สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1717

รอทุกคนได้สติกลับมา หลินหยางก็ออกไปจากพรรคฉงโจวแล้ว

“สาวหาว! สารเลว! !”

ลูกศิษย์คนหนึ่งได้สติกลับมาก่อน โกรธหุนหันพันแล่น กำหมัดพูดกับผู้อาวุโสใหญ่ว่า“ผู้อาวุโสใหญ่ โปรดอนุญาตให้พวกเราจับคนคนนั้นกลับมาด้วย ให้เขาก้มหัวคุกเข่าสำนึกผิดตรงหน้าท่าน!”

“ช่างเถอะ ปล่อยเขาไปเถอะ คนที่เทียบหมูหมายังไม่ได้ ฉันจะมีใจไปคิดเล็กคิดน้อยด้วยได้ยังไง? ถ้าฉันคิดเล็กคิดน้อยกับทุกคนอย่างนี้ แบบนั้นฉันไม่ใช่ยุ่งตายเลยเหรอ? ใต้พื้นพิภพมีคนรนหาที่ตาย แกว่งเท้าหาเสี้ยนตั้งมากมาย ไม่ต้องไปสนใจ”ผู้อาวุโสใหญ่โบกมือ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เขาได้แหวนอันล้ำค่ามา แน่นอนว่าไม่มีทางสนใจคำพูดปากมากอย่างนั้นของหลินหยางหรอก

มันยิ่งทำให้เขาได้ประโยชน์จากคำพูด

“ผู้อาวุโสใหญ่ใจกว้างจริงๆ ข้าน้อยนับถือ แต่คนคนนั้นหยามผู้อาวุโส ถ้าปล่อยเขาไปอย่างนี้ เรื่องนี้แพร่ออกไป ไม่ใช่ว่าเสื่อมเสียเกียรติของผู้อาวุโสใหญ่เหรอ?”ตอนนี้ จู่ๆคุณชายเฉิงที่อยู่ด้านข้างก็ลุกขึ้นพูด

ผู้อาวุโสใหญ่ชะงักงัน ชั่วขณะหนึ่งเหมือนเดาอะไรขึ้นมาได้ เลยยิ้มแล้วถามว่า“อย่างนั้นถ้าตามที่คุณชายเฉิงพูด เราควรจะทำยังไงดี?”

“ข้าน้อยยินดีที่จะช่วยผู้อาวุโสใหญ่สั่งสอนสองคนนั้น! เพื่อช่วยระบายความแค้นออกมา!”คุณชายเฉิงพูดแล้วยิ้ม

สั่งสอน?

คุณก็แค่ถูกใจผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อซูเหยียนเท่านั้นเอง!

ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะอย่างเยือกเย็นอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ แต่ทว่ากลับไม่ได้พูดแฉออกมา เขาพยักหน้าพูดว่า“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ดี รบกวนคุณชายเฉิงด้วย!”

“ผู้อาวุโสใหญ่เกรงใจแล้ว!”

พูดจบ คุณชายเฉิงก็รีบเดินออกไป เขามุ่งหน้าไปทางทิศทางที่หลินหยางกับซูเหยียนออกไป

“เหอะ ลูกผู้ดีมีเงินจริงๆ เห็นผู้หญิงสวยๆหน่อยก็ไปไม่เป็นแล้ว！ ถ้าอนาคตตระกูลเฉิงเอาธุรกิจมอบให้คนผู้นี้ดูแล เกรงว่าจะเติบโตไม่ได้แล้ว!”ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะอย่างเยือกเย็น ตามด้วยพูดว่า“แยกย้ายกันได้ ฉันจะเข้าฌาน”

“รับทราบ ผู้อาวุโส!”

ลูกศิษย์ทุกคนพากันออกไป

แต่เวลานี้ มีลูกศิษย์คนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา

“เรียนผู้อาวุโส ท่านผู้นำต้องการพบ! ขอเชิญท่านไปเข้าพบที่วิหารหนิงวูด้วย!”

“อ้อ? ผู้นำออกจากฌานแล้วเหรอ?”ผู้อาวุโสใหญ่พูดด้วยความแปลกใจ

“ผู้นำพรรคออกจากฌานนานแล้ว รอข่าวคราวของท่านที่อยู่ทางด้านนี้ตลอด”ลูกศิษย์คนนั้นพูดอย่างสงบ จากนั้นหมุนตัวเดินออกไป

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังคงลุกขึ้นไปที่วิหารหนิงวู

ความเป็นจริงการทำธุรกิจนี้กับตระกูลเฉิง ผู้นำติดตามอยู่ทุกขั้นตอน คิดว่าคงอยากจะรู้ผลอย่างรวดเร็ว

เพราะช่วงนี้ผู้นำของพรรคฉงโจวเข้าบำเพ็ญเพียรได้เจอกับอุปสรรค เป็นเวลานานก็ทำให้ทะลวงไม่ได้ ผู้นำต้องการที่จะใช้ของภายนอกมาทะลวงการบำเพ็ญนี้มาก และบริเวณรอบนอกของพรรคฉงโจว คนที่สามารถใช้อำนาจของล้ำค่าพวกนี้ได้มีแค่ไม่กี่กลุ่ม

ตระกูลเฉิงเป็นหนึ่งในนั้น

ด้วยเหตุนี้ตอนที่ตระกูลเฉิงสนใจที่ดินของพรรคฉงโจว ผู้นำพรรคของพรรคฉงโจวก็เลยคิดว่าจะต้องเอาประโยชน์มาจากตระกูลเฉิงไหม

ภายในวิหารหนิงวู

ผู้อาวุโสใหญ่เดินเข้าไปด้วยความเคารพ ด้านในเป็นเงาร่างนั่งสมาธิอยู่

เงาร่างนี้อยู่ด้านหลังม่านโปร่ง เลยมองเห็นท่าทีไม่ชัดเจน พอที่จะเรียกได้ว่าลึกซึ้งจนยากจะคาดเดา กลิ่นอายก็มีพลัง

ผู้อาวุโสใหญ่ทำความเคารพเสร็จแล้ว ก็ได้พูดเรื่องราวขั้นตอนของการค้าให้ผู้นำฟัง

“สามารถพูดได้ว่า ที่ดินนั้นแลกกับหินโลหิตสามพันก้อนและโพธิ์หนานหมิง? ก็ไม่เลว! สิ่งเหล่านี้มีประโยชน์มากสำหรับการทะลวงฌานของฉัน! ผู้อาวุโสใหญ่ ทำได้ดีมาก" ผู้นำพยักหน้า ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างพอใจกับสิ่งเหล่านี้

“ท่านผู้นำ คนตระกูลเฉิงพูดแล้ว วันข้างหน้าจะขอสนับสนุนผู้นำด้วย ด้วยเหตุนี้พวกเขาเลยมอบเห็ดหลินจือสีสันสวยงามมาด้วย เพื่อแสดงถึงความเคารพ ของทั้งหมดอยู่ที่นี่ ผู้นำพรรคได้โปรดดู!”

ผู้นำอาวุโสใหญ่ดึงของล้ำค่าจำนวนหนึ่งมา จากนั้นยกขึ้นเหนือศีรษะ พูดด้วยความเคารพ

“ดูอย่างนี้แล้ว คนของตระกูลเฉิงถือว่ามีใจ เอามาเถอะ เอามาให้ฉันดู!”

“ครับ!”

ผู้นำอาวุโสพูดด้วยความเคารพ ตามด้วยเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เปิดม่านโปร่งขึ้น แล้วส่งมอบสิ่งของให้ แต่ทว่าไม่กล้าเงยหน้า ไม่กล้าที่จะมองผู้นำสูงส่งคนนี้โดยตรง

ผู้นำรับสิ่งของล้ำค่าเหล่านั้นไป

“นักธุรกิจสองคนที่มาจากเมืองเจียงเฉิน….ผู้นำ ความเป็นจริงแล้วเกิดอะไรขึ้นครับ? เอ่อ….แหวนวงนี้มีปัญหาอะไรครับ?”ผู้อาวุโสใหญ่ถามด้วยความงงงัน

“คุณรู้ว่านี่คือแหวนอะไรไหม?”ผู้นำพรรคฉงโจวจ้องเขม็งถามขึ้น

“นี่….นี่ไม่ใช่แหวนธรรมดาทั่วไปเหรอครับ?มีตรงไหนที่ผิดแปลกครับ?”

“เซ่อ! โง่! กบในกะลาจริงๆ!”ผู้นำพรรคฉงโจวพูดออกมาอย่างไม่เกรงใจ

ผู้อาวุโสใหญ่ตื่นตะลึง

แต่กลับได้ยินผู้นำพรรคฉงโจวตะคอกว่า”แหวนวงนี้เป็นของนิกายตงหวง！ เป็นแหวนศักดิ์สิทธิ์ตงหวง！ เป็นเทพเจ้าตงหวงถึงคู่ควรสวมใส่แหวนวงนี้! เข้าใจไหม?”

“อะไรนะ? นิกายตงหวง？”

ผู้อาวุโสใหญ่ตกตะลึงพรึงเพริด จู่ๆ เมื่อเขารู้ว่าอะไรเป็นอะไร เลยรีบพูดขึ้นว่า”ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าลัทธินิกายตงหวงไม่ใช่หมอเทวดาหลินเหรอ?”

“อย่างนั้น นักธุรกิจสองคนนั้นที่คุณบอกพวกเขามาจากไหนนะ?”ผู้นำถามอย่างเหี้ยมโหด

ผู้อาวุโสใหญ่ขาอ่อนแรงฟุบลงกับพื้น

“เจียง…เมืองเจียงเฉิน?หรือว่า….คนที่มอบแหวนให้ผม…..คือหมอเทวดาหลิน?”

จู่ๆ ผู้อาวุโสก็นึกคำพูดของหลินหยางก่อนจะไปขึ้นได้

ประโยคนั้น….เป็นสิ่งที่ยืนยันตัวตนของหลินหยางแล้ว!

“คิดไม่ถึงว่าหมอเทวดาหลินจะเอาแหวนวงนี้มอบให้คุณ? สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้น?ผู้อาวุโสใหญ่ คุณพูดบอกมาให้ชัดเจนเลย! แล้วอีกอย่าง หมอเทวดาหลินล่ะ?เขาอยู่ไหน? คุณต้อนรับดีไหม?”ผู้นำพรรคฉงโจวลุกขึ้นทันที ตะคอกอย่างดุดัน

แต่ทว่าสายตาของผู้อาวุโสใหญ่กลับไร้ชีวิตชีวา คนทั้งคนมึนงง

สักพักหนึ่ง เขาถึงได้พูดขึ้นว่า”พวกเขา…ถูกผมไล่ลงภูเขาไปแล้ว….”

“อะไรนะ?”

ผู้นำรู้สึกว่าตัวเองจะระเบิดแล้ว