สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2007

นักดาบจี๋เล่อกระเพื่อมไปด้วยรังสีพร้อมสังหาร จ้องมองม่านซาหงด้วยความเดือดดาล!

เขาไม่พูดเสียเวลาไร้สาระสักคำ ยกดาบที่อยู่ในมือขึ้น หันไปเฉือนเนื้อชิ้นหนึ่งที่ขาใหญ่ของม่านซาหง

“อา! ! !”

ม่านซาหงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน

“อย่าฆ่าฉันเลย เรามาเจรจากัน! พวกเรามาเจรจากันนะ!”เธอตะโกนเสียงแหลม รู้ว่าวรยุทธ์ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว ทำได้เพียงเอาคำพูดมาเจรจาร้องขอโอกาส

“ระหว่างพวกเรามีอะไรที่ต้องคุยเจราจา! ฉันเคยพูดแล้ว ว่าจะเฉือนเนื้อเธอทีละชิ้น ตัดชิ้นเนื้อจนตาย ตอนนี้ พวกเรามาลิ้มลองรสชาติขั้นตอนนี้อย่างช้าๆกัน!”นักดาบจี๋เล่อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

นึกถึงศพของภรรยาและลูกชาย ความเกลียดชังภายในใจของเขาก็ปะทุขึ้น ดาบในมือไม่ได้หยุดชะงัก ออกแรงกรีดไปบนร่างกายม่านซาหง

“สารเลว!”

ม่านซาหงกรีดร้องด้วยความทรมาน ตัวสั่นเทา อยากจะออกแรงผลักนักดาบจี๋เล่อ

แต่ฝีมือเธอตอนนี้จะกล้าแตะต้องนักดาบจี๋เล่อที่ไหนกัน? พลังยังไม่ได้แผ่ซ่าน นักดาบจี๋เล่อก็แทงมาที่ไหล่ของเธอจนทะลุปรุโปร่ง

ความเจ็บปวดทรมานทำให้นักดาบจี๋เล่อใบหน้าซีดเผือด เหงื่อไหลเยิ้ม ร่างกายสั่นระริก

“รับรู้ได้ถึงความทรมานหรือยัง?ไม่ต้องรีบร้อน ความเจ็บปวดทรมานยังอยู่ด้านหลัง!”

นักดาบจี๋เล่อพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ใช้ดาบแทงลงไปอีกครั้ง

ซือ!

ซือ!

ซือ!

ซือ….

เสียงของกล้ามเนื้อฉีกขาดดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรีดร้องของม่านซาหง

“อา! !”

ม่านซาหงเจ็บปวดจนหายใจรวยริน ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยดาบ ไม่มีชิ้นเนื้อส่วนไหนดีแล้ว เลือดสดไหลอาบเสื้อผ้าจนแดงฉาน

น่าเวทนาเหลือเกิน

หลินหยางมองสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดอยู่เงียบๆ และมองดูเวลา ไม่ได้พูดอะไร

พลังราวกับภูเขาใหญ่ปะทะกันเข้ากับโล่ดาบอย่างรุนแรง กระเพื่อมทำลายย่อยยับ

พื้นพสุธาสั่นคลอน

นักดาบจี๋เล่อสายตาเย็นชา มือทั้งสองข้างจับอยู่ที่ดาบแหลมคม คำจุ้นต้านพลังมหาศาลที่มาจากฟากฟ้านี้ไว้

แต่เวลานี้ เขาเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ทันที จากนั้นได้ปล่อยมือข้างหนึ่ง รวบรวมพลังดาบ หันไปสังหารม่านซาหงที่อยู่ด้านข้าง

เคร้ง!

พลังดาบแยกท้องฟ้า ราวกับว่ามันต้องการทะลวงจักรวาลสับพื้นพสุธาในทันที ห้ำหั่นตัดป่าที่อยู่ข้างหน้า และจนกระทั่งแยกเนินเขาที่อยู่ห่างออกไปออกเป็นสองส่วน

แต่…ม่านซาหงที่อยู่ข้างกายนักดาบจี๋เล่อที่ไม่สามารถคลานขึ้นมาได้แล้ว กลับหายไป ไม่ได้ตายอยู่ภายใต้พลังของดาบ

นักดาบจี๋เล่อสีหน้าเย็นชาอย่างมาก ตอนที่เงยหน้าขึ้นมา เมฆดำที่อยู่บนท้องฟ้าได้หายไปแล้ว และกลิ่นอายพลังที่กดมาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“กลยุทธ์ส่งเสียงบูรพาฝ่าตีประจิม?”

เขาตะคอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา