สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1839

ยังคงมีก๊าซพิษลอยฟุ้งอยู่ภายนอกของหุบเขาหม่านหลงกู่

ชายหนุ่มรูปงามที่มีผมสีขาวขมวดคิ้วและรีบหยุดลงพร้อมกับยกมือขึ้น

ทันใดนั้นยอดฝีมือคนอื่นๆ ก็ต่างพากันหยุดชะงักอยู่กับที่

ชายผมขาวหรี่ตามองควันสีขาวที่ลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณหุบเขาหม่านหลงกู่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"นายท่าน ดูเหมือนจะไม่ใช่พิษไข้จับสั่น แต่เหมือนจะเป็นก๊าซพิษที่คนปล่อยออกมามากกว่า น่าจะ...น่าจะเป็นก๊าซพิษที่หลินโหมวปล่อยออกมา!" ชายคนที่อยู่ข้างๆ รีบเดินเข้ามากล่าว

"ไม่! ไม่ใช่ก๊าซพิษที่หลินโหมวปล่อยออกมา!" ชายผมขาวส่ายหน้าและกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย "แม้ว่าหลินโหมวจะเสียสละฆ่าลูกตัวเองถึงเจ็ดคน แต่พรสวรรค์ของเราต่ำต้อยมากและเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญพิษระดับสี่เท่านั้น และปล่อยได้เพียงพิษมรณะเท่านั้น! แต่ควันของก๊าซพิษที่ลอยในอากาศตอนนี้ไม่ใช่พิษมรณะที่ง่ายดายขนาดนั้น! ก๊าซพิษของมันมีความร้ายแรงกว่าพิษมรณะอย่างมาก..."

"อะไรนะ? ร้ายแรงกว่าพิษมรณะ?"

"นั่นก็หมายความว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญก๊าซพิษระดับห้าหรือระดับหกอย่างนั้นเหรอ?"

"หลินโหมวได้พบกับคู่ต่อสู้เข้าซะแล้ว!"

สีหน้าของทุกคนย่ำแย่และต่างซุบซิบนินทา

แต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา ทว่ากลับเป็นผู้เชี่ยวชาญพิษระดับสูงที่น่ากลัว

ทำให้พวกเขาไม่มีทางยอมรับและเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญระดับสูงอย่างแน่นอน

"ใช้ยาต้านพิษแล้วเข้าไปตรวจค้นข้างในดู ดูว่าศพของหลินโหมวยังมีควันพิษอยู่ไหม!" ชายผมขาวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"รับทราบ!"

ยอดฝีมือจำนวนหนึ่งรีบหยิบยาเข้าไปในปากและจากนั้นก็เดินมุ่งหน้าเข้าไปในควันพิษอย่างระมัดระวัง

ทว่าเมื่อยอดฝีมือเหล่านี้กินยาต้านพิษเข้าไปและสัมผัสเข้ากับควันพิษเข้าก็ต่างพากันร้องตะโกนอย่างโอดครวญ จากนั้นร่างกายก็ถูกกัดกร่อนและตายลงอย่างน่าอนาถ

"อ๋า? ?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

ชายผมขาวแสดงสีหน้าเคร่งเครียดและแววตาเกรี้ยวกราดเยือกเย็น

"นาย...นายท่าน...นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" คนที่อยู่ข้างๆ ตะโกนด้วยอาการตัวสั่น

"ระดับเจ็ด! พิษเซวียนตู๋!" ชายผมขาวกัดฟันกรอด

"อะไรนะ? พิษเซวียนตู๋?"

"ผู้เชี่ยวชาญพิษระดับเจ็ด? ผู้เชี่ยวชาญพิษระดับสูงสุด?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึงอย่างมาก

นี่เป็นเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

พิษเซวียนตู๋ระดับเจ็ดเชียวนะ!

พวกเขาเคยเห็นแค่ในตำราเท่านั้น...

เป็นเรื่องปกติที่ตระกูลหลินจะส่งคนมา เพราะเป็นไปได้ว่าหลินหยางจะแย่งชิงเหล็กดำหงเหมิงไป!

แต่ในเมื่อตระกูลหลินไม่มีหลักฐาน เช่นนั้นหลินหยางก็ยังถือว่าปลอดภัยอยู่

เขาพยายามอยู่เป็นวันที่สี่ และในที่สุดก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาทำให้หลินหยางพึงพอใจอย่างมาก

เขากลับไม่ได้สร้างดาบขึ้นมา แต่กลับใช้เหล็กดำหงเหมิงที่มีความพิเศษนี้ทำเข็มเงินขึ้นมาคู่หนึ่ง!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"เข้ามาได้!"

หลินหยางที่อยู่ในห้องได้เก็บไฟประหลาดหลากสีที่อยู่ในมือลง

เข็มเงินที่เผาไหม้อยู่ในไฟประหลาดหลากสีตกลงไปบนโต๊ะพร้อมกับเสียงกระทบกัน

"ประธานหลิน นี่คืออะไรเหรอครับ?"

"เข็มมังกรหงเหมิง เป็นเข็มเงินที่ผมสร้างขึ้นมาจากเหล็กดำหงเหมิงก้อนนั้น แต่ตอนนี้ยังไม่เสร็จเรียบร้อย" หลินหยางเช็ดเหงื่อที่หน้าผากพร้อมกับกล่าวออกมา

หม่าไห่สูดลมหายใจแน่น

"เข็มมังกรหงเหมิง?"