สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2008

ฝ่ายตรงข้ามทำท่าทีเหมือนจะสู้กับนักดาบจี๋เล่อ แต่คิดไม่ถึงว่าความเป็นจริงแล้วจะมาช่วยม่านซาหง

ไม่พูดไม่ได้เลยว่าครั้งนี้นักดาบจี๋เล่อสะเพร่าแล้ว

แต่สามารถตีเสมอคู่กับนักดาบจี๋เล่อได้ ฝีมือของฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ใช่คนอย่างม่านซาหงจะเทียบเคียงได้

นักดาบจี๋เล่อดึงสายตากลับมา มองไปทางเนินเขาเล็ก

บนเนินเขามีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่และปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายพลังของปีศาจ ภายใต้การโอบล้อมของพลังปีศาจ เงาร่างนั้นขมุกขมัว มองหน้าไม่ชัดเจน แม้กระทั่งรูปร่างยังมองไม่ชัด สิ่งเดียวที่มองเห็นคือดวงตาแดงก่ำดั่งโลหิต

ส่วนม่านซาหง สลบไสลไปแล้ว และถูกคนผู้นั้นโอบกอดไว้

“ดูอย่างนี้แล้วกำลังเสริมของผู้หญิงชั้นต่ำนี่มาแล้ว!”

นักดาบจี๋เล่อพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก เวลาเดียวกันได้รวบรวมพลังดาบ แน่วแน่ล้อคไปที่เงาร่างอึมครึม

คนผู้นั้นมองม่านซาหงที่โอบไว้ในอ้อมแขน และมองมาทางนักดาบจี๋เล่อ พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า“เป็นแก ที่ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บแบบนี้ใช่ไหม?”

“ใช่แล้วจะทำไม? แกอยากจะแก้แค้นให้เธอเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ ก็มาซะสิ แต่อย่าเหมือนเธอที่ไร้ความสามารถ ทำให้ฉันผิดหวังล่ะ”

นักดาบจี๋เล่อพูดอย่างราบเรียบ รังสีอำมหิตในแววตาเดือดพล่าน

“แกอยากจะละทิ้งชีวิตเหรอ?”เสียงนั้นดังมาอีก แต่กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก จนกระทั่งมีความโหดเหี้ยมอำมหิตแฝงไว้ด้วย

ไม่สามารถใช้คำพูดมาอธิบายได้

เขาไม่ได้พัวพันวอแวกับนักดาบจี๋เล่อ แต่หมุนตัวเหมือนเตรียมจะจากไป

“แกวางใจ ไม่นานเดี๋ยวฉันก็เอาชีวิตแกไปเอง!”

พูดจบ คนผู้นั้นได้เขย่งเท้า กระโดดเป็นเมฆดำลอยไปทางขอบฟ้า

“อย่าหวังจะได้หนี! !”

นักดาบจี๋เล่อเดือดดาล รวบรวมพลังดาบโจมตีไปทางท้องฟ้า

ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ…..

นักดาบจี๋เล่อจ้องมองเขาด้วยความเย็นชา พูดอย่างไม่พอใจ “หมอเทวดา ฝีมือคุณไม่ธรรมดา ทำไมคุณไม่ลงมือยื้อพวกมันไว้?”

“ผมก็อยากจะยื้อเอาไว้นะ จะทำอย่างไรเมื่อร่างกายของผมป่วย บาดแผลเก่ายังไม่ฟื้นคืนสู่สภาพเดิม แม้ว่าจะลงมือ ก็เปล่าประโยชน์ ไม่ช่วยอะไรสักอย่าง”หลินหยางส่ายหน้าพูดขึ้น

นักดาบจี๋เล่อกวาดสายตามอง ไม่ได้พูดอะไร

สภาพร่างกายหลินหยางในตอนนี้เขาพอดูออกอยู่บ้าง เมื่อสู้รบขึ้นมา หลินหยางไม่มีแรงที่จะสู้หรอก ไม่อย่างนั้นนะตอนเขาสกัดกั้นม่านซาหงคนเดียว ก็ไม่มีทางที่จะจนตรอกและอยู่สภาพแบบนี้อย่างชัดเจนหรอก

อีกอย่าง คนคนนี้ไม่ใช่นักรบโดยเฉพาะ

นักดาบจี๋เล่อนับว่าดูออกแล้ว

“ตอนนี้คนเผ่นแล้ว นักดาบจี๋เล่อมีแผนการยังไง?”หลินหยางถามขึ้น

“แม้ว่าพวกเขาจะวิ่งไปไกลสุดขอบฟ้า ผมก็จะฆ่า! แต่ตอนนี้ผมก็ไม่อาจที่จะไปอาณาเขตของลัทธิปีศาจสวรรค์เพื่อสังหารพวกเขา ผมไม่ได้ถือดีถึงระดับนั้น พักผ่อนก่อนเถอะ รวบรวมข้อมูลก่อน ค่อยวางแผน”นักดาบจี๋เล่อพูดขึ้น

“แบบนี้ก็ดี ที่เมืองเจียงเฉินมีลัทธิปีศาจสวรรค์ที่ยังมีชีวิตอยู่ ผมว่าในปากของพวกเขาก็มีสิ่งที่พวกเราสนใจ!”หลินหยางพูดขึ้น