สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1822

วินาทีนี้ หลินหยางเพิ่งจะรู้จักธิดาศักดิ์สิทธิ์คนนี้ดีพอ

เธอเป็นคนที่ใช้อารมณ์ความรู้สึก

ทว่าเธอให้ความสำคัญกับความรู้สึกอย่างพิเศษ! สำหรับคนสำคัญสองคนของเธอ เธอจะเลือกอยู่ข้างคนที่มีความผูกพันกับเธอมากที่สุด แต่หากอีกฝ่ายมีเรื่องอะไรที่อาจถึงแก่ความตาย เธอจะยื่นมือเข้าช่วยโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

ต่อให้เป็นเพียงการพูดเกลี้ยกล่อมก็ตาม

ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน

หลินหยางถอนหายใจและพยักหน้า "ผมรู้แล้ว ขอบคุณที่ตักเตือน"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์และกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ฉันไม่ได้เตือนคุณ ฉันแค่...ไม่อยากเห็นคนที่มีความสามารถอย่างคุณต้องถูกใครฆ่าตาย!"

"จริงเหรอ? งั้นผมขอเตือนคุณไว้อย่างหนึ่งแล้วกัน" หลินหยางกล่าว

"อะไรเหรอ?" ธิดาศักดิ์สิทธิ์สะดุ้งเล็กน้อย

หลินหยางลังเลและกระซิบ "อันที่จริงแล้วอาจารย์ของคุณเป็นคนที่มีความปรารถนาสูง เขาเป็นคนที่หลงใหลในความแข็งแกร่ง อำนาจและความยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังมีความต้องการสังหารอย่างไร้ขีดจำกัด! ผมขอเตือนอะไรคุณไว้อย่างหนึ่งว่าหากคุณหนีออกไปจากเกาะเสินหั่วได้ก็รีบออกไปจากที่นั่นซะ ไม่งั้น...คุณอาจต้องตายลงด้วยเงื้อมมือของอาจารย์ที่เคารพของคุณไม่ช้าก็เร็ว!"

เมื่อพูดจบ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็โมโหอย่างมาก

"บังอาจ! หมอเทวดาหลิน! คุณกล้าใส่ร้ายอาจารย์ของฉันเหรอ? ?"

"ผมแค่พูดความจริงเท่านั้น!"

"ฉันไม่อนุญาตให้คุณดูถูกเหยียดหยามอาจารย์ของฉันแบบนี้!"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็กระตุ้นดาบเปลวเพลิงอันแหลมคมพุ่งปักไปที่หลินหยาง

แต่...

หลินหยางไม่ขยับและยังคงยืนจ้องมองธิดาศักดิ์สิทธิ์ด้วยสีหน้านิ่งเฉยอยู่ที่เดิม

ธิดาศักดิ์สิทธิ์กัดฟันกรอดและเบี่ยงดาบเปลวเพลิงลงทันที

ปัง!

ดาบเปลวเพลิงปักไปที่เนินภูเขาจำลองที่อยู่ข้างหลินหยางและทันใดนั้นภูเขาจำลองก็ระเบิด ทำให้เกิดเป็นฝุ่นควันลอยกระเด็นออกมา

"ทำไมคุณไม่หลบ?"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์กล่าวทั้งน้ำตา

"ผมรู้ว่าคุณไม่มีทางฆ่าผม!" หลินหยางกล่าว

ทว่าคำพูดนี้ได้ไปสะกิดจุดอ่อนของธิดาศักดิ์สิทธิ์ เธอเดินเข้าไปข้างหน้าสองสามก้าวและคว้าปกคอเสื้อของหลินหยางพร้อมกับตวาดออกมา "คุณไม่เข้าใจฉันแม้แต่นิดเดียว! หากฉันจะฆ่าคุณ! ใครก็ขัดขวางไม่ได้!"

ใบหน้าที่ขาวสวยนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา เต็มไปด้วยความโกรธ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของหลินหยางยังคงไม่เปลี่ยนไปเลย และเขามองเธออย่างนิ่งเฉย

ทันใดนั้นธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็ปล่อยมือและกัดฟันจ้องมองหลินหยาง "หากครั้งหน้าฉันได้ยินคุณพูดให้ร้ายอาจารย์ของฉันอีก! ฉันฆ่าคุณแน่!"

เมื่อพูดจบเธอก็หันหลังกระโดดขึ้นไปบนฟ้าและหายตัวไปทันที

"ดื้อรั้นเกินไป!"

หลินหยางส่ายหน้า

อันที่จริงเขาเข้าใจความคิดและความรู้สึกของธิดาศักดิ์สิทธิ์

ในใจของธิดาศักดิ์สิทธิ์แล้วนั้น เทพอัคคีเปรียบเสมือนเป็นเทพเจ้า เธอไม่ยอมให้ใครมาทำให้เขามัวหมองหรือใส่ร้ายหรือตั้งคำถามอะไรทั้งสิ้น!

เมื่อความศรัทธาของใครก็ตามหมดลง ผู้นั้นก็จะสูญเสียทุกอย่างลง

เทพอัคคีเป็นผู้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับธิดาศักดิ์สิทธิ์ ฉะนั้นเธอจึงเชื่อและศรัทธาในเทพอัคคี

ส่วนคำพูดของหลินหยางมีเหรอที่เธอจะไม่เชื่อ?

ช่างเถอะ

ต่อไปเธอคงเข้าใจได้เอง

หลินหยางส่ายหน้าและไม่พูดอะไรอีก จากนั้นก็หลับตาลงเพื่อบำเพ็ญเพียร

อาการของหลินหยางหลังจากที่กลืนกินไฟประหลาดหลากสีไปก็ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

ทว่าเขากลับค้นพบอะไรบางอย่างที่น่าตกใจ

จางฉีเย่รู้สึกสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมาก

เขารออยู่แบบนี้กว่าครึ่งชั่วโมง และในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้

"หมอเทวดาหลิน...คุณกำลังมองอะไรอยู่เหรอ? หรือกำลังคาดเดาตำแหน่งที่ตั้งของเหล็กดำหงเหมิงอย่างนั้นเหรอ?"

"คาดเดาเรื่องนั้นจะไปมีประโยชน์อะไร? คนกลุ่มแรกได้ออกเดินทางไปหลายวันแล้ว ไม่แน่พวกเขาอาจรู้ตำแหน่งที่ตั้งของเหล็กดำหงเหมิงแล้วหรืออาจหาเหล็กดำหงเหมิงเจอแล้ว หากเราเดินทางไปตอนนี้ก็คงสายไปเสียแล้ว!"

"แล้วคุณกำลัง?"

"คุณไม่เคยได้ยินคำว่าตั๊กแตนตำข้าวกำลังจะจับจักจั่นกินเป็นอาหาร หารู้ไม่ว่าข้างหลังยังมี นกกระจอกเหลืองคอยจับจ้องจิกกินอยู่!" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จางฉีเย่กระซิบ "หรือว่า...หมอเทวดาหลินคิดจะแย่งชิงเหล็กดำหงเหมิงมาจากพวกเขาโดยตรง?"

"ผมมีความคิดแบบนั้น!"

"แต่ปัญหาคือทะเลทรายต้าซีออกจะใหญ่ขนาดนั้น หากพวกเขาได้ครอบครองเหล็กดำหงเหมิงแล้วพวกเขาจะถอยกลับเส้นทางไหน และทำยังไงถึงจะหาพวกเขาเจอ? เส้นทางที่เดินทางออกจากทะเลทรายต้าซีมีเป็นร้อยเส้นทาง เราคงไม่สามารถส่งคนไปคอยดูได้ทุกเส้นทาง ต่อให้ไปคอยเฝ้าสังเกตการณ์ แต่หากไม่มียอดฝีมือคอยช่วยก็ไม่สามารถแย่งชิงเหล็กดำหงเหมิงมาได้!" จางฉีเย่ขมวดคิ้ว

"เราจะไม่ไปเฝ้าสังเกตการณ์ที่ทะเลทรายต้าซี" หลินหยางส่ายหน้า

จางฉีเย่ตกใจ "แล้วคุณจะทำยังไง?"

"รู้ไหมว่ามีกองกำลังไหนบ้างที่ไปค้นหาเหล็กดำหงเหมิงในครั้งนี้บ้าง?"

"รู้ครับ มีทั้งหมดสิบสามกองกำลัง"

"ส่งคนไปสังเกตการณ์ตระกูลและกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังของทั้งสิบสามกลุ่ม คอยสังเกตการณ์เคลื่อนไหวทั้งหมดของพวกเขา! หากมีคนได้เหล็กดำหงเหมิงไปครอง ตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาจะต้องพยายามส่งคนไปคุ้มครองเหล็กดำหงเหมิงอย่างแน่นอน หากตระกูลไหนมีการเคลื่อนไหวอย่างเร่งรีบ! นั่นก็สามารถแน่ใจได้ว่าเหล็กดำหงเหมิงอยู่ที่ตระกูลไหน! จากนั้นค่อยมาวิเคราะห์ว่าพวกเขาจะออกจากทะเลทรายต้าซีด้วยเส้นทางไหน แล้วเราค่อยส่งคนไปดักซุ่มโจมตี แบบนั้นทำให้อาจพอมีทางสำเร็จ!" หลินหยางกระซิบ

เมื่อจางฉีเย่ได้ยิน ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย

"วิธีการนี้ไม่เลว! ดี! ดีมากเลย! ฮ่าๆๆๆ..."

"รีบแจ้งให้หยวนซิงและทุกคนทราบให้เร็วที่สุด!"

"ไม่มีปัญหาครับ!"

สีหน้าของจางฉีเย่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและจากนั้นก็เดินออกจากคฤหาสน์ไป