สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1611

หลินหยางก็ไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะพูดออกมาตรงๆ ขนาดนี้

ดูแล้วอีกฝ่ายน่าจะเตรียมการมาเป็นอย่างดี

"ผมไม่ได้ทำเรื่องเหล่านี้!" เขาปฏิเสธออกไปโดยตรง

"คุณยังคิดแก้ตัว?" ชายคนนั้นขึ้นเสียง

เพื่อพยายามที่จะเอาชนะและกดดันหลินหยางด้วยความฮึกเหิม

แต่หลินหยางส่ายหน้าอีกครั้ง "หากคุณคิดจะใช้คำพูดเพื่อบีบบังคับให้ผมยอมรับผิด ผมคิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องเปลืองน้ำลายด้วยซ้ำ นอกเสียจากว่าคุณมีหลักฐานอะไรที่บอกว่าผมเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด ไม่งั้นคุณเก็บแรงของคุณไว้เถอะ!"

"คุณ..." ชายคนนั้นหน้าบูดบึ้งและไม่รู้ควรพูดอะไรดี

"ไม่แปลกที่เป็นหมอเทวดาหลิน ปากดีไม่เบา!" คุณกุ้ยยิ้มและกล่าวออกมา

"คนนี้คือ?"

"เราสองคนเป็นคนของสมัชชาใหญ่ การมาครั้งนี้ก็เพื่อมาสอบสวนเรื่องการหายตัวไปของผู้พิพากษาและผู้ลงทัณฑ์ตามคำสั่งของสมัชชาใหญ่ สำหรับเรื่องนี้ หมอเทวดาหลินเองน่าจะพอรู้มาบ้างใช่ไหม?" คุณกุ้ยกล่าว

"พอได้ยินมาบ้าง แต่พูดไปแล้ว เรื่องของผู้พิพากษาและผู้ลงทัณฑ์เกิดขึ้นที่เจียงเฉิน พวกคุณมาหาผมก็พอสมเหตุสมผล แต่หัวหน้ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงหายตัวไป ทำไมพวกคุณกลับมาถามกับผม?" หลินหยางถามด้วยความประหลาดใจ

"หมอเทวดาหลินอย่างได้ตื่นตระหนกไป พวกเราแค่ทำการสอบสวน เราไม่ได้บอกว่าคุณทำซะหน่อย!" คุณกุ้ยกล่าว

"แค่สอบสวนเหรอ? ในเมื่อเป็นความต้องการของสมัชชาใหญ่ ผมจะให้ความร่วมมืออย่างดี!" หลินหยางกล่าว

"งั้นก็เป็นเรื่องดี คำพูดแบบนี้ก็ทำให้ฉันมีสิทธิ์ถามอะไรคุณเพิ่มมากขึ้นสินะ!"

ท่าทางของคุณกุ้ยดูสง่างามและจะพูดต่อ

แต่ขณะเดียวกัน

ปัง!

จู่ๆ ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักอย่างแรง

จากนั้นก็มีกลุ่มคนวิ่งเข้ามาในห้องทำงาน

"หืม?"

หลินหยางขมวดคิ้วและเงยหน้ามอง

และเห็นว่ากลุ่มคนที่เข้ามาล้วนเป็นคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องก็รีบเข้ามาปิดล้อมหลินหยาง

"พวกคุณเป็นใคร?" หม่าไห่ตะโกนออกไป "รปภ. รปภ.!"

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

กลุ่มคนเหล่านี้ไม่ใช่คนธรรมดา

รปภ.ที่อยู่หน้าประตูบริษัทหยางหัวทำอะไรพวกเขาไม่ได้เลยสักนิด

หลินหยางสงสัยอย่างมากว่าสมัชชาใหญ่และกลุ่มธุรกิจซางเหมิงจะร่วมมือกัน ทำไมจู่ๆ ก็มีคนของซางเหมิงบุกเข้ามา? แถมยังเข้ามาอย่างอุกอาจแบบนี้?

"ทุกท่าน นี่มันหมายความว่าไง?" หลินหยางถาม

และทั้งสองยังไม่ทันจะพูดอะไรก็มีเสียงดังขึ้นจากหน้าประตู

"หมายความว่าไง? หมอเทวดาหลิน คำนี้พูดออกมาได้น่าสนใจมาก! จนถึงตอนนี้แล้ว คุณยังคิดโกหกอีกเหรอ?"

เมื่อพูดจบ เงาของใครคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องทำงาน!

ไป๋ฮั่วสุ่ยขมวดคิ้ว

ชายวัยรุ่นที่อยู่อีกฝั่งก็ลุกขึ้นมาถาม "หัวหน้าไป๋! คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หรือว่าหมอเทวดาหลินกักขังคุณไว้?"

"ยังต้องถามอีกเหรอ? ผู้พิพากษาและผู้ลงทัณฑ์ต่างก็ถูกเขาคนนี้ทำร้าย และฉันเองก็ถูกเขาลักพาตัวมาที่เจียงเฉิน! หากไม่ใช่เป็นเพราะความฉลาดของคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ฉันคงไม่มายืนอยู่ที่นี่ได้รวดเร็วเช่นนี้หรอก!" ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าว

"เรื่องเป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

ชายคนนั้นแสดงสีหน้าตกตะลึงและหันไปขึ้นเสียงกับหลินหยาง "หมอเทวดาหลิน! คุณยังมีอะไรแก้ตัวอีก?

หลินหยางเงียบขรึมและไม่พูดอะไร

เห็นได้ชัดว่าชายวัยรุ่นคนนั้นไม่มีความอดทนและกล่าวออกมา "หมอเทวดาหลิน ถ้าคุณยังไม่พูดอะไร งั้นก็แสดงว่าคุณยอมรับ ถ้าเป็นแบบนั้น เราคงต้องนำตัวคุณกลับไปลงโทษที่สมัชชาใหญ่ คุณคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?"

"ผมมีปัญหา!"

หลินหยางรีบตะโกนออกมาโดยไม่ลังเล

"หลักฐานที่เป็นคนก็อยู่ตรงนี้แล้ว คุณยังคิดจะเถียงอะไรอีก!" ชายวัยรุ่นกล่าว

"ผมไม่ได้เถียง ผมแค่จะพูดคำเดียว"

"คุณต้องการพูดอะไร?"

ชายคนนั้นกล่าวอย่างไม่แยแส

หลินหยางหันไปมองไป๋ฮั่วสุ่ยครู่นานและกล่าวว่า "คุณผู้หญิง คุณคือใคร?"

เมื่อประโยคนี้พูดออกไป ภายในห้องทำงานก็เงียบกริบ