สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1984

ได้ยินคำนี้ เสียงด้านในก็เงียบลงโดยทันที

เป็นเวลานานไม่มีเสียงดังมาเลย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถึงได้ยินเสียงดังมา

“เป็นไปไม่ได้! คุณอย่ามาโกหกผม! ผม….ผมจะมีลูกชายได้ยังไง? อย่ามาทำพูดจาเลอะเทอะที่นี่! ผมไปทั่วทุกสารทิศ เรื่องอะไรก็จะไม่เคยเห็นเหรอ? ความจริงแล้วคุณมีจุดมุ่งหมายอะไรกันแน่?”นักดาบจี๋เล่อไม่เชื่อ รีบตะคอกขึ้น น้ำเสียงเคร่งขรึมมีความโกรธเคืองแฝงอยู่

“นักดาบจี๋เล่อ ผมยืนอยู่ตรงนี้แล้ว คุณยังกลัวอะไร?ผมโกหกคุณหรือไม่ คุณมาดูก็ไม่ใช่ว่ารู้แล้วเหรอ?”หลินหยางตะโกนขึ้น

“ได้! อย่างนั้นคุณก็เข้ามา! ผมจะบอกคุณให้นะ! ถ้าหากคุณกล้ามาหลอกผม ผมจะสับคุณให้แหลกเป็นชิ้นๆ! ทำเป็นเถ้ากระดูก! ให้คุณตายไม่มีที่ฝัง!”

นักดาบจี๋เล่อแผดเสียงคำรามออกมา

ตามด้วยบอดี้การ์ดอารักขาที่ถือดาบเหล่านั้นทยอยถอยออก เผยออกเป็นทางเดินกว้าง

หลินหยางแบกโลงศพ เดินเข้าไปในตำหนัก

ด้านในพระตำหนักหนักหรูหราเกินกว่าหลินหยางจินตนาการ

ทองคำปูเป็นอิฐ เพชรทำเป็นไฟ ทั่วทุกบริเวณล้วนมีกลิ่นอายความหรูหรา เกรงว่าสร้างตำหนักแบบนี้ขึ้นมาได้ ค่าใช้จ่ายน่าจะมากโข

นักดาบจี๋เล่อกำลังนั่งอยู่บนตำหนักด้านบน รายล้อมไปด้วยสาวงามเจ็ดแปดคนแต่งกายเซ็กซี่ ด้านข้าวมีเหล้ายอดเยี่ยมวางอยู่ เสพสุขเป็นอย่างมาก

หลินหยางหลุบตามองไป เห็นรูปลักษณ์ภายนอกของนักดาบจี๋เล่อดูดีเป็นอย่างมาก ดูแล้วแค่อายุสามสิบปี แต่อายุจริงๆของเขาน่าจะห้าสิบปีแล้ว รูปโฉมแบบนี้ หล่อเหลาอย่างมาก พลังอำนาจไม่ธรรมดา แต่นัยน์ตาของเขามีความผ่านโลกมาโชกโชนอย่างชัดเจน

หลินหยางวางโลงศพลง

นักดาบจี๋เล่อผละสาวงามข้างกายออก จ้องมองหลินหยางด้วยสายตาเย็นชา กลิ่นอายรอบตัวของเขาแผ่ซ่านความน่ากลัวออกมา

ไท่ชางหลงที่อยู่ด้านข้างสีหน้าเปลี่ยน อดไม่ได้ที่จะถอยหลัง

นักดาบจี๋เล่อพูดอย่างราบเรียบ เดินมาด้านหน้าโลงศพ หยุดอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นเปิดฝาโลงศพเสียงดังครืน

ชั่วพริบตาเดียว ศพที่อยู่ด้านในได้ปรากฎต่อสายของเขา

นักดาบจี๋เล่ออดไม่ได้ที่จะชะงักงัน สายตาจับจ้องที่ศพของธิดาไท่อวี้ นัยน์ตามีความสับสนแฉลบผ่าน

“เป็นเธอจริงๆด้วย…ยี่สิบปีแล้ว เธอแก่ขึ้นมาก….”

“เธอเฝ้ารอคุณอยู่ที่วัดไท่อวี้เสินยี่สิบปี แต่คุณไม่มาหาเธอเลย! เธอไม่เสียใจภายหลัง อีกทั้งเลี้ยงดูลูกชายของพวกคุณจนเติบโต สอนความรู้วัดไท่อวี้เสินให้เขา จัดการดำเนินการประลองไท่อวี้ให้เขาเพื่อให้เขาเรียนรู้จุดเด่นของคนอื่น ให้เขาเป็นสุดยอดฝีมือ แต่เรื่องเศร้าเกิดขึ้น ลูกชายของคุณล้มเหลวแล้ว!”หลินหยางส่ายหัวพูดขึ้น

นักดาบจี๋เล่อได้ยิน หัวเราะเสียงดังลั่น

“น่าสนใจ! น่าสนใจดี! นิทานนี้น่าสนใจดี! ผมไม่สามารถสืบพันธุ์ได้ตั้งนานหลายสิบปีก่อนหน้านี้แล้วเพราะการฝึกบำเพ็ญ! ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าคุณจะมาบอกว่าผมมีลูกชาย?น่าตลกสิ้นดี ! คุณ! คุณเห็นผมเป็นคนโง่เหรอ?”นักดาบจี๋เล่อแสยะยิ้มมุมปาห ยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมา