สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1610

หลินหยางพักอยู่ที่โรงแรมหนึ่งคืนและเช้าอีกวันก็นั่งเครื่องบินกลับเจียงเฉิน

ณ ที่แห่งหนึ่งภายในสนามบิน ชายคนหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรออก

"เป็นไงบ้าง? เขาไปหรือยัง?"

"ไปแล้ว กลับเจียงเฉินไปตั้งแต่เช้าแล้ว!"

"เหรอ? ก่อนจะไปได้ทำอะไร"

"ไม่นะ แต่...คืนก่อนที่หมอเทวดาหลินจะออกเดินทางเขาได้ไปที่บ้านพักของหนงถังกงและอยู่จนดึกดื่น"

"หนงถังกง? คุณแน่ใจเหรอ?"

"แน่! ตอนออกมาเจียงหนานซงก็อยู่ด้วย และท่าทางการแสดงออกต่อหมอเทวดาหลินก็ดูสุภาพนอบน้อมอย่างมาก!"

"หนงถังกง เจียงหนานซง...มีคนเหล่านี้อยู่ด้วย ถ้าหมอเทวดาหลินคิดจะมาปักธงที่เยี่ยนจิงจะต้องทำได้อย่างง่ายดายมากแน่ๆ"

"จากอำนาจของหมอเทวดาหลินในตอนนี้ เราไม่มีทางรับมือกับเขาได้แน่ จำเป็นต้องขอให้ท่านผู้นำส่งคนมาเสริม ไม่งั้นเขาจะต้องเข้ามาที่ตระกูลหลินเมื่อไรก็ได้แน่"

"วางใจได้ เรื่องนี้ได้รายงานไปยังผู้นำตระกูลแล้ว ผู้นำตระกูลกำลังสื่อสารกับหัวหน้าคนอื่นๆ คุณรีบส่งกำลังคนไปที่เจียงเฉินให้เร็วที่สุด และจับตามองหมอเทวดาหลินอย่างให้คาดสายตาไปได้!"

"ครับ"

เมื่อชายคนนั้นพูดจบก็วางโทรศัพท์ลง

การเดินทางครั้งนี้ของหลินหยาง จะต้องทำให้ตระกูลหลินตกตะลึงอย่างแน่นอน

ตอนนี้คงไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไร

ทว่าหลินหยางไม่ใช่คนที่ยอมคนอื่น ตระกูลหลินได้เริ่มทำการตรวจสอบประวัติเบื้องลึกของเขา เขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะไปเสแสร้งแกล้งทำดีต่อตระกูลหลินอีกแล้ว

"หากสมัชชาใหญ่มาเร็วกว่านี้ ผมจะต้องทำให้ตระกูลหลินและคนชั่วเหล่านั้นได้ชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำทั้งหมด!" หลินหยางแสดงท่าทีเกรี้ยวกราดและเดินลงจากเครื่องบิน

เมื่อกลับมายังเจียงเฉิน หลินหยางได้เดินทางไปยังห้องใต้ดินที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้นมา

ตอนนี้หัวหน้ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงไป๋ฮั่วสุ่ย รวมไปถึงผู้พิพากษาและผู้ลงทัณฑ์ของสมัชชาใหญ่ต่างก็ถูกกักขังไว้ที่นี่

แน่นอนว่าหลินหยางได้จัดการเรื่องความเป็นอยู่ที่ดีที่สุดให้กับพวกเขา นอกจากห้ามออกไปข้างนอกแล้ว ไม่ว่าพวกเขาต้องการอะไรหลินหยางก็สามารถสนองความต้องการพวกเขา

"ประธานหลิน! คุณมาแล้ว"

ชวีเทียนก็อยู่ที่นี่ เขารับหน้าที่เป็นหนึ่งในบุคคลหลักที่ดูแลความปลอดภัยของห้องใต้ดินนี้

และการรักษาความปลอดภัยที่นี่มีเกาะหวางโยว สำนักฉีหลินและนิกายตงหวงเป็นผู้รับผิดชอบร่วมกัน คนเหล่านี้จำเป็นต้องตัดขาดกับการติดต่อกับโลกภายนอก เพื่อป้องกันพวกเขาหลบหนีออกไป

"ที่นี่ปกติดีใช่ไหม?" หลินหยางถาม

"ตอนนี้ยังไม่มีความผิดปกติอะไรครับ แต่...ช่วงหลายวันมานี้คนของสมัชชาใหญ่เข้ามาในเจียงเฉินมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากนี้ กลุ่มธุรกิจซางเหมิงก็ส่งคนเข้ามาอาศัยอยู่ในเจียงเฉิน คนกลุ่มแรกได้เข้ามาติดต่อกับหยางหัวแล้ว ประธานหลิน ถ้าผมเดาไม่ผิด คนเหล่านี้มาเพราะพวกเขา" ชวีเทียนกระซิบ

"ไม่มีความลับใดที่จะไม่มีวันรั่วไหล แม้ว่าผมจะกักขังพวกเขาไว้ แต่เวลาผ่านไปนานเท่าไร กลุ่มธุรกิจซางเหมิงและสมัชชาใหญ่ต้องรู้เบาะแสอะไรบางอย่างแน่ ถึงตอนนั้นเรื่องราวคงถูกเปิดเผยแน่ และจากอำนาจของผมในตอนนี้ ผมไม่มีทางสู้กลุ่มธุรกิจซางเหมิงและสมัชชาใหญ่ได้อย่างแน่นอน!" หลินหยางกล่าว

"งั้นประธานหลิน คุณคิดจะ...ปล่อยคนเหล่านี้ออกไป?" ชวีเทียนถามอย่างสงสัย

"ปล่อยกลับไป? แบบนั้นไม่เรียกว่าหาที่ตายเหรอ?" หลินหยางเหลือบมองเขาอย่างประหลาดใจ

"งั้นควรจะทำยังไงดีครับ?"

หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า "หลอกล่อพวกเขาไปทางอื่น! เพียงแค่ทำให้พวกเขาไม่มุ่งเป้ามาที่พวกเรา แล้วเราก็ยื้อเวลาต่อไป รอให้การประชุมของสมัชชาใหญ่เริ่มขึ้น แล้วบุญคุณและแค้นทั้งหมดก็จะถูกสะสางลง"

"ประธานหลินคิดจะหลอกล่อไปที่บุคคลไหนเหรอครับ?" ชวีเทียนถาาม

"แน่นอนว่าต้องเป็นศัตรูสิ"

หลินหยางยิ้มและกระซิบบอกกับชวีเทียน

ชวีเทียนรับทราบและพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง "ประธานหลินวางใจได้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม"

เมื่อพูดจบ เขาก็เดินจากไป

แต่ขณะนี้เอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หลินหยางรีบรับโทรศัพท์

เสียงในสายคือหม่าไห่ที่โทรเข้ามา

ชวีเทียนหยุดชะงักและมองมาที่หลินหยาง

หม่าไห่ที่อยู่ไม่ไกลขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

แก่ก!

ขณะนี้เอง ประตูก็ถูกผลักเข้าไป

ชายสวมชุดสูทสีดำเดินเข้าไปข้างในหนึ่งคน

"คุณชาย คุณผู้หญิง หมอเทวดาหลินมาแล้วครับ!

ชายคนนั้นกล่าวอย่างแผ่วเบาและเดินกลับออกไป

หลังจากนั้นหลินหยางก็เดินเข้ามา

"ประธานหลิน!" หม่าไห่ดีใจและร้องอุทานออกมา

หลินหยางยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้เขาไม่ต้องพูดอะไรออกมา และจากนั้นก็เดินมุ่งไปยังห้องทำงานของเขา

ทว่าเขายังไม่ทันจะนั่งลงชายวัยรุ่นก็รีบกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม "ใครบอกให้คุณนั่ง?"

หลินหยางตัวแข็งทื่อและมองชายคนนั้นอย่างประหลาดใจ

และเห็นว่าชายคนนั้นลุกขึ้นทันทีและกล่าวอย่างเยือกเย็น "ตอนนี้คุณยังถือเป็นผู้ต้องหา! ใครบอกให้คุณทำตัวอวดดีแบบนี้? มานี่ มายืนข้างหน้าของผมนี่! ผมมีคำถามจะถามคุณ! แล้วคุณต้องตอบผมตามจริง! หากไม่ยอมทำตาม! ก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!"

น้ำเสียงนี้ดุดันและเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด!

หากเป็นคนธรรมดา คงตกใจจนตัวสั่นไปแล้ว

ทว่าหลินหยางกลับนิ่งเฉย

และเขาก็ให้ความร่วมมืออย่างดี จากนั้นมองไปยังชายวัยรุ่น "คุณต้องการจะถามอะไร?"

"คุณเป็นคนทำร้ายกลุ่มผู้พิพากษาและผู้ลงทัณฑ์ใช่ไหม? การหายตัวไปของไป๋ฮั่วสุ่ยแห่งกลุ่มธุรกิจซางเหมิงก็เกี่ยวข้องกับคุณใช่ไหม?" ชายคนนั้นถามตรงไปตรงมา

และคราวนี้ทุกอย่างก็ดูชัดเจน...