สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1513

"หลินหยาง คุณรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ให้ฉันกระโดดลงไป รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้..."

ซูเหยียนยังไม่สงบสติอารมณ์ แม้สองมือของเธอจะถูกหลินหยางคว้าไว้ได้ แต่เธอกลับดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง

"เสี่ยวเหยียน คุณสงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม! มีผมอยู่ทั้งคน คุณไม่ต้องกลัว! ไม่เป็นไรนะ! ไม่ต้องกลัว ผมจะจัดการเรื่องทั้งหมดเอง"

หลินหยางโอบกอดซูเหยียนและพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ

"ปล่อยซูเหยียนเดี๋ยวนี้!"

จางชิงหยู่วิ่งเข้ามาและคิดจะเข้าไปผลักหลินหยางออก แต่ถูกซูกวงขัดขวางไว้

"คุณกำลังทำอะไร?"

"ที่รัก ปล่อยให้หลินหยางได้พักหน่อยเถอะ ผมและคุณมีแต่จะทำให้เรื่องมันบานปลายใหญ่โต!" ซูกวงกล่าวน้ำเสียงเคร่งขรึม

จางชิงหยู่ทำอะไรไม่ได้และได้แต่เก็บกลั้นความโกรธไว้

หลินหยางคอยปลอบซูเหยียนพร้อมกับพาเธอเดินขึ้นรถพยาบาล

บนรถพยาบาล ซูเหยียนตัวสั่นสะท้านไม่หยุดและเหมือนกำลังนึกถึงอะไรที่น่าหวาดกลัวมาก และเอาแต่ทุบศีรษะของตัวเองบ่นพึมพำ "ปล่อยให้ฉันตาย...ปล่อยให้ฉันตาย...ถ้าฉันตายไป...เรื่องทั้งหมดก็จะจบลง?"

หลินหยางขมวดคิ้วและสีหน้าของเขานิ่งลง

"เสี่ยวเหยียนบอกผมมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไม...ทำไมคุณต้องกระโดดดึกฆ่าตัวตาย?" หลินหยางถามออกไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

ซูเหยียนยังคงทุบศีรษะตัวเองและเอาแต่ส่ายหน้า "หลินหยาง คุณอย่าถามเรื่องพวกนี้อีก คุณปล่อยให้ฉันตายเถอะนะ ให้ฉันตายไปเถอะ พวกคุณจะได้ปลอดภัยและไม่เป็นอะไร ฉันจะยกเย่วเหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลให้คุณทั้งหมด..."

"หืม?"

หลินหยางตกใจ

ควับ!

จู่ๆ ซูเหยียนก็ลุกขึ้นและพยายามผลักประตูรถเพื่อกระโดดลงไป

"คุณซูเหยียน คุณกำลังทำอะไร?"

"คุณไม่รู้เหรอว่ามันอันตรายมากนะ?"

"คุณหลิน ดูเหมือนว่าระบบประสาทของคุณซูเหยียนจะไม่ปกติ! รบกวนคุณคอยดูแลเธอหน่อยนะ"

พยาบาลที่อยู่บนรถกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

"ขอโทษด้วยครับ ผมจะคอยดูแลเธออย่างไม่ละสายตา"

หลินหยางกล่าวและขมวดคิ้วจ้องมองซูเหยียน

ดูเหมือนว่าถามอะไรไปก็ไม่ได้คำตอบจากปากของเธอ

รอให้ส่งซูเหยียนไปถึงโรงพยาบาลและทำการตรวจสอบเสร็จเรียบร้อย หลินหยางจะรีบเรียกกงซีหยุนเข้ามาและให้เธอคอยดูแลความปลอดภัยให้กับซูเหยียน และในขณะเดียวกันจะเรียกหม่าไห่ คังเจียห่าวและหยวนซิงเข้ามาด้วย

"ท่านประธานหลิน!"

บนทางเดินเล็กๆ เส้นหนึ่งในโรงพยาบาล มีคนจำนวนหนึ่งคำนับและมองไปยังหลินหยางที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่เก้าอี้

"เห็นข่าวแล้วใช่ไหม?" หลินหยางถามขึ้นมาด้วยสีหน้านิ่งเฉย "เกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของผม? ใคร...ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพที่ต้องพยายามกระโดดตกฆ่าตัวตาย?"

ประโยคนี้เมื่อพูดออกมาทำให้หม่าไห่ตกใจจนตัวสั่นและรีบคุกเข่าลงกับพื้น

"ประธานหลินใจเย็นๆ ผมก็เพิ่งรู้ว่าคุณหนูซูจะตัดสินใจทำเรื่องแบบนี้ขึ้น ผม...พยายามรีบมาที่ตึกจงหยางแล้ว แต่ยังไม่ทันจะขึ้นไปก็ถูกประธานหลินช่วยลงมาได้..." หม่าไห่กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน

เมื่อรู้ว่าซูเหยียนจะกระโดดตึก เขาก็อดไม่ได้จะกระโดดลงไป แต่โชคร้ายที่หลินหยางดันกลับเข้ามาที่เมืองเจียงเฉินในตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะบอกว่าหม่าไห่ดวงซวยดีหรือว่าฟาดเคราะห์

เมื่อเห็นหม่าไห่ตกใจจนเอาแต่ก้มศีรษะลง หลินหยางก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องนี้จะโทษเขาอย่างเดียวไม่ได้

ความจงรักภักดีของหม่าไห่ หลินหยางรับรู้มาตลอด

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เล่าให้ผมฟังทั้งหมดอย่างละเอียด" หลินหยางจุดบุหรี่อีกมวนและกล่าวน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อพูดจบ คังเจียห่าวและหยวนซิงก็มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ จากนั้นคังเจียห่าวก็เริ่มเล่า

"ประธานหลิน อันที่จริงเรื่องนี้ควรจะถามคุณมากกว่า!"

"ถามผม? หมายความว่ายังไง?"

"ประธานหลิน กลุ่มพิพากษาเทียนชี่ได้ถูกคุณกักขังไว้ใช่ไหม?" คังเจียห่าวถามขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

หลินหยางขมวดคิ้ว "หมายความว่า..."

"สมัชชาใหญ่ได้ส่งคนมาแล้ว" หยวนซิงพูดเสริม

"ประธานหลิน หลังจากที่คุณจากไปก็มีคนจากสมัชชาใหญ่มาที่นี่!"

"หลงเจียงเฟิงให้เหตุผลว่าคฤหาสน์มีความน่าสงสัยเป็นเหตุผลในการเข้าไปตรวจสอบ จากนั้นจึงได้เข้าไปอยู่อย่างซึ่งหน้า เราไม่กล้าทำให้เรื่องบานปลายใหญ่โต จึง...จึง..."

ทุกคนต่างก้มหน้าลง

หลินหยางไม่พูดอะไร

เขารู้ถึงความลำบากใจของพวกเขา

ถึงยังไงนั่นก็เป็นคนของสมัชชาใหญ่

เป็นสิ่งที่แม้แต่สำนักสวรรค์นิรันดร สำนักสวรรค์อินทนิลและยอดเขากูเฟิงต่างไม่กล้ามีปัญหาด้วย

เป็นอำนาจที่ยิ่งใหญ่และไม่มีใครคาดเดาได้ถึงความน่ายำเกรงและอำนาจที่มีอยู่ได้

เพียงแค่คฤหาสน์หลังเดียว ไม่ควรสร้างปัญหาขึ้นมาหรอก

แต่ครั้งนี้ไม่ได้

ใครมาทำให้ภรรยาของเขาต้องกระโดดตึกฆ่าตัวตาย หลินหยางไม่มีทางยอมอย่างแน่นอน

"ไปตามคนมาและปิดล้อมสวนหลวงทะเลสาบตะวันออกหมายเลขหนึ่งเอาไว้! ผมจะเดินทางไปเดี๋ยวนี้" หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้งและลุกขึ้น

"ประธานหลิน..."

"เร็วเข้า!" หลินหยางกล่าวน้ำเสียงเคร่งขรึม

ทุกคนต่างไม่กล้าปฏิเสธและทำได้เพียงพยักหน้า

แต่ในขณะเดียวกัน ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของหม่าไห่ก็ดังขึ้น

เขาตัวสั่นเล็กน้อยและมองไปที่หลินหยาง

หลินหยางพยักหน้าส่งสัญญาณให้หม่าไห่รับโทรศัพท์

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

"เกิดอะไรขึ้น?" หลินหยางถามอย่างเคร่งขรึม

ทว่าหม่าไห่กลับพูดออกมาอย่างตกตะลึง "ประธานหลิน หลงเจียงเฟิง...มาหาคุณซูเหยียนที่โรงพยาบาลแล้ว!"