สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1548

"ฟังนะ ผมไม่คิดเลยว่าพวกคุณจะคาดหวังให้ผมหายเร็วขนาดนั้น! แบบนี้ผมคงไม่สามารถปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ตระกูลหลิน พวกคุณเตรียมรอเซอร์ไพรจากผมได้เลย" หลินหยางกล่าว

ครั้งนี้เขาโมโหจริง

"หมอเทวดาหลิน ผมคิดว่าตระกูลของเรามีความจำเป็นต้องอธิบายให้คุณเข้าใจ เรื่องทั้งหมดไม่ได้เป็นแบบนั้น!" หลินเฟยอิงรีบดึงสติและกล่าวออกมา

แต่วินาทีต่อมาอีกฝ่ายก็ได้วางสายไปแล้ว

"หมอเทวดาหลิน? หมอเทวดาหลอน!" หลินเฟยอิงเรียกอย่างต่อเนื่อง

ทว่ากลับไม่เป็นผล

เขาวางโทรศัพท์ลงด้วยสีหน้าหนักใจ

คนของศาลาอิงเก๋อต่างคิดหนัก

"ทำไมหมอเทวดาหลินถึงไปพบหลินเฉียง?"

"ไม่ควรจะเป็นงี้สิ..."

"หัวหน้า นี่...แบบนี้ควรทำยังไงดี?"

"การประชุมของสมัชชาใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น หัวหน้าตระกูลไม่ต้องการให้เกิดปัญหาขึ้น หากหมอเทวดาหลินคิดล้างแค้นเราตอนนี้ หัวหน้าตระกูลจะต้องรู้แน่ และสุดท้ายคงต้องโทษเราแน่ๆ"

"หรือจะเป็นอย่างที่หลินคุนหลุนพูดไว้?"

คนของศาลาอิงเก๋อตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูก

"หุบปากกันให้หมด!" หลินเฟยอิงตะโกน

ทุกคนต่างตกใจ

ทว่ากลับเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของเขา "ฉันจะไปพบหัวหน้าตระกูลตอนนี้ พวกคุณอย่าเพิ่งกังวลใจไป! ก็แค่หมอเทวดาหลินคนเดียวจะไปกลัวอะไร!"

ไม่พูดเปล่า เขาลุกขึ้นและเดินออกจากศาลาอิงเก๋อออกไป

ภายในอาคารใต้ดินที่ว่างเปล่าในเจียงเฉิน

ชายที่ชื่อหลินเฉียงนั่งอยู่ที่ห้องที่เหมือนห้องทรมานร่างกาย เขาตัวสั่นสะท้านเมื่อมองไปยังแก้วที่ใส่ของเหลวสีเขียวไว้ข้างใน

หลินหยางยืนอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าเขา

"บอกฉันมา ตระกูลหลินรู้เรื่องของฉันและหลงซินได้ยังไง?" หลินหยางกล่าวและเคาะนิ้วลงบนโต๊ะอย่างมีจังหวะ

"อะไร? ผม...ผมไม่รู้เรื่อง...หลงซินอะไร? หมอเทวดาหลิน ผม...ผมไม่รู้จริงๆ นะ..." หลินเฉียงตัวสั่นและพูดตะกุกตะกัก

"ถ้าไม่ยอมพูด งั้นก็กินน้ำสีเขียวที่อยู่ในแก้วเข้าไปซะ" หลินหยางกล่าว

"เอ่อ...นี่คืออะไร?" หลินเฉียงถามด้วยเสียงสั่น

"ยาชนิดหนึ่งที่ทำให้เป็นอัมพาต หลังจากกินเข้าไปนายก็จะนอนใช้ชีวิตอยู่บนเตียงไปตลอดชีวิต" หลินหยางกล่าว

"อ๋า? งั้น...งั้นก็หมายถึง ถ้าผมกินเข้าไป...ผมก็ต้องกลายเป็นคนไร้ค่าไปตลอดชีวิต?"

"ใช่ และไม่มีทางรักษาให้หายอย่างแน่นอน นี่คือยาที่ฉันลงมือคิดค้นขึ้นด้วยตัวเอง ฉันว่านายคงไม่สงสัยในทักษะการแพทย์ของฉันหรอกนะ?" หลินหยางกล่าว

ดวงตาของหลินเฉียงเบิกกว้างและจ้องมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

ใครจะกล้าสงสัยในความสามารถของเขาคนนี้?

ถ้ารู้ว่าตระกูลหลินก็เป็นตระกูลที่เชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์ที่รู้และเข้าใจทักษะทางการแพทย์ด้วย แต่เมื่อบรรดาหมอใหญ่ของตระกูลหลินเมื่อพูดถึงหมอเทวดาหลินต่างก็แสดงสีหน้าตกใจอย่างเหลือเชื่อ

กลัวว่าเมื่อกินยานี้เข้าไป และไปหาหมออาวุโสของตระกูลหลิน...ก็ไม่สามารถทำอะไรได้...

"ไม่...ไม่มีทาง ผมไม่อยากเป็นคนไร้ค่า! ผมไม่ต้องการเป็นคนไร้ค่า..." หลินเฉียงตะโกนเสียงสั่น

"ไม่อยากเป็นคนไร้ค่า งั้นก็ตอบคำถามของฉันมา" หลินหยางกล่าว

หลินเฉียงกล่าวอย่างไม่รีรอ "ที่จริงผมก็ไม่รู้อะไรมากนัก ผมเป็นเพียงคนเล็กๆ คนหนึ่งในตระกูลหลิน...เรื่องราวมันลึกลับซับซ้อนเกินไป..."

"งั้นนายแค่พูดเรื่องที่ไร้ประโยชน์ออกมา?"

"ไม่ๆๆ หมอเทวดาหลิน ผมพอได้ยินมาบ้าง ผมรู้ว่ามีคนหนึ่ง!"

"ใคร?"

"หลินไป๋หู่!"

"อ้อ? งั้นพูดถึงคนนี้!"

"ทำไมเหรอ? ประธานหลินรู้จักเขาด้วยเหรอ?"

"ตระกูลหลินของนายสั่งให้กลุ่มธุรกิจซางเหมิงมาจัดการฉัน หลินไป๋หู่เป็นคนติดต่อใช่ไหม?" หลินหยางกล่าว

"คุณรู้ได้ยังไง?" หลินเฉียงตกใจ

"ผู้นำกลุ่มธุรกิจซางเหมิงบอกฉัน" หลินหยางหัวเราะ

"อะไรนะ?"

หลินเฉียงตกใจอยู่นานและสุดท้ายก็ฝืนยิ้มออกมา "หมอเทวดาหลิน คุณกำลังพูดเรื่องตลกอะไร? ผู้นำกลุ่มธุรกิจซางเหมิง...จะพูดเรื่องนี้กับคุณได้ยังไง?"

เป็นเวลานานเขาจึงเงยหน้าขึ้นมาและถามอย่างงุนงง "หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณเป็นใครในตระกูลหลินกันแน่?"

"นายน่าจะเคยได้ยินชื่อของฉัน!"

"ใคร?"

"หลินหยาง!"

ตึ่ง!

หลินเฉียงนั่งลงกับพื้นอย่างเสียสติ

ในเมื่อตระกูลหลินได้เริ่มลงมือแล้ว หลินหยางจึงต้องตั้งรับ

เมื่อเค้นความลับจากหลินเฉียงมาได้ หลินหยางจึงเตรียมการรีบจัดกำลังคนมุ่งหน้าไปยังเยี่นจิง เพื่อจะล้างแค้นในครั้งนี้

เขาไม่อาจถูกกระทำแบบนี้ต่อไปได้อีก

ไม่งั้นตระกูลหลินคงไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่ๆ

การต้องรับมือกับศัตรูแบบนี้ มีเพียงการแสดงให้พวกเขาเห็นความแข็งแกร่งกว่า พวกเขาถึงจะหวาดกลัว

โชคดีที่คนที่สมัชชาใหญ่ส่งมาตรวจสอบยังคงอยู่ที่เจียงเฉิน หลินหยางก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ ถ้าพอมาเหตุผลออกไปจากเจียงเฉิน ก็คงหมดเรื่องไม่สบายใจไปได้มาก เพื่อจะได้ไม่มีพิรุธอะไร

หลินหยางให้หยวนซิงและเฉาซงหยางคอยดูแลที่เจียงเฉิน และได้พาจ้านอี้ตาวและผู้มีความสามารถโดดเด่นของนิกายตงหวงจำนวนหนึ่งนั่งเครื่องบินส่วนตัวมุ่งหน้าไปยังเยี่ยนจิง

และในขณะเดียวกัน ตระกูลหลิน ณ เยี่ยนจิงก็ไม่ปกติเท่าไรนัก

คนของศาลาอิงเก๋อได้รายงานเรื่องนี้ไปยังเบื้องบน ทำให้ตระกูลหลินมีการเรียกประชุมด่วนเกิดขึ้น

หัวหน้าศาลาทั้งสามรวมไปถึงผู้รับผิดชอบต่างๆ ก็รีบพากันกลับมา

ห้องประชุมที่มืดมิดและปิดสนิท

"ฉะนั้นหมายความว่า หมอเทวดาหลินรู้แล้วว่าตระกูลหลินของเราเป็นผู้คอยบงการอยู่เบื้องหลัง?" ผู้ที่อยู่สูงสุดและมีผมสีขาวถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ผู้ที่นั่งอยู่ทั้งสองฝั่งมีทั้งหญิงและชายที่แต่งกายหรูหราและมีอายุราวๆสี่สิบห้าสิบปี ทุกคนต่างทำสีหน้าเคร่งเครียด

หลินเฟยอิงลุกขึ้นและโค้งคำนับ "หลินเฉียงทำภารกิจล้มเหลว เป็นเพราะผมไม่ดีเอง ผมขอยอมรับโทษครับผู้ควบคุม"

"หัวหน้าและรองหัวหน้าตระกูลต่างแยกย้ายกันวิ่งวุ่นเรื่องสมัชชาใหญ่ ทำให้ผมต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด ตามหลักแล้วผมควรต้องลงโทษคุณอย่าหนัก แต่ตอนนี้เป็นช่วงที่จำเป็นต้องใช้คน! โทษครั้งนี้จึงต้องเก็บไว้ก่อน แล้วค่อยจัดการในภายหลัง" ชายชรากล่าวน้ำเสียงเคร่งขรึม

หลินเฟยอิงยกกำปั้นขึ้น "ผู้ควบคุม จากนิสัยของหมอเทวดาหลิน ตอนนี้เขาจะต้องมุ่งหน้ามายังเยี่ยนจิงเพื่อล้างแค้นแน่! ตระกูลหลินของเราได้เตรียมการไว้แล้ว!"