สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1539

"ฮึฮึ นายก็เก่งใช่ย่อยที่กล้ามาก่อเรื่องขึ้นที่นี่! น่าสนใจ! น่าสนใจมาก!" จ้านฉงเตรียมมีดพร้าในมือและกล่าวออกไป "มาเถอะ!"

"มาอะไร?" ชายคนนั้นแปลกใจ "จ้านฉง ผมแค่ต้องการมาหาหมอเทวดาหลินเท่านั้น ไม่ได้มาต่อสู้กับคุณ!"

"มาหาเรื่องหมอเทวดาหลิน ก็เท่ากับว่ามาหาเรื่องผม! หากคุณคิดจะลงมืองั้นก็ผ่านด่านผมไปก่อน!"

"เอ่อ...คุณจ้านฉง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?" ชายคนนั้นคิดหนักและจู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรที่น่าหวาดกลัวขึ้นมาและถามขึ้นมา "จ้านฉง ท่านพ่อของคุณล่ะ? เขา...เขาอยู่ที่ไหน?"

"ผมอยู่นี่!"

จ้านฉงยังไม่ทันอ้าปากพูด เสียงแก่และโกรธเคืองก็ดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน

หลังจากนั้นก็เห็นจ้านอี้ตาวที่นั่งอยู่บนรถเข็นและถูกคนเข็นออกมา

"อ๋า? เทพแห่งดาบ?" ชายคนนั้นตกตะลึง

"ท่านพ่อ ท่านออกมาทำไม?" จ้านฉงวิ่งเข้าไปและรีบถาม "หมอเทวดาหลินยังรักษาท่านไม่หายดีเลย ท่านควรจะนอนพักให้เยอะๆ!"

"ไม่เป็นไร! ฉันได้ยินว่ามีคนมาก่อเรื่องอาละวาดขึ้น ก็เลยมาดู! และอยากรู้ว่าเป็นใครกันที่กล้าขนาดนี้! ตอนนี้กลับพบว่าที่แท้ก็เป็นสุนัขจิ้งจอกขี้ขลาดนี่เอง!" จ้านอี้ตาวตำหนิเสียงแข็ง

ชายคนนั้นสะดุ้งและตกใจมาก

"ดูแล้วเหมือนจะเป็นคนรู้จัก" หลินหยางกล่าว

"ถ้ารู้ว่าวันนี้เขาจะแสดงพฤติกรรมแบบนี้ ตอนนั้นที่หุบเขาโม่เยว่คงไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเด็ดขาด!" จ้านอี้ตาวพูดด้วยความโกรธ

"ท่านพ่อ งั้นวันนี้ก็จัดการเอาชีวิตเขาคืนมา?" จ้านฉงกล่าว

"ก็ดีเหมือนกัน!" จ้านอี้ตาวพยักหน้า "แม้ร่างกายของฉันจะพิการ แต่ก็ยังพอมีเรี่ยวแรงกำลังอยู่บ้าง หมอเทวดาหลิน ให้ผมจัดการคนคนนี้เถอะ!"

เมื่อพูดจบ จ้านอี้ตาวก็เตรียมจะลงมือ

"ช้าก่อน!" หลินหยางกล่าว

จ้านอี้ตาวหันไปเล็กน้อย

"ฆ่าเขาง่ายนิดเดียว แต่ผมอยากรู้ว่าใครส่งเขามาก่อเรื่องที่นี่ ฉะนั้นปล่อยเขาไปก่อน ให้เขายอมปริปากพูดออกมาว่าใครเป็นคนสั่งเขา" หลินหยางกล่าว

"มีเหตุผล!"

จ้านอี้ตาวพยักหน้าและหันไปตำหนิ "ยังไม่รีบไสหัวมาอีก??"

เมื่อชายคนนั้นได้ยินก็รีบเดินมาคุกเข่าและพูดด้วยอาการตัวสั่น "เทพ...เทพแห่งดาบไว้ชีวิตผมด้วย..."

"ฟังนะ ตอนนี้มีสองทางเลือกให้นาย! หนึ่งเล่าเรื่องทั้งหมดที่นายรู้ออกมา หมอเทวดาหลินถามอะไรนาย นายก็ต้องตอบคำถามนั้น ถ้าเป็นแบบนี้หมอเทวดาหลินอาจจะปล่อยนายไปก็ได้! ถ้านายยังทำแบบนี้ งั้นฉันจะเป็นคนจัดการสับนายให้เละเป็นชิ้นๆ และส่งนายไปนรกเอง!"

"ครับ...ครับ...ผมพูด! ผมจะพูดทั้งหมด!! เทพแห่งดาบ ขอเพียงคุณไว้ชีวิตผม ให้ผมทำอะไรผมก็ยอม!" ชายคนนั้นรีบตะโกนร้องออกมา

เมื่อหลินหยางเห็นแบบนี้ก็รู้สึกประหลาดใจมาก

ท่าทีของเทพแห่งดาบในตอนนี้ กลับยังทำให้ชายคนนั้นเกรงกลัวถึงขนาดนี้...ช่างไม่ธรรมดาจริง!

หรือว่าชายคนนี้จะเคยเห็นความสามารถพละกำลังที่แท้จริงของเทพแห่งดาบ ทำให้เขาหวาดกลัวถึงเพียงนี้?

"หมอเทวดาหลิน เชิญคุณจัดการชายคนนี้ได้เลยครับ!" จ้านอี้ตาวกล่าว

"อืม พาตัวเขากลับไป และสั่งให้คนมาจัดการความเรียบร้อยของที่นี่และปิดข่าว!" หลินหยางกล่าวและหันหลังเดินออกไป

ชายคนนั้นถูกนำตัวไปที่ห้องประชุม

จ้านอี้ตาวยืนหยัดว่าจะติดตามไปด้วย แม้ว่าหลินหยางจะสั่งให้เขาไปพักผ่อน แต่เขากลับไม่ยอม

สำหรับเขาแล้ว เรื่องนี้ส่งผลกระทบถึงความปลอดภัยของหลินหยาง และในเมื่อเขาเลือดที่จะคอยติดตามหลินหยางแล้ว ฉะนั้นเขาจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบอย่างเต็มที่

สิ่งนี้ทำให้หลินหยางรู้สึกประหลาดใจมาก

จ้านอี้ตาวเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นและเชื่อถือได้ขนาดนั้น?

ชายคนนั้นชื่อจางซั่ว และเป็นนักดาบคนหนึ่งเช่นกัน

เขาคนนี้ไม่มีสำนักและนิกายใดๆ ทว่าเขามีศิลปะการต่อสู้ที่ดีและใช้การฆ่าฟันคนอื่นในการใช้ชีวิต นับเป็นคนที่มือเปื้อนเลือดคนหนึ่ง

เมื่อสิบปีก่อนจ้านอี้ตาวได้บังเอิญช่วยชีวิตเขาไว้ที่หุบเขาโม่เยว่ จึงทำให้รู้จักกัน

และหลังจากที่ชายคนนี้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ด้วยดาบจากจ้านอี้ตาวไปแล้ว ทำให้หลายปีมานี้ทักษะฝีมือด้านดาบของเขาพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด และได้โค่นล้มยอดฝีมือไปมาก ทำให้เขามีชื่อเสียงขึ้นมา

"จางซั่ว บอกมาเดี๋ยวนี้! ใครส่งนายมา?" จ้านอี้ตาวตะคอก

"คนของสมัชชาใหญ่! แม้ว่าเขาคนนั้นไม่ได้บอก แต่ผมรู้จักเขา!" จางซั่วกล่าว

"ใคร?"

"คนนั้นชื่อหลงเจียงเฟิง! เป็นลูกชายของหลงซินแห่งสมัชชาใหญ่!"

"ร้ายกาจขนาดนั้นเชียว?"

ทุกคนต่างตกตะลึง

"เป็นได้ได้ว่าหลงเจียงเฟิงจะต้องใช้ตำแหน่งใหญ่โตของพ่อของเขาในสมัชชาใหญ่แอบนำออกมาแน่ๆ ของสำคัญล้ำค่าขนาดนี้มีเพียงสมัชชาใหญ่เท่านั้นที่มีในครอบครอง! หมอเทวดาหลิน ไม่งั้นคุณหลอมมีดพร้านี้ขึ้นใหม่และสร้างเข็มเงินให้ตัวเองดีไหม?" จ้านอี้ตาวหัวเราะ

"สร้างเข็มเงิน?"

หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า "ความคิดนี้ไม่เลวเลย แต่สิ่งที่ผมแปลกใจก็คือ ทำไมหลงเจียงเฟิงต้องทำแบบนี้"

"ร่างกายของเขายังมีพิษของเจ้าลัทธิอยู่เลย เขาส่งคนมาฆ่าเจ้าลัทธิ มันก็เท่ากับฆ่าตัวเองไม่ใช่เหรอ? หรือว่ามีวิธีกำจัดพิษได้เอง?" หยวนซิงถามออกมาด้วยความแปลกใจ

"ไม่มีทางเป็นไปได้! หลงเจียงเฟิงเป็นเพียงคนโง่เง่าคนหนึ่ง หากไม่ใช่เป็นเพราะพ่อของเขาเป็นคนใหญ่คนโตในสมัชชาใหญ่ คนแบบเขาคงตายไปนานแล้ว คนโง่เขลาอย่างเขาเหรอจะสามารถกำจัดพิษของหมอเทวดาหลินได้? ไม่มีทางเด็ดขาด!"

"ใช่"

ทุกคนต่างไม่เชื่อ

ทว่าหลินหยางกลับคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ

"สมัชชาใหญ่มีความลึกลับซับซ้อน และภายในเองก็มีการลงมือที่พิเศษแปลกประหลาดจำนวนมาก หากมีวิธีกำจัดพิษได้จริง อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่หลงเจียงเฟิงเพิ่งจะกลับไปได้ไม่กี่วันก็ส่งคนมาฆ่าผม...มันไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ! ถ้าหลงเจียงเฟิงรู้วิธีกำจัดพิษ ถ้าเป็นคนปกติก็คงทำการกำจัดพิษซะก่อนแล้วค่อยล้างแค้น แต่การกระทำอย่างรีบร้อนแบบนี้ดูไม่เหมือนว่ามีวิธีกำจัดพิษแล้ว แต่กลับเหมือนถูกคนอื่นหลอกใช้มากกว่า" หลินหยางกล่าว

"ถูกหลอกใช้?"

ทุกคนต่างตกตะลึง

"หมอเทวดาหลิน คุณกำลังหมายความว่า หลงเจียงเฟิงก็ถูกคนอื่นสั่งให้ส่งจางซั่วมาฆ่าคุณ?"

"มีความเป็นไปได้!"

"งั้นจะเป็นใครเหรอ?"

"ผมก็ไม่รู้ ฉะนั้นผมจำเป็นต้องสืบดู"

หลินหยางมองไปยังจางซั่วและกล่าว "จางซั่ว นายเอาศีรษะของฉันกลับไปรายงานหลงเจียงเฟิง!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างตกตะลึงและลุกขึ้นยืน