สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1583

"คุณ..."

"หมอเทวดาหลิน! คุณอย่าหยิ่งผยองมากไปหน่อยเลย!!"

"บังอาจ!"

คนของตระกูลหลินต่างทนไม่ได้

หลินเฮ่าเทียนสีหน้าเคร่งเครียดและกัดฟันกรอด

"รองผู้นำตระกูล! ลงมือเลยเถอะ! จัดการกำจัดหมอเทวดาหลินคนนี้ตอนนี้เลย! ให้เขาไม่ต้องตายดี!"

"ถ้าไม่สับเขาให้เละ แบบนี้เราจะหายแค้นได้ยังไง?"

"จะปล่อยเขาไปแบบนี้ไม่ได้! รองผู้นำตระกูล ลงมือเลยเถอะ!"

"ใช่! ลงมือเลย!"

คนจำนวนมากต่างโกรธจนเดือดพล่าน

แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยาง แต่พวกเขาก็ยังอยากต่อสู้!

เพราะหมอเทวดาหลินมาหาเรื่องพวกเขาถึงที่เอง! พวกเขาจะปล่อยไปได้ยังไง?

เป็นถึงคนของตระกูลหลินจะปล่อยให้เรื่องจบลงแบบนี้เหรอ?

หลินเฮ่าเทียนก็ทนไม่ได้แล้ว

ไม่เพียงแค่ความโกรธแค้นในใจ อันที่จริงก็เป็นเพราะเพื่อคนในตระกูล!

หากเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วเขายังทนได้ งั้นความน่าเกรงขามของเขาในตระกูลคงลดลงอย่างมาก

ในเวลานี้จิตใจของทุกคนต่างฟุ้งซ่านและแตกแยก ไม่มีใครเข้าข้างผู้นำตระกูล ตระกูลหลินระส่ำระสาย ผลกระทบแบบนั้น ไม่เป็นผลดีกับตระกูลหลินอย่างมาก!

ไม่ได้!

ต่อให้สู้ไม่ได้ แต่ก็ต้องลองดูสักครั้ง!

ที่นี่คือเยี่ยนจิง หากทำให้เรื่องใหญ่ต้องมีคนออกมาห้ามปรามแน่ เพียงแค่มีคนเข้ามาห้ามปรามได้ทันเวลา การบาดเจ็บล้มตายของตระกูลหลินก็คงไม่ร้ายแรงเท่าไรนัก

แบบนี้แม้จะมีคนต้องตายไปบ้าง แต่อย่างน้อยก็รักษาหน้าของตัวเองเอาไว้ได้

แล้วแบบนี้ทำไมจะไม่ทำล่ะ?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หลินเฮ่าเทียนก็ตัดสินใจและเผยให้เห็นแววตาอำมหิตก่อนจะออกคำสั่งให้จับตัวหมอเทวดาหลิน

แต่ในขณะเดียวกันก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา

หลังจากที่หลินเฮ่าเทียนรับโทรศัพท์ เขาก็หน้าถอดสีทันที

"รองผู้นำตระกูล ลงมือเถอะ หรือจะปล่อยให้คนชั่วคนนี้ลอยนวลอยู่ในตระกูลหลินของเรางั้นเหรอ?"

คนของตระกูลหลินคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา ในมือของเขาก็ถือดาบไว้แล้ว เพียงแค่รอคำสั่งจากหลินเฮ่าเทียน เขาก็จะเป็นฝ่ายพุ่งออกไปคนแรก

คนอื่นๆ ของตระกูลหลินก็ต่างจับจ้องไปที่หลินเฮ่าเทียน

และวินาทีถัดมา

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือหนึ่งก็ตบไปที่ใบหน้าของชายคนนั้นอย่างแรง

ชายคนนั้นหมุนอยู่กับที่และเกือบเป็นลมล้มลงกับพื้น

"อะไรกัน?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

และเห็นเพียงหลินเฮ่าเทียนตะโกนด่าทอด้วยความโกรธ "ลงมืออะไรของแก! ฉันจะบอกอะไรให้นะ! ใครก็ห้ามแตะต้องหมอเทวดาหลิน!"

"อ๋า?"

คนของตระกูลหลินต่างงุนงงและมองหลินเฮ่าเทียนอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

รองผู้นำตระกูลเป็นอะไรไป?

เกิดอะไรขึ้น?

"ถอยไปให้หมด ถอยไป ให้หมอเทวดาหลินเดิน!" หลินเฮ่าเทียนตะโกนออกมาด้วยแววตาที่แดงก่ำ

ทุกคนต่างมองหน้ากันและไม่กล้าเข้าไปขัดขวาง

หลินหยางหันกลับไปมองหลินเฮ่าเทียนและแอบส่ายหน้า ก่อนจะเดินออกจากประตูใหญ่ของตระกูลหลิน

"รองผู้นำตระกูล นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" หลินคุนหลุนถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ฮึ เกือบจะติดกับดักของหมอเทวดาหลินเข้าแล้ว! ผู้ชายคนนี้...เจ้าเล่ห์และชั่วร้ายนัก!!" หลินเฮ่าเทียนกัดฟันกรอด

"ติดกับดักของเขา? นี่...?" หลินคุนหลุนไม่เข้าใจ

จากนั้นก็เห็นหลินเฮ่าเทียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกล่าวว่า "เมื่อสักครู่เจ้าหน้าที่จากแผนกข้อมูลโทรมาว่าห้ามทำอะไรหมอเทวดาหลินโดดเด็ดขาด! เพราะว่าแม่มดหวู่ชืออยู่ข้างนอก!"

"อะไรนะ? แม่...แม่มดหวู่ชือ?"

"คนของแผนกข้อมูลกล่าวว่า ดูเหมือนว่าแม่มดหวู่ชือและหมอเทวดาหลินจะบรรลุข้อตกลงบางอย่างกันแล้ว หากเราจัดการหมอเทวดาหลินตอนนี้ที่นี่ แม่มดหวู่ชือจะเข้ามาทันทีและฆ่าตัดคอทุกคนในตระกูลหลิน! ที่หมอเทวดาหลินเหิมเกริมและก้าวร้าวหยิ่งผยองต่อผมและทุกคน ก็เพื่อหาเหตุผลให้แม่มดหวู่ชือเข้ามาจัดการ!! แม่มดหวู่ชือเป็นถึงตำนานของเมืองเยี่ยนจิง หากเธอเข้าร่วมด้วยตระกูลหลินของเราไม่มีใครสามารถรับมือได้ และเมื่อร่วมมือกับยอดฝีมือข้างกายของหมอเทวดาหลินทั้งสองคนก็สามารถฆ่าล้างตระกูลหลินของเราไปได้ง่ายๆ! ถึงตอนนั้น นอกจากผู้นำตระกูลออกหน้าเองละก็ ไม่งั้น...วันนี้ที่นี่คงกลายเป็นทะเลเลือด!" หลินเฮ่าเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินดังนี้ หลินคุนหลุนก็ตัวสั่นสะท้าน

"มี...มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย...หมอเทวดาหลินและแม่มดหวู่ชือร่วมมือกัน?"

"หมอเทวดาหลินคนนี้...ชั่วร้ายมาก! เพื่อการจัดการลงมือกับตระกูลหลินของเรา เขาทำได้ทุกอย่าง! โชคดีที่แผนกข้อมูลของเราค้นหาข้อมูลได้ทันเวลา ไม่งั้นวันนี้ตระกูลหลินของเราคงต้องแย่แน่!"

"แต่วันนี้หมอเทวดาหลินก็มาประกาศสงครามแล้ว และตอนนี้เขาก็มีแม่มดหวู่ชือคอยช่วยเหลือ ถ้าตระกูลหลินของเราต้องการจัดการเขา...คงยากแล้ว..." หลินคุนหลุนกล่าวด้วยสีหน้าเป็นกังวล

"ไม่ต้องกลัว ผมจะไปพบผู้นำตระกูลและขอให้เขาออกหนังสือแจ้งให้ส่งยอดฝีมือมาจัดการกับหมอเทวดาหลิน!"

หลินหยางครุ่นคิดอยู่นาน "ตกลง! ผมจะไปกับคุณ"

ชายคนนั้นรีบเปิดประตูรถ

หลินหยางขึ้นรถไป จากนั้นปิงชางจุนและจ้านอี้ตาวก็รีบตามไปด้วย แต่ถูกชายชุดดำขัดขวางไว้

"ขอโทษด้วย ครั้งนี้เชิญคุณหลินเพียงคนเดียว เชิญคุณทั้งสองนั่งรออยู่ที่โรงแรม หรืออยากจะรออยู่ที่นี่ก็ตามสบาย" ชายชุดดำกล่าว

"บังอาจ! ถ้าคุณคิดจะทำอะไรไม่ดีต่อคุณหลิน แบบนั้นควรทำยังไง? ไสหัวไป!" จ้านอี้ตาวตวาดออกมาด้วยความโมโห

ทว่าชายชุดดำกลับไม่สนใจ

หลินหยางกล่าว "อี้ตาว พวกคุณกลับไปรอผมที่โรงแรมก่อนเถอะ ไม่ต้องกังวล ผมไม่เป็นไร"

"คุณหลิน คนพวกนี้ไม่รู้มาจากไหน คุณต้องระวังตัวให้มากๆ นะครับ" จ้านอี้ตาวกล่าวด้วยความเป็นกังวล

"ไม่ต้องกังวลไป ผมจะระมัดระวังตัวเอง" หลินหยางพยักหน้า

ทั้งสองจึงยอม

เมื่อรถสตาร์ทก็มุ่งหน้าเข้าไปยังใจกลางเมืองเยี่ยนจิง

รถขับมาไม่ได้ช้านัก แต่ขับมาอย่างราบรื่นไม่มีหลุมหรือบ่อเลยสักนิด

รถคนนี้ไม่ได้หรูหราอะไร แต่สามารถขับมาได้อย่างราบรื่นและเสถียรแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าทักษะการขับรถของชายชุดดำคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

ประมาณยี่สิบนาทีหลังจากนั้น รถก็มาจอดลงที่อาคารเก่าในใจกลางเมือง

อาคารเก่ามีมาอย่างน้อยหลายสิบปีแล้ว สีบนพื้นผนังลอกออก ตัวอาคารมืดและมีลักษณะที่โบราณมาก ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ อย่างไรก็ตาม อาคารเก่าและบริเวณโดยรอบมีความสะอาดและเป็นระเบียบอย่างมาก และมีเอกลักษณ์อย่างมาก

รถได้มาจอดลงที่หน้าอาคารเก่า ชายชุดดำมาเปิดประตูให้หลินหยางและเดินนำเขาเข้าไป

เดินขึ้นไปถึงชั้นสาม จากนั้นชายชุดดำก็เคาะประตูอย่างระมัดระวัง

"มาแล้วๆ!"

มีเสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นจากข้างใน

จากนั้นประตูก็ถูกเปิดออก

เป็นชายชราที่สวมแว่นสายตาและมีผมหงอกคนหนึ่ง

ใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความเป็นมิตรและความเมตตา จากนั้นเขามองไปที่หลินหยางด้วยรอยยิ้มและกล่าวทักทาย "มาแล้วเหรอ? เข้ามาๆ เข้ามานั่งข้างในก่อน!"

"คุณคือ?"

"อ้อ ผมชื่อหนงถังกง ผมคงเป็นรุ่นปู่ของคุณแล้วล่ะ คุณเรียกผมว่าปู่หนงก็แล้วกัน" ชายชรายิ้มและกล่าวออกมา

"หนงถังกง?"