สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1715

มีคนจำนวนหนึ่งนั่งอยู่ห้องโถง

ผู้อาวุโสใหญ่ของพรรคฉงโจวมีหนวดเคราสวมใส่เสื้อผ้าแบบชาวจีนสีแดงและสวมแว่นตา

ผู้เฒ่ามีใบหน้าที่เป็นจ้ำเลือดตามแบบฉบับของคนแก่ ดูแล้วอายุมากโข และเวลานี้เขากำลังนั่งดื่มน้ำชาพูดคุยอะไรบางอย่างอยู่กับผู้หญิงผู้ชายด้านล่างฝั่งขวา

ผู้ชายผู้หญิงคนนี้แต่งตัวหรูหรามาก อีกทั้งด้านหลังมีคนยืนอยู่เจ็ดแปดคน แต่ละคนล้ำเลิศ วางท่ามาดดี พอมองดูก็รู้ว่ามีหัวนอนปลายเท้า

“ผู้อาวุโสใหญ่ สวัสดี….สวัสดีค่ะ น้อมเคารพอาวุโสใหญ่ค่ะ…..”

ซูเหยียนค่อนข้างเกร็ง เธอเดินมาด้านหน้าห้องโถง แล้วทำท่าทางโค้งเอวลงเคารพเหมือนกับในโทรทัศน์

ครั้งแรกที่เธอใกล้ชิดกับคนแบบนี้

ทุกคนหันกลับมามอง

ตอนที่เห็นท่าทางของซูเหยียน สายตาแต่ละคนเปล่งประกายสุกสกาว

โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น รีบปรบมือ ทึ่งตะลึง พูดขึ้นว่า“คิดไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงที่สวยมหัศจรรย์แบบนี้ นางฟ้าลงมาเกิดจริงๆ!”

ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างได้ยินก็เกิดความไม่พอใจ แต่ไม่กล้าเอ่ยปากพูดออกมา

“พวกคุณมาจากไหนกัน?”ผู้อาวุโสใหญ่ถามด้วยท่าทางเรียบเฉย

“เรียนผู้อาวุโสใหญ่ ฉันชื่อซูเหยียนค่ะ เป็นนักธุรกิจมาจากเมืองเจียงเฉิน ครั้งนี้ที่มาอยากจะมาเจรจาคุยข้อตกลงซื้อขายดินแดนดอกชิงหลานฮวาด้านหลังเขาพรรคฉงโจว! ฉันเอาแบบแผนและสัญญามาแล้ว คุณดูได้เลยนะคะ!”ซูเหยียนพูด แล้วรีบหยิบเอกสารออกมาจากในกระเป๋า

แต่ตอนที่เธอเอาสัญญาออกมา ก็ได้ถูกลูกศิษย์ที่อยู่ข้างกายห้ามไว้

ผู้อาวุโสใหญ่ก็ไม่ไปรับ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ยังไงนะ? คุณเป็นนักธุรกิจ?”

“ใช่…ใช่ค่ะ….มี….มีอะไรหรือเปล่าคะ?”ซูเหยียนรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง

“ผมนึกว่าคุณเป็นคนของตระกูลใหญ่ๆ! คิดไม่ถึงว่านักธุรกิจคนหนึ่งจะวิ่งโล่มาเจรจาได้! ความกล้าของคุณนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ!”ผู้อาวุโสใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม”และอีกอย่าง คุณคิดว่าผมจะมาดูสัญญากระจอกๆของคุณไหม? คุณดูถูกพรรคฉงโจวของพวกเราใช่ไหม?”

“ห๊ะ? ฉัน….ฉันไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้นเลยนะคะ….”ซูเหยียนพูดขึ้น โบกมือเป็นพัลวัน

“ไอ๋หยา ผู้อาวุโสใหญ่ คุณพูดแบบนี้ ไม่ใช่ว่าทำให้คนอื่นตกใจแล้วเหรอ เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กอ่อนแอวิ่งมาจากเมืองเจียงเฉินเพื่อมาเจราจากับคุณ คุณทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าทำลายบุคลิกความน่าเชื่อถือของพรรคฉงโจวแล้วเหรอ?”ตอนนี้ คุณชายผู้นั้นที่อยู่ทางด้านนั้นได้พูดขึ้นและยิ้มออกมา

“คุณชายเฉิง คุณมีอะไรที่จะแนะนำไหมครับ?”ผู้อาวุโสใหญ่ถามด้วยความแปลกใจ

“ไม่มีอะไรแนะนำหรอกครับ แต่ยังไงคุณก็ควรจะให้โอกาสคุณผู้หญิงท่านนี้ไหมล่ะ”ผู้ชายที่ชื่อคุณชายเฉิงพูดขึ้น แต่ทว่าสายตากลับจ้องมาที่ซูเหยียน

ส่วนหลินหยาง ไม่ถูกคนกลุ่มนี้แลตั้งนานแล้ว

“โอกาสเหรอ? ได้ คุณซู ผมจะบอกคุณตรงๆเลย พรรคฉงโจวของพวกเราก็มีความคิดที่จะขายที่ดินแดนดอกชิงหลานฮวา แต่ไม่ทราบว่าคุณให้ราคาได้เท่าไหร่ล่ะ?”ผู้อาวุโสใหญ่มองซูเหยียนอย่างสงบเงียบ

ซูเหยียนได้ยิน เลยเหลือบมองสัญญา แล้วยกขึ้นสามนิ้ว

“ฉันให้สามสิบล้าน!”

“เงินเหรอ? คุณว่าพรรคฉงโจวของผม เหมือนพรรคที่ขาดแคลนเงินไหม?”

ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะเบาๆ สายตาปรากฎความดูถูกเหยียดหยามขึ้นมา “อย่าพูดว่าสามสิบล้านเลย สามพันล้าน ในสายตาของพรรคฉงโจวผมมันก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างกับทรายที่อยู่บนพื้น!”

“ห๊ะ?”

ซูเหยียนหน้าซีดเผือด อ้าปากเหวอไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี

“คุณซู ! เหมือนว่าคุณจะเข้าใจอะไรผิดแล้ว สำหรับพรรคฉงโจวที่ใหญ่แบบนี้ เรื่องเงินทองไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเขานานแล้ว! คุณอยากจะทำการค้าขายกับพวกเขา จะต้องควักเอาของล้ำค่าหายากมา ตัวอย่างเช่นหยกอุ่นที่สามารถให้ความอบอุ่นหล่อเลี้ยงกระดูกและเลือดของคน หรือว่าพืชไม้ดอกระย้าอายุหลายพันปีที่หายาก! แบบนี้ อาจจะทำให้ผู้อาวุโสใหญ่สนใจได้นะ!”คุณชายเฉิงที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้น

ซูเหยียนเบิกตาโพลงกว้าง มือไม้อ่อนไปหมด

เธอจะคิดมาแนวคิดทางนี้ที่ไหนกันล่ะ?

“เด็กน้อย คุณเอาของธรรมดามาดูถูกผม ถ้าเป็นปกติ จะต้องให้คุณคลานออกจากพรรคฉงโจวแน่นอน แต่วันนี้ผมมีแขกคนสำคัญอยู่ เลยไม่เสียเวลากับคุณแล้ว พวกคุณสองคนรีบไสหัวไปซะ!”ผู้อาวุโสใหญ่โบกสะบัดมือ

ซูเหยียนก้มหน้าเศร้าสร้อย รู้สึกสิ้นหวังมาก แต่สถานการณ์อย่างนี้เธอก็ไม่มีหนทาง เลยทำได้เพียงเลือกยอมปล่อย

แต่ตอนที่เธอหันหน้าจะเดินไป จู่ๆหลินหยางที่อยู่ด้านข้างได้พูดขึ้น

“ผู้อาวุโสใหญ่ ของล้ำค่าที่คุณต้องการ พวกเราเตรียมไว้แล้ว!”

พอพูดคำนี้จบ ทุกคนต่างชะงักงัน