สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1582

"เหตุการณ์บนยอดเขาเยียนหลงถูกแพร่ออกมาไม่ละเอียดเท่าไรนัก แต่ก็ดูเหมือนว่าแม่มดหวู่ชือจะจัดการทำให้เรื่องนี้จบลงด้วยตัวเอง รองผู้นำตระกูล ถ้าแม่มดหวู่ชือเข้าไปเกี่ยวข้อง งั้นเรื่องนี้ต้องไม่ง่ายแน่! ผมคิดว่า เราไปติดต่อพูดคุยกับข่งเหิงชุนและเจียงหนานซงไว้ก่อนดีกว่า เพื่อจะได้ลองดูท่าทีของพวกเขาว่าพวกเขาเป็นยังไง? ได้รับผลกระทบหนักขนาดนี้ พวกเขาไม่มีทางยอมแน่นอน! ถ้าหากพวกเขาก็เตรียมจะแก้แค้นหมอเทวดาหลินละก็ งั้นเรามาร่วมมือกันจะไม่ง่ายไปกว่าเหรอ? ถ้าพวกเขาไม่กล้าแก้แค้นหมอเทวดาหลิน งั้นเรื่องนี้...เราคงต้องคอยดูกันต่อไป" หลินคุนหลุนกระซิบ

หลินเฮ่าเทียนพยักหน้าเล็กน้อย "ตกลง งั้นก็ทำตามที่คุณพูด! คุณไปด้วยตัวเองและเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไปด้วย ไปที่สมาคมศิลปะการต่อสู้ก่อนแล้วค่อยไปหาข่งเหิงชุน! คุณต้องแสดงท่าทีอย่างจริงใจ!"

"ครับ! รองผู้นำตระกูล!"

หลินคุนหลุนยกกำปั้นขึ้นและจากนั้นก็ออกไปจัดการ

แต่ในขณะเดียวกัน คนหนึ่งของตระกูลหลินก็วิ่งเข้ามา

"รองผู้นำตระกูล! ผลการชันสูตรศพของพวกเขาทั้งสองคนออกมาแล้วครับ!" ชายคนนั้นรีบพูดออกมา

"ผลการชันสูตรศพ?" หลินคุนหลุนหยุดชะงัก

"ผมเห็นว่าสภาพการตายของหลินกู่มีความผิดปกติบางอย่าง ก็เลยส่งคนไปทำการชันสูตรศพของเขา" หลินเฮ่าเทียนกล่าว

"ผิดปกติ? รองผู้นำตระกูล คุณหมายความ...ถึงพิษในร่างกายของเขา?"

"ใช่!"

"ใช่พิษของหมอเทวดาหลินไม่ใช่เหรอ? มีอะไรผิดปกติอย่างนั้นเหรอ?" หลินคุนหลุนถามด้วยความสงสัย

หลินเฮ่าเทียนเหลือบมองเขาและกล่าวว่า "ผมไม่รู้จักพิษของหมอเทวดาหลิน แต่ผมรู้สึกว่า...พิษนี้เหมือนกับพิษของตระกูลหลินของเรา!"

"อะไรนะ?"

หลินคุนหลุนตกใจอย่างมาก

หลินเฮ่าเทียนไม่พูดอะไรอีกและรับผลชันสูตรศพมาดู

ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็วางผลตรวจลงและถอนหายใจด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"รองผู้นำตระกูล...นี่..." หลินคุนหลุนสงสัยและเหมือนจะอ้าปากถามอะไร แต่หลินเฮ่าเทียนก็ยืนผลชันสูตรมาให้

หลินคุนหลุนอ้าปากค้างและหน้าซีดเผือดจนถอยหลังออกไปหลายก้าว

"เป็นไปไม่ได้...พิษที่ผู้ดูแลหลินได้รับคือ...คือพิษจากพิษลับเฉพาะของตระกูลหลิน? นี่...นี่มันเป็นไปไม่ได้!! พิษสูตรลับเฉพาะของตระกูลหลินของเรา...ทำไมหมอเทวดาหลินถึงมีได้? ไม่มีทางเป็นไปได้!" หลินคุนหลุนแทบบ้าคลั่งและทันใดนั้นดูเหมือนว่าเขาคิดอะไรขึ้นมาได้ จากนั้นจึงหันไปถามหลินเฮ่าเทียน "รองผู้นำตระกูล หรือเป็นเพราะครั้งที่แล้วที่เขาแอบบุกเข้ามาเขตหวงห้ามของเราแล้วแอบขโมยวิชาพิษลับเฉพาะนี้ไปได้?"

"เขตหวงห้ามของตระกูลหลินของเราไม่เคยบันทึกหรือเก็บซ่อนวิชายาพิษชนิดนี้เอาไว้ หมอเทวดาหลินไม่มีทางได้ไปจากเขตหวงห้ามแน่นอน!"

"งั้น...เขารู้พิษชนิดนี้ได้ยังไง?"

หลินเฮ่าเทียนไม่พูดอะไร และเพียงจับจ้องไปที่หลินคุนหลุนอย่างเย็นชา

หลินคุนหลุนตกใจจนหัวใจแทบตกมาที่ตาตุ่ม

"รองผู้นำตระกูล คุณ...คุณคงไม่คิดว่ามีคนคิดทรยศหักหลังในตระกูลหลินของเราหรอกนะ?" หลินคุนหลุนกล่าว

"ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้" หลินเฮ่าเทียนกล่าว

"งั้นจะเป็นใครไปได้?"

หลินคุนหลุนรีบถามขึ้นมา

แต่ขณะนี้เองก็มีคนตระกูลหลินอีกคนวิ่งเข้ามาในห้องโถงใหญ่

"รองผู้นำตระกูล! แย่แล้วๆ!" ชายคนนั้นตะโกนออกมาด้วยเสียงที่เหนื่อยหอบ

ชายคนนั้นตัวสั่นและอ้าปากค้าง ไม่กล้าพูดออกมา

"เกิดอะไรขึ้น?" หลินเฮ่าเทียนถามอย่างเคร่งขรึม

จากนั้นชายคนนั้นก็พูดออกมาด้วยความตื่นตระหนก "หมอ...หมอเทวดาหลิน...มาครับ!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างหน้าซีดเผือด

ทุกคนต่างคิดไม่ถึงว่าหลังจากเกิดเรื่องขึ้นที่ยอดเขาเยียนหลง หมอเทวดาหลินจะยังกล้ามาที่ตระกูลหลิน!

วินาทีนั้นตระกูลหลินเกิดความโกลาหลวุ่นวายอย่างมาก

ทุกคนในตระกูลตั้งแต่ตำแหน่งสูงจนตำแหน่งต่ำ อาวุโสน้อยจนอาวุโสมากต่างพากันไปรวมตัวกันที่ห้องรับแขก

หลินเฮ่าเทียนก็เดินนำหลินคุนหลุนและคนอื่นๆ ไปที่นั่นอย่างรวดเร็ว

ขณะนี้หลินหยางกำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่ในห้องรับแขกและนั่งในตำแหน่งประธาน

ปกติแล้วมีเพียงผู้นำของตระกูลหลินเท่านั้นที่นั่งได้ แม้แต่หลินเฮ่าเทียนก็ไม่มีสิทธิ์นั่ง

ปิงชางจุนและจ้านอี้ตาวก็ติดตามอยู่ข้างกายของเขา และจ้องมองคนของตระกูลหลินที่กำลังเดินเข้ามา

คนของตระกูลหลินโกรธมากและทันใดนั้นก็มีเสียงตำหนิออกมา "หมอเทวดาหลิน! นั่นเป็นที่นั่งของผู้นำตระกูลหลินของเรา! กรุณาลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน"

"อ้อ?"

หลินหยางวางถ้วยน้ำชาลงและเหลือบมองชายคนนั้น "คุณคิดจะทำอะไรเหรอ?"

"คุณ...สารเลว! คุณกำลังดูถูกตระกูลหลินของเรางั้นเหรอ?" ชายคนนั้นตะคอกออกมาอย่างเดือดพล่านและรีบเดินไปคว้าตัวหลินหยาง

แต่ขณะที่เขากำลังเข้าใกล้

เขารู้จักปิงชางจุน รู้ว่าเขาเป็นผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวที่มีความสามารถมาก และไม่อาจมีปัญหาด้วยได้ และชายชราที่อยู่ข้างหลินหยางนั้น ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัยเท่าไรนัก

เขาได้ข่าวมาว่าคนข้างกายของหลินหยางมีคนสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าคนหนึ่งที่มีความสามารถมาก

คิดว่าต้องเป็นเขาคนนี้แน่ๆ

ถ้าเป็นแบบนั้นจริง งั้นก็คงลงมือทำอะไรไม่ได้

"ผมได้ยินมาว่าพวกคุณนำศพของหลินกลับมาใช่ไหม?" หลินหยางถามอย่างเย็นชา

"ทำไมเหรอ? หมอเทวดาหลินฆ่าคนในตระกูลของผม แถมยังไม่อนุญาตให้นำศพของเขากลับมาเหรอ?" หลินเฮ่าเทียนถาม

"อนุญาตสิ แต่เพราะหลินกู่พ่ายแพ้ให้ผม การประลองความเป็นความตายระหว่างผมและเขา ผมเป็นฝ่ายชนะ"

"หมอเทวดาหลิน คุณต้องการพูดอะไรกัน? ต้องการให้ผมแสดงความยินดีกับคุณงั้นเหรอ?" หลินเฮ่าเทียนกล่าวน้ำเสียงเย็นชาและแอบกำหมัดแน่น ถ้าเขาขาดสติ เขาคงฆ่าหลินหยางไปแล้ว

อย่างไรก็ตามท่าทางของหลินหยางดูผ่อนคลายอย่างมาก

เขากล่าวน้ำเสียงเรียบ "แสดงความยินดีคงไม่ต้อง ที่ผมมาครั้งนี้ ผมแค่มาเตือนคุณและเตือนคนในตระกูลหลินทุกคน"

"เตือน?" หลินเฮ่าเทียนงุนงง

"ผมหวังว่าตระกูลหลินของพวกคุณจะไม่คิดอะไรตุกติก และเลิกคิดไปยั่วยุคนอื่นให้มาเป็นศัตรูกับผม ถ้าพวกคุณอยากฆ่าผม ผมยินดีต้อนรับทุกเมื่อ ไม่ว่าผมจะอยู่ที่เจียงเฉินหรืออยู่ที่ไหน แน่นอนว่าเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว และอนาคตก็อาจเป็นไปได้ว่าผมจะเป็นฝ่ายเริ่มลงมือก่อนก็ได้ สงครามครั้งนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว พวกคุณเตรียมพร้อมดีหรือยัง?" หลินหยางกล่าว

คนของตระกูลหลินเมื่อได้ยินเข้าก็ต่างหน้าซีดเผือด

"ทำไม? หมอเทวดาหลิน คุณมาเพื่อประกาศสงครามงั้นเหรอ?" หลินเฮ่าเทียนหรี่ตาลงและถามขึ้นมา

"ใช่"

"ฮึๆ ประกาศสงครามกับตระกูลหลินของเรา หมอเทวดาหลิน คุณมีสิทธิ์นั้นเหรอ? ตระกูลหลินที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่ตระกูลหลินที่แท้จริงก็ได้ หากคิดจะเป็นศัตรูกัน ผมเกรงว่าคุณจะพ่ายแพ้อย่างน่าเวทนามากกว่า" หลินเฮ่าเทียนกล่าวอย่างเย้ยหยัน

"ผมไม่รู้ว่าผมจะแพ้ยังไงในอนาคต แต่อย่างน้อยครั้งนี้ผมเป็นผู้ชนะ" หลินหยางกล่าว

หลินเฮ่าเทียนเงียบขรึมไม่พูดอะไร

จากนั้นหลินหยางลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องรับแขกไป

ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวาง

และขณะที่กำลังจะเดินออกจากประตูใหญ่ หลินหยางก็หยุดฝีเท้าและหันไปกล่าว "หลินเฮ่าเทียน ตระกูลหลินของพวกคุณยั่วยุกลุ่มธุรกิจซางเหมิงและสมัชชาใหญ่ให้จัดการลงมือกับผม ผมเลยฆ่าหลินกู่และหลินเฟยอิง หากครั้งหน้าพวกคุณยังใช้วิธีการสกปรกแบบนี้อีก ไม่ต้องห่วง ผมไม่มีทางฆ่าคุณคนเดียว แต่ผมจะฆ่าตระกูลหลินทั้งตระกูล!"

เมื่อพูดจบหลินหยางก็หันหลังเดินออกไป