สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1886

กลิ่นอายที่ออกมานั้นเป็นกลิ่นของแอลกอฮอล์จริง ! พอกลืนลงคอ ทำไมมันเหมือนน้ำที่ไร้กลิ่นล่ะ?

เกิดอะไรขึ้น?

เธอวางแก้วเหล้าลงช้าๆ สะอึกเรอออกมา แต่กลับไม่มีความมึนเมา จนกระทั่งหน้ารูปไข่ก็ไม่แดง….

ตอนนี้ทุกคนต่างมึนงง

“ผู้หญิงคนนี้…เป็นอะไร?”

“ความสามารถในการดื่มเหล้าน่ากลัวเกินไปแล้วไหม?”

“ต่อให้ฉันดื่มก็ไม่สู้เธอหรอก!”

“ดื่มจนหมดไปแล้วสองแก้ว….อย่างน้อยสองแก้วนี้ก็ปริมาณครึ่งหนึ่งแล้วนะ!”

“ถูกเธอดื่มหมดไปแบบนี้นี่นะ?”

แขกเหรื่อตะลึงงัน แต่ละคนนวดคลึงเบ้าตาไม่หยุด

ซูเหยียนมีความตะลึงงันมาก เธอมองแก้วไวน์ที่ว่างเปล่า ทันใดนั้นเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยหันกลับไปมองหลินหยางทันที

แต่เธอกลับเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของหลินหยาง มองมาทางเธอ

“จะต้องเป็นตาบ้านั่นทำเรื่องขึ้นแน่นอน!”

ซูเหยียนลูบคอ นึกถึงก่อนหน้านี้ที่หลินหยางฝังเข็มให้ตัวเอง เลยอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำ

เธอไม่กล้าลังเลใจ หยิบแก้วที่สามขึ้นมา กระดกหมดทันที!

ทั้งสามแก้วลงท้องเธอหมดแล้ว!

ซูเหยียนเหมือนไม่เป็นไรเลย สีหน้าปกติ หน้าไม่แดงหายใจไม่หอบ เหมือนกับมีภูมิคุ้มกันกับแอลกอฮอล์ทุกชนิด

เจียงจืออี้อึ้ง

“คุณชายเจียง สามแก้วดื่มหมดแล้ว ตอนนี้ปล่อยพวกเรากลับได้หรือยัง?”ซูเหยียนถามขึ้น

เจียงจืออี้ตัวสั่นระริก ได้สติกลับมา แต่ทว่าใบหน้ากลับแดงและขาวซีดอยู่เป็นนิจ กัดริมฝีปากพูดอ้ำๆอึ้งๆขึ้นว่า“คุณซู คุณปิดได้มิดชิดดี! ดื่มเหล้าได้ แต่กลับแกล้งทำเป็นดื่มไม่เป็น ให้สามีคุณดื่มตลอด! ดูอย่างนี้แล้วคุณก็คือดูถูกพวกผมตั้งแต่ต้น!”

“คุณชายเจียง ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นค่ะ ฉันแค่….”ซูเหยียนก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไรดี

“พอแล้ว ผมพูดคำไหนคำนั้น! ในเมื่อสัญญาแล้ว ก็ไม่มีทางกลับคำ พวกคุณไปเถอะ!”เจียงจืออี้โบกสะบัดมือพูดขึ้น

“ไม่ต้อง!”

หลินหยางพูดขึ้น นัยน์ตาเย็นชาเดือดดาลพล่าน!

เขากำหมัดแน่น คิดจะออกมือแล้ว!

แต่เวลานี้

ปึก!

เงาร่างหนึ่งแฉลบเข้ามาในงานอย่างรวดเร็ว และพุ่งเป้าไปทางอาจารย์ซีเหมิน

ทุกคนรู้สึกตาลาย ยังมองไม่ชัด อาจารย์ซีเหมินคนนี้ก็ถูกถีบลอยไปแล้ว จากนั้นตกกระแทกอยู่บนโต๊ะด้านข้าง กระอักเลือดออกมา ร้องครวญครางไม่หยุด กอบกุมแผงอกกระอักกระอ่วนใจอยู่

ทุกคนตื่นตะลึง มองไปทางคนคนนั้น

ทว่ากลับเห็นเป็นผู้ชายวัยกลางคนมีหนวดเคราสวมใส่ชุดสีน้ำตาลยืนอยู่

ฝ่ายชายเอามือไขว้หลัง มองเหยียดอาจารย์ซีเหมิน ตะคอกอย่างเดือดดาลว่า“ไอ้เลว กล้าสวมรอยฉันเหรอ?”