สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1529

ทันใดนั้นแสงสะท้อนของดาบก็ตกลงมาจากฟ้าและฟันลงไปที่หน้ารถของไป๋ฮั่วสุ่ย

วินาทีนั้น รถเก๋งได้หักลงเป็นเสี่ยงๆ และระเบิดในที่สุด

"หืม?"

ไป๋ฮั่วสุ่ยขมวดคิ้ว

และเห็นคนจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นหน้าเธอ เพื่อป้องกันเธอจากแรงระเบิดที่ขึ้น

"แย่แล้ว!"

"มียอดฝีมือ!"

"คุ้มกันท่านผู้นำ!"

คนที่เหลืออยู่ต่างตื่นตระหนกและรีบหยิบอาวุธประจำกายขึ้นมาและเข้าไปคอยป้องกันความปลอดภัยให้ไป๋ฮั่วสุ่ย

ในขณะเดียวกัน เหล่ามือปืนที่คอยซุ่มคุ้มกันก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาและรีบเข้าไปปิดล้อมคุ้มภัยให้ไป๋ฮั่วสุ่ย

หญิงชราที่กำลังเดินเข้าไปหาชายคนนั้นก็ได้หยุดฝีเท้าลง และกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะหัวเราะออกมา "ฮ่าๆๆ ดูแล้วมียอดฝีมือที่น่าสนใจไม่น้อยทีเดียว ท่านผู้นำ คืนนี้ต้องสนุกแน่ๆ!"

"ฉันไม่มีเวลามาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระมากหรอกนะ รีบจัดการให้เรียบร้อยเถอะ" ไป๋ฮั่วสุ่ยพูดหน้านิ่งเฉย

"วางใจได้ท่านผู้นำ ให้เป็นหน้าที่ของฉันเถอะ"

"อ้อใช่ จับเป็นคนที่เป็นแกนนำ แล้วพากลับไป หลังจากนี้ฉันจะสอบสวนเขาเองว่าเขาเป็นใคร ทำไมถึงกล้าเป็นศัตรูกับซางเหมิงของฉัน!"

"รับทราบ!"

หญิงชราหัวเราะชอบใจ จากนั้นนำกำลังยอดฝีมือเหล่านั้นมุ่งหน้าออกไป

"ลงมือได้!"

หลังจากเสียงตะโกนจบลง คนของหญิงชราก็พากันพุ่งโจมตีออกไป

ด้านหลังของชายคนนั้นก็มีคนพุ่งออกมาจำนวนหนึ่ง และชักดาบยาวออกมาปะทะกับคนเหล่านั้น

และเวลาผ่านไป คนของหญิงชราก็ถูกดาบอันแหลมคมของอีกฝ่ายกำจัดไม่เหลือใครรอดชีวิตสักคน

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

"นี่คือ?"

หญิงชราตกตะลึงเล็กน้อย และมองดูคนที่กำลังถือดาบเหล่านั้นจากแสงจันทร์สลัวๆ และหัวใจเต้นแรง

"กลุ่มพิพากษาเทียนชี่?" ไป๋ฮั่วสุ่ยร้องอุทานออกมา

ที่แท้กลุ่มคนที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาก็คือกลุ่มพิพากษาเทียนชี่ที่หายตัวไปนาน...

กลุ่มพิพากษาเทียนชี่ที่จู่ๆ ปรากฏตัวออกมาทำให้คนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงตกใจมาก

กลุ่มคนเหล่านี้ได้หายตัวไปไม่ใช่เหรอ?

เรื่องนี้ทำให้สมัชชาใหญ่ส่งคนไปตรวจสอบเรื่องนี้จำนวนมาก

ใครจะไปคิดว่ากลุ่มคนเหล่านี้ที่หายตัวไปกลับปรากฏตัวขึ้นที่นี่...

"คุณเป็นใครกันแน่? หัวหน้ากลุ่มพิพากษาเหยียนเฮิ่นล่ะ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยถามเสียงขรึม

เธอเห็นเพียงสมาชิกในกลุ่ม แต่กลับไม่เป็นหัวหน้ากลุ่ม...

"ท่านผู้นำไป๋ นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรจะถาม ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณสองตัวเลือก หนึ่งกลับไปพร้อมกับผมแต่โดยดี สองผมจะฆ่าพวกทุกทั้งหมดแล้วทิ้งศพไว้ที่นี่" ชายคนนั้นที่เดินเข้ามาตอนแรกพูดขึ้นมา

เมื่อพูดจบ หญิงชราก็หัวเราะออกมา

"ฮ่าๆๆ ปากดีนักเชียว! แม้จะไม่รู้ว่าคุณควบคุมกลุ่มพิพากษาเทียนชี่ได้ยังไง แต่คุณต้องเข้าใจว่าสิ่งที่คุณเผชิญอยู่ไม่ใช่เพียงผู้นำของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง! คุณคิดว่าแค่คนเหล่านี้ก็สามารถทำอะไรผู้นำของซางเหมิงของเราได้ยังเหรอ? คุณคิดว่าพวกเราเป็นอากาศรึไง? ใครจะเป็นศพก่อนยังไม่รู้เลย!"

เมื่อพูดจบ หญิงชราก็หรี่ตาลงและพุ่งออกไปฆ่าสมาชิกกลุ่มพิพากษาเทียนชี่อย่างบ้าคลั่ง

สมาชิกในกลุ่มต่างร่ายดาบและหันปลายดาบไปทางหญิงชรา

ปลายดาบอันแหลมคมราวกับฟันของสัตว์ร้ายฟันออกไปอย่างดุเดือด

ดาบขนาดใหญ่ทุกเล่มเปรียบเสมือนพัดที่หมุนด้วยความเร็วสูง แผ่รัศมีพลังของดาบออกมามากมายและปกคลุมห่อหุ้มไปที่หญิงชราคนนั้น

แต่หญิงชราที่อยู่ในการครอบงำของดาบกลับไม่สะทกสะท้านและหลบเลี่ยงได้ทันท่วงที

ในที่สุด เธอเล็งไปที่สมาชิกกลุ่มพิพากษาคนหนึ่งและผายมือออกไป

เพี๊ยะ!

สมาชิกกลุ่มพิพากษาคนนั้นกระอักเลือดและกระเด็นออกไปทันที จากนั้นตกลงสู่พื้นอย่างแรง

เมื่อมีช่องว่างจากการบุกโจมตี หญิงชราใช้โอกาสในการได้เปรียบและใช้ไม้เท้าเป็นดาบเพื่อป้องกันดาบใหญ่ของคนเหล่านั้น จากนั้นใช้ฝ่ามือที่เหี่ยวแห้งของตัวเองตบออกไป

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ...

เสียงดังขึ้นมาเป็นระยะ

เมื่อทั้งหมดหายไป หลินหยางก็กลับไปยังตำแหน่งเดิม

ส่วนหญิงชราได้ล้มไปนอนกับพื้นและลุกไม่ขึ้นอีกเลย

ทุกคนต่างได้ยินเสียงเธอพึมพำคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดและหวาดกลัว

ไป๋ฮั่วสุ่ยตกตะลึงและสมองขาดการรับรู้ทุกสิ่ง

หญิงชรา...ได้ถูกจัดการไปแล้ว?

ภายในระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น?

เป็นไปได้ยังไง?

แม้ว่าหญิงชราจะไม่ใช่หนึ่งในยอดฝีมือของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง แต่ความสามารถของเธอไม่ได้แย่ไปกว่าหัวหน้ากลุ่มพิพากษาเทียนชี่ เหยียนเฮิ่นอย่างแน่นอน

หากรู้ว่า เมื่อสามสิบปีก่อน หญิงชราเป็นถึงยอดฝีมือที่ไม่มีใครเทียบได้ ในโลกของการต่อสู้ ไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับเธอเลยแม้แต่คนเดียว! และเป็นเพราะความสามารถที่ไม่ธรรมดาของเธอ ทำให้ซางเหมิงทำเงินได้เป็นจำนวนมหาศาล

หลายปีมานี้หญิงชราได้ฆ่าคนที่คิดทำร้ายไป๋ฮั่วสุ่ยไปแล้วไม่รู้กี่พันกี่หมื่น

แต่วันนี้...หญิงชรากลับพ่ายแพ้อย่างราบคาบ!

เพียงแค่เผชิญหน้ากับศัตรูแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น...

ไป๋ฮั่วสุ่ยตื่นตระหนกและยังรับความจริงไม่ได้

"ยังจะต่อสู้ต่อไปอีกไหม?" หลินหยางนั่งยองกับพื้นและมองไปที่หญิงชราที่นอนอยู่ด้วยอาการสั่นคลอน

หญิงชราเบิกตากว้างและปากสั่นไม่กล้าพูดอะไร

หลินหยางจึงลุกขึ้นและเดินก้าวไปหาไป๋ฮั่วสุ่ย "ผู้นำไป๋! คุณล่ะ?"

หญิงชราได้ถูกหลินหยางจัดการไปอย่างง่ายดาย และได้ทำงานคนของซางเหมิงทุกคนหวาดระแวง

ทุกคนต่างตัวสั่นและหวาดกลัว

จะพูดไปแล้ว พวกเขาก็เป็นเพียงกลุ่มคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่เพราะกิจการธุรกิจไปได้ดีและเจริญก้าวหน้าจึงได้ถูกคัดเลือกไปเข้าร่วมกับกลุ่มธุรกิจซางเหมิง

พวกเขาไม่มีศิลปะการต่อสู้อย่างช่ำชอง แม้จะผ่านเรื่องราวการฆ่าฟันมามากมาย แต่เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับความเป็นความตายเอง พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวเหมือนกัน

แต่สิ่งที่ทำให้หลินหยางแปลกใจก็คือ การแสดงออกของไป๋ฮั่วสุ่ยที่ดูนิ่งอย่างแปลกประหลาด

เธอไม่พูดอะไร ผมขาวที่ลอยพลิ้วไหว ใบหน้าที่สะอาดสะอ้านและดูมีระดับยกบุหรี่ขึ้นมาจุด รูม่านตาที่ลึกได้จ้องมองไปที่หลินหยาง

"หากฉันเดาไม่ผิด คุณคงเป็นหมอเทวดาหลินแห่งเมืองเจียงเฉินสินะ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าว

"ผู้นำไป๋ทายถูกแล้ว" หลินหยางพยักหน้าและไม่ปฏิเสธอะไร