สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1614

ตระกูลหลินแห่งเยี่ยนจิง

ชายคนหนึ่งที่ไว้ผมยาวกลางหลังได้เดินเข้าไปยังคฤหาสน์ของตระกูลหลิน

และผู้ที่เดินตามข้างหลังล้วนเป็นผู้อาวุโสของตระกูลหลิน พวกเขาต่างเดินตามอย่างนอบน้อมและเคารพโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองและเอาแต่ก้มศีรษะลง ท่าทางของแต่ละคนล้วนแสดงให้เห็นถึงความเคารพนับถืออย่างมาก

และเมื่อกำลังจะเข้าไปยังห้องโถงหลัก ชายคนนั้นก็เดินไปข้างหน้าสุดและนั่งลงในตำแหน่งประธาน

และรองหัวหน้าตระกูลหลินเฮ่าเทียนได้ยืนอยู่ข้างๆ โดยไม่กล้านั่งลง

บรรยากาศเป็นไปอย่างเคร่งเครียดและกดดันอย่างมาก

ทุกคนแทบไม่กล้าหายใจ!

"พวกคุณจัดการกันแบบนี้เหรอ?" ชายคนนั้นกล่าวอย่างเคร่งเครียดและกวาดสายตามองทุกคนด้วยสีหน้าเฉยเมย

"คุณท่าน..." หลินเฮ่าเทียนคิดอยากจะอธิบาย

แต่ก็ถูกคำพูดของอีกฝ่ายสกัดไว้

"หุบปากเน่าๆ ของคุณไปเลย! เรื่องบนยอดเขาหลงเยียนก็ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลหลินย่อยยับมากพอแล้ว! ตอนนี้ไม่ว่าพวกคุณจะพยายามอธิบายหรือแก้ไขอะไร ก็มีแต่จะทำให้ผมอยากอาเจียน! พวกคุณเทียบไม่ได้เลยกับหนอนที่อยู่ในห้องน้ำ!" ชายคนนั้นกล่าวอย่างเยือกเย็น

ทุกคนต่างพูดไม่ออก

"เพียงแค่หมอเทวดาหลินพวกคุณก็รับมือไม่ได้ พวกคุณมีประโยชน์อะไรกันแน่? ทรัพยากรที่ใช้ไปกับตัวพวกคุณ เอาไปให้สุนัขซะยังจะดีกว่า!" ชายคนนั้นด่าอย่างไม่เกรงใจ

ไม่ว่าชายคนนั้นจะพูดจารุนแรงไม่น่าฟังมากแค่ไหน ทุกคนก็ต่างไม่กล้าตอบโต้กลับ

หลินเฮ่าเทียนลังเลเล็กน้อยและจากนั้นก็กล่าวออกมาอย่างเคารพนอบน้อม "คุณท่าน! ตอนนี้เราได้ประกาศเป็นศัตรูกับหมอเทวดาหลินอย่างเป็นทางการแล้ว เขามีแม่มดหวู่ชือและหนงถังกงคอยหนุนหลัง และเกรงว่าเขาคงแก้แค้นกลับตระกูลหลินของเราในไม่ช้าแน่!"

"แก้แค้น? ฮึ มดที่ไม่รู้จักที่ตายตัวหนึ่งเรียกว่าเป็นการแก้แค้นได้เหรอ? เบื้องบนได้สั่งผมมาก็เพื่อต้องการให้ผมมาจัดการเรื่องนี้! พวกคุณไร้ความสามารถขนาดนี้ยังไม่รีบไสหัวหลบไปอีก แหกตาสุนัขของพวกคุณดูการจัดการของผมดีกว่า!"

ชายคนนั้นถอดถุงมือที่ใส่และกล่าวอย่างนิ่งเฉย "รีบนำข้อมูลของหมอเทวดาหลินมาให้ผม ผมจะเตรียมไปยังเจียงเฉินบ่ายนี้เพื่อจัดการกับเรื่องนี้!"

หลินเฮ่าเทียนและคนอื่นต่างตกตะลึงและรีบไปจัดการ

แต่ขณะเดียวกัน คนในตระกูลหลินคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา

"รองผู้นำตระกูล! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!" ชายคนนั้นร้องตะโกนออกมา

หลินเฮ่าเทียนหน้าถอดสีและรีบพูดออกมา "ตื่นตระหนกอะไร? คุณท่านอยู่ที่นี่ทั้งคน! จะเกิดเรื่องอะไรได้? ต่อให้ฟ้าถล่มทลายลงมาก็ไม่กลัว! มีสติหน่อย!"

ชายคนนั้นสะดุ้งและรีบยืนตรง

"หลินเฮ่าเทียน นี่คือคนที่คุณอบรมสั่งสอนมาเหรอ? ไม่เอาไหนเอาซะเลย" ชายคนนั้นกล่าว

"ขอโทษด้วยครับคุณท่าน!" หลินเฮ่าเทียนรีบก้มศีรษะ

ชายคนนั้นก็เบื่อหน่ายที่จะพูดอะไรมากมายกับคนเหล่านี้ เขาดูถูกและเหยียดหยามคนเหล่านี้ของตระกูลหลินอย่างมาก

หากไม่ใช่เป็นเพราะตระกูลหลินมีคนอย่างหลินยิงฉงละก็ เกรงว่าที่นี่คนถูกเบื้องบนรับไปควบคุมดูแลไปแล้ว มีหรือจะยังปล่อยให้หลินเฮ่าเทียนเป็นผู้นำอยู่แบบนี้?

"พูดมาสิ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" ชายคนนั้นกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"คนของสมัชชาใหญ่มาครับ..." ชายคนนั้นรีบตะโกนออกมา

ชายตระกูลหลินทั้งโมโหทั้งอับอาย และแทบอดไม่ได้อยากจัดการฆ่าคนคนนี้ซะ

แต่สุดท้ายเขาก็ควบคุมสติของตัวเองได้!

แต่นี่เป็นคนของสมัชชาใหญ่ หากเขาลงมือ แบบนั้นก็เท่ากับว่าตระกูลหลินได้ประกาศเป็นศัตรูกับสมัชชาใหญ่?

เขาไม่มีความสามารถขนาดนั้น

หลินเฮ่าเทียนเห็นว่าเรื่องราวผิดปกติและรีบกล่าวขึ้นมาอย่างนอบน้อม "คุณครับ ตระกูลหลินของเราทำอะไรให้คุณไม่สบายใจหรือเปล่า? ทำไมคุณถึงปฏิบัติแบบนี้กับพวกเรา?"

"หยุดเสแสร้งได้แล้ว! ฟังนะ ตระกูลหลิน ผมแนะนำว่าพวกคุณเล่าเรื่องมาให้หมดและส่งตัวผู้นำไป๋มาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น! ก็อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!" ชายคนนั้นกล่าว

"เล่าเรื่องทั้งหมด?"

"ผู้นำ...ผู้นำไป๋?"

"คุณครับ เราไม่เข้าใจว่าพวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไร?"

ทุกคนต่างประหลาดใจอย่างมาก

"ยังจะแสร้งทำเป็นไม่รู้? พวกคุณลักพาตัวผู้นำของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง และเราก็รู้เรื่องเกี่ยวกับการสังหารผู้พิพากษาและผู้ลงทัณฑ์แล้ว! ตระกูลหลิน! หากพวกคุณยังไม่ยอมรับผิด! วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของตระกูลหลินของคุณ!" ชายคนนั้นตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

"อะไรนะ?"

ทุกคนในตระกูลหลินต่างตกตะลึงและเหมือนโดนฟ้าผ่าลงมา...