้าร้อยปี ไม่ต่างอะไรกับเทพเซียน แต่น่าเสียดายเพราะเหตุผลบางประการ ส่งผลให้เขาไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ต่อ…เห้อ ความลับเหล่านั้นมันทรมานใจผู้คน” อาวุโสใหญ่ถอนหายใจ

“พูดแบบนี้แสดงว่าหลินหยางตายแน่นอน?” เจิ้งถงหยวนถามอีกครั้ง

“ฮึ่ม หลังจากที่เจ้าสำนักรุ่นมรณะ เขาถูกฝังอยู่ในสุสานสวรรค์ มียอดฝีมือมากมายที่เคยคิดจะเข้าไปขโมยสมบัติของเขา หนึ่งในนั้นมีคนครอบครองร่างเทพยุทธด้วย แต่สุดท้ายผลเป็นยังไง? ตายไม่เหลือสักคน! ดังนั้นร่างเทพยุทธนับอะไรไม่ได้เลย”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!”

ดวงตาของเจิ้งถงหยวนลุกวาวเป็นประกาย

“อาวุโสใหญ่ ถึงสามารถจัดการหลินหยาง แล้วคุณจะเข้าไปเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินยังไง?” อาวุโสสามพูด

“หรือว่าต้องมีคนเดินเข้าไปกลไกถึงจะทำงาน?”

หลินหยางหรี่ตาลง

สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจลองดู

ยืนอยู่แบบนี้ มีแต่จะทำให้เสียเวลา

ทว่าตอนที่เท้าข้างหนึ่งของหลินหยางก้าวออกไป

โครม…

มีเสียงดังขึ้นจากสองข้างของกำแพง

ราวกับเป็นเสียงของกลไกอะไรบางอย่าง

เสียงดังอยู่ประมาณครึ่งนาทีถึงหยุด

หลังจากนั้นที่นี่กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น…

ความเงียบแบบนี้ทำให้หนังศีรษะชา

หลินหยางขมวดคิ้ว กวาดสายตามองโดยรอบ แต่ก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด

ครุ่นคิดสักพัก เขาตัดสินใจก้าวต่อไป!

ทว่าทันทีที่ก้าวที่สองลงพื้น

แควก!

เหมือนมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่บนกำแพงข้างซ้าย หลินหยางหันไปมอง หนังศีรษะของเขาชาทันที

เขาพบว่าบนกำแพงมีรูของเข็มนับหมื่นปรากฏขึ้น หลังจากนั้นมีเข็มเงินอาบยาพิษพุ่งออกมา ถาโถมเข้าไปหาหลินหยางราวกับตะข่ายยักษ์

หลินหยางรีบโคจรร่างเทพยุทธ ในขณะเดียวกันก็กระโดดถอยหลัง

ปัง!

ร่างกายของเขาล้มลงบนบันไดที่อยู่ด้านหลัง

ตอนที่หลินหยางตั้งสติได้ เขาพบว่าร่างกายฝั่งซ้ายของตนเองถูกปักเต็มไปด้วยเข็มเงิน

“อะไรกัน?”

หลินหยางตกตะลึง!