สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1885

“ซี้ด! ! เจ็บ! !”

ซูเหยียนตัวสั่นระริก หดคอถอยหลังทันที เธอจ้องเขม็งใส่หลินหยาง แล้วพูดว่า“คุณทำอะไรเนี่ย?”

“ไม่ได้ทำอะไร แค่ฝังเข็มให้คุณ”หลินหยางพูดขึ้น

“มาฝังเข็มอะไรตอนนี้?”ซูเหยียนพูดด้วยความหงุดหงิด

“อีกเดี๋ยวคุณก็รู้ ไปเถอะเสี่ยวเหยียน ดื่มสามแก้วนั้นให้หมดเลย”หลินหยางยิ้มแล้วพูดขึ้น

ซูเหยียนหน้ามุ่ย โมโหเล็กน้อย แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามีคิดเล็กคิดน้อยกับหลินหยาง

เธอหมุนตัว แล้วเดินไปโต๊ะทางด้านนั้น

เจียงจืออี้เห็น หรี่ตามอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“คุณชายเจียง ดูอย่างนี้สำเร็จแล้ว!”อาจาร์ยซีเหมินแสยะยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ใช่ รอเธอล้มฟุบลง จากนั้นรีบเอาขึ้นไปบนห้องให้ผมทันทีนะ พวกช่างถ่ายภาพเตรียมไว้หรือยัง?”เจียงจืออี้ยิ้มแล้วถามขึ้น

“เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว!”

“ดีมาก! รออีกเดี๋ยวถ่ายภาพจำนวนหนึ่ง เก็บบันทึกภาพช่วงหนึ่ง มีของพวกนี้ พวกเราก็สามารถควบคุมผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว! ถึงตอนนั้นเจียงเฉินเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลก็ตกเป็นเบี้ยล่างของเจียงหลินกรุ๊ปแล้ว!”

พอนึกถึงตรงนี้ สายตาเจียงจืออี้มีความสุขใจแฉลบผ่าน

ความจริงเขาไม่ได้แค่ถูกใจรูปลักษณ์อันสวยงามของซูเหยียน เขาสนใจเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลที่อยู่ในมือของเธอด้วย

บริษัทที่เข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ ศักยภาพจะยิ่งใหญ่แค่ไหนกันนะ?

ถ้าสามารถรวมมันเข้าไว้ด้วยกัน อำนาจของเจียงหลินกรุ๊ปจะต้องยิ่งใหญ่ขึ้นแน่นอน!

และฐานะศักดิ์ที่เป็นถึงนายน้อยของเจียงหลิน ก็จะไม่สั่นคลอนอีกต่อไป และคนของตระกูลเจียงก็จะต้องชื่นชมเขา พ่อของเขาก็จะไม่มีคำตำหนิอะไรอีกต่อไป!

“ซูเหยียน อนาคตของผม ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว!”เจียงจืออี้หรี่ตามองซูเหยียนที่เดินมา แล้วเขาก็พูดพึมพำคนเดียว

“คุณชาย สามีของผู้หญิงคนนั้นจะทำยังไงดี?”เวลานี้อาจารย์ซีเหมินอดถามขึ้นไม่ได้

“เรื่องนี้ยังต้องถามอีกเหรอ? รออีกเดี๋ยวพอซูเหยียนเป็นลมแล้ว ก็จัดการขาแขนไอ้ลูกหมานี่ให้หักซะ จากนั้นเอาไปทิ้งถนน!”เจียงจืออี้พูดอย่างอึมครึม

ตอนนี้เขาไม่ชอบหลินหยางมาก!

“ครับ คุณชายน้อย!”

อาจารย์ซีเหมินรีบพยักหน้า

เวลานี้ ซูเหยียนเดินมาหน้าโต๊ะ มองไปทางแก้วเหล้าขาวที่เต็มแก้ว นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว

เวลานี้หลินหยางปรบมือพูดขึ้น

ซูเหยียนหน้าแดงก่ำเล็กน้อย

“คุณชาย เหมือนว่าผู้หญิงคนนี้…ดื่มเหล้าได้ไม่เลวเลย ดื่มไปแก้วหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีปฏิกิริยาเลยแม้แต่น้อย? เธอไม่ใช่กล่าวอ้างว่าจิบหนึ่งก็เมาแล้ว?”อาจารย์ซีเหมินถามอย่างงงงวย

“ไม่ต้องรีบร้อน ความแรงของแอลกอฮอล์ยังไม่พุ่งพรวดขึ้นมา ผมว่าเขาดื่มแก้วที่สองก็จบละ!”เจียงจืออี้พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

อาจารย์ซีเหมินพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก

เวลานี้ ซูเหยียนยกแก้วที่สองขึ้น

ยังคงหลับตา

หายใจเข้าลึกๆ!

จากนั้น….ดื่มหมดแก้ว!

น้ำเปล่าอีกแล้วเหรอ?

ซูเหยียนเบิกตาโพลงกว้าง