สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1769

"หมอเทวดาหลิน?"

ใบหน้าของทั้งสองแข็งทื่อและมองหลินหยางอย่างเหลือเชื่อ

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอหลินหยางที่นี่

"มีสายรายงานว่าหมอเทวดาหลินยังอยู่ที่เจียงเฉิน และที่ซูเหยียนมาที่นี่เธอก็มากับหลินหยางสามีของเธอ ทำไมหมอเทวดาหลินถึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่?"

ชายคนนั้นขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"แยกย้าย! รีบแยกย้ายให้เร็วที่สุด!"

ชายที่อยู่บนหลังคารถตะโกนเสียงดังและหันหลังวิ่งหนีออกไปทันที

พวกเขารู้ว่าสู้หลินหยางไม่ได้ และหากต้องเผชิญหน้ากับหมอเทวดาหลินจริง พวกเขาต้องแพ้อย่างแน่นอน ไม่งั้นพวกเขาคงไม่คิดลงมือกับซูเหยียนเพื่อหวังจะบีบบังคับหมอเทวดาหลินแบบนี้หรอก

เมื่ออีกคนได้ยินก็รีบวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

"คิดว่าหนีพ้นเหรอ?"

หลินหยางกระโดดขึ้นและดีดเข็มเพ่งเล็งไปที่เขาอย่างแม่นยำ

ชายคนนั้นถูกเข็มทิ่มแทงและทรุดตัวลงกับพื้นทันที

หลินหยางรีบไล่ตามอีกคนหนึ่ง แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายได้วิ่งหนีออกไปนอกลานจอดรถแล้วก็หยุดไล่ตามทันที

เขาสามารถไล่ตามไปได้ แต่ซูเหยียนยังนอนหมดสติอยู่ในลานจอดรถ หากอีกฝ่ายไม่ได้มีเพียงสองคน แต่กลับเป็นการล่อเสือออกจากถ้ำละก็ เช่นนั้นหลินหยางคงต้องเสียใจที่วิ่งไล่ตามไปอย่างแน่นอน

หลินหยางรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาชวี่เทียน และสั่งให้เขาส่งคนมา ในขณะเดียวกันก็ทำการปิดล้อมสถานที่เอาไว้เพื่อค้นหาชายคนนั้นที่หลบหนีไปได้

ประมาณห้านาทีให้หลัง ชวี่หนานตงก็ขับรถมาถึงลานจอดรถ

"ประ...ประธานหลิน!"

ชวี่หนานตงเรียกอย่างนอบน้อม

"ชวี่เทียนล่ะ?"

"เขายังอยู่ที่เจียงเฉินและกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ เขาบอกให้ผมมาก่อน ประธานหลินวางใจได้ ผมได้สั่งคนของตระกูลชวี่ทั้งหมดออกตามไล่ล่าหาตัวชายคนนั้นแล้ว" ชวี่หนานตงกล่าว

"เตรียมที่พักรับรองให้กับภรรยาของผม แล้วนำตัวเขาคนนี้กลับไปที่เจียงเฉิน ผมจะทำการสอบปากคำเขาด้วยตัวเอง" หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

"ครับ ครับ ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ" ชวี่หนานตงเช็ดเหงื่อและรีบพยักหน้า

ใครกันที่กล้ามาสร้างปัญหาให้กับหมอเทวดาหลิน?

ปัดโธ่ ต้องจับตัวไอ้คนชั่วนี้มาให้ได้

ชวี่หนานตงเตรียมรถเพื่อส่งหลินหยางและซูเหยียนกลับไปยังเจียงเฉิน ส่วนชายคนนั้น หลังจากที่เขาถูกเข็มเงินของหลินหยางเพื่อสะกดจุดบนร่างกายเพื่อไม่ให้ขยับเคลื่อนไหวได้ ก็ถูกชวี่หนานตงลากตัวขึ้นรถส่งไปกลับที่เจียงเฉิน

รถทั้งสองคันมุ่งหน้าออกเดินทางสู่เจียงเฉิน

ชวี่หนานตงเป็นคนคุ้มกันพวกเขาด้วยตัวเอง

ระหว่างทาง ซูเหยียนก็ฟื้นขึ้นมาจากอาการหมดสติ

"ฉันอยู่ที่ไหน?" เธอพึมพำขึ้นมา

"อยู่ระหว่างทางที่กำลังกลับไปน่ะ เสี่ยวเหยียน ไม่มีอะไรแล้วนะ" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ไม่มีอะไรแล้ว? ชายคนที่แปลกประหลาดเมื่อสักครู่ล่ะคะ?" ซูเหยียนสีหน้าซีดเผือดขึ้นมาราวกับนึกถึงเรื่องอะไรที่น่าหวาดกลัวขึ้นมา

"เพื่อนของผมนำกำลังเข้ามา ทำให้ชายคนนั้นตกใจจนหนีไปแล้ว" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"จริงเหรอคะ?" ซูเหยียนแสดงสีหน้าประหลาดใจ

เธอเห็นความบ้าคลั่งของผู้ชายคนนั้นมาก่อน เขาใช้มือเดียวในการยกรถให้พลิกคว่ำกับตา คนธรรมดาที่ไหนจะรับมือได้? ต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงจะทำให้เขาตกใจจนหนีไปได้?

หลินหยางรีบหัวเราะออกมาหลังจากที่เห็นความสงสัยบนใบหน้าของซูเหยียน "เพื่อนของผมก็เป็นคนที่มีศิลปะการต่อสู้ เขาพอจะมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง รวมถึงวันนี้เขาได้เชิญเพื่อนๆ ที่มีศิลปะการต่อสู้มาร่วมรับประทานอาหารที่โรงแรมนี้ด้วย ก็เลยทำให้อีกฝ่ายตกใจจนวิ่งหนีไปน่ะ"

"ที่แท้ก็เป็นงี้เอง" ซูเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวอย่างกังวลใจ "แต่จะพูดไปแล้ว ทำไมอีกฝ่ายต้องการจับตัวฉันด้วย? ฉันไม่ได้รู้จักพวกเขาสักหน่อย..."

"คงเพราะ....เพราะหมอเทวดาหลินกระมัง" หลินหยางครุ่นคิดอยู่นานและตัดสินใจว่าจะไม่ปิดบังซูเหยียน

"หมอเทวดาหลิน?" ซูเหยียนไม่เข้าใจ "คงเป็นเพราะข่าวคราวที่ออกไปว่าฉันและหมอเทวดาหลินมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทสนมกัน และหมอเทวดาหลินเองก็มีศัตรูเป็นจำนวนมาก...พวกเขาคงต้องการจับฉันไปเพื่อข่มขู่หมอเทวดาหลิน"

"คงจะเป็นแบบนั้น ฉะนั้นเสี่ยวเหยียน ช่วงนี้คุณอยู่ที่บ้านจะดีกว่า และพยายามอย่าออกไปไหน"

"ฉันจะระมัดระวังตัวเองค่ะ" ซูเหยียนพยักหน้า

"พี่! !"

"ไม่ต้องห่วง เขาไม่มีทางเป็นอะไรแน่นอน ผมได้รักษาเบื้องต้นแล้วระหว่างทางที่กลับมา ส่วนที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหมอที่นี่เถอะนะ" หลินหยางเดินเข้ามาปลอบใจ

"ขอบคุณครับประธานหลิน" ชวี่เทียนพยักหน้า

มีหลินหยางอยู่ ทำให้เขาเชื่อว่าพี่ของเขาจะต้องไม่เป็นอะไร

"ประธานหลิน ใครเป็นคนก่อเรื่องขึ้นเหรอครับ? ใครเป็นคนทำให้พี่ชายของผมเป็นแบบนี้? ผมจะต้องไปล้างแค้นเขาให้ได้!" ชวี่เทียนกล่าวด้วยความโมโห

"ยังไม่รู้ แต่สามารถยืนยันได้ว่าอีกฝ่ายมาเพราะต้องการมีเรื่องกับผม"

หลินหยางถอนหายใจและกล่าวเสียงแหบแห้ง "ตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งเมืองแล้วหาตำแหน่งของอีกฝ่ายมาให้ผมให้ได้! ผมจะไปหาพวกเขาด้วยตัวเอง"

"ประธานหลิน ผมไปกับคุณด้วยครับ"

"ไม่ต้อง ความสามารถของอีกฝ่ายแข็งแกร่งและร้ายกาจมาก คนธรรมดาไม่สามารถรับมือกับเขาได้"

"งั้นผมจะรีบไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ครับ"

ชวี่เทียนรีบวิ่งไปจัดการโดยไม่รีรอ

หลังจากที่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมดแล้วนั้น ชวี่เทียนกลับไม่พบร่องรอยและเบาะแสของอีกฝ่ายแม้แต่นิดเดียว

พวกเขาหายตัวไปบริเวณเขตชานเมืองอย่างไร้ร่องรอย ฉะนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับอีกฝ่าย

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน หลินหยางก็ตัดสินใจที่จะล่อเสือออกจากถ้ำ

"ชวี่เทียน คุณรีบแจ้งไปที่หม่าไห่ว่าพรุ่งนี้หยางหัวจะจัดกิจกรรมขึ้นที่ริมชายหาดเมืองซ่านหู้! ออกเดินทางเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้" หลินหยางกล่าวเสียงเคร่งขรึม

"ริมชายหาดเมืองซ่านหู้? ประธานหลิน ขับรถไปซ่านหู้จากที่นี่ต้องใช้เวลาถึงสองชั่วโมงเลยนะครับ ระยะทางไม่นานไปหน่อยเหรอครับ หากเกิดอะไรขึ้นระหว่างนี้...จะทำยังไงครับ?" ชวี่เทียนรีบกล่าวขึ้นมาด้วยความตกใจ

"ไม่เป็นไร คุณรีบไปจัดการตามที่บอก" หลินหยางกล่าว

ชวี่เทียนพยักหน้าและรีบส่งข้อความให้หม่าไห่

หม่าไห่ได้รับข่าวก็รีบแจ้งไปยังพนักงานทุกคน ทันใดนั้นพนักงานของหยางหัวต่างพากันวุ่นวายโกลาหล