กงซูอี้เหริน และเหยาเชียนซาน ทั้งสองคนยังคงทำตามคำสั่งของจอมมารอ่าวโดยการมุ่งหน้าไปที่ที่เย็นยะเยือกที่สุด เพื่อสกัดกั้นเทพอัคคี
แน่นอน ตามที่จั่วเหยียนพูด พวกเขาไม่ได้เดินทางไปจริงๆ ก็แค่เตร่อยู่ข้างนอก พวกเขาจะกล้าไปหาความซวยอย่างเทพอัคคีได้ยังไง?
แต่จอมมารอ่าวเองก็ทรมาน หลังจากเอาดอกบัวขาวล้างโลกมาได้ ข้อมูลนี้ก็เหมือนติดปีกแพร่สะพัดไปทั้งลัทธิปีศาจสวรรค์แล้ว
คนลัทธิปีศาจสวรรค์จำนวนมากกำลังวิพากษ์วิจารณ์
และแน่นอนว่าข่าวคราวนี้ก็ว่อนเข้าหูของจอมมารคนอื่น
วันนี้ ผู้หญิงผมสั้นรูปร่างเย้ายวนพากลุ่มคนลัทธิปีศาจสวรรค์มาที่ด้านหน้าหอไป๋กู่
“เรียกนายท่านของพวกแกออกมาเดี๋ยวนี้!”
ฝ่ายหญิงจ้องมองคนลัทธิปีศาจสวรรค์ที่ยืนอยู่หน้าหอ ตะคอกขึ้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
“ท่านแม่มดเจี้ยงอิ๋ง!”
ปีศาจสีหน้าเปลี่ยน รีบทำความเคารพ“ท่านแม่มดรอสักครู่ ผมจะรีบรายงานทันที”
พูดจบก็วิ่งเข้าไป
พอจอมมารอ่าวที่กำลังศึกษาดอกบัวขาวล้างโลกอยู่ด้านในหอได้ยิน สีหน้าไม่สู้ดีขึ้นมาทันที
“เจี้ยงอิ๋ง? นี่ไม่ใช่แม่มดของจอมมารคนที่สี่หยูช่าเหรอ?”ม่านซาหงที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้น
“ใช่ ดูอย่างนี้แล้วหยูช่าคงทนไม่ไหวกับการอยากได้ดอกบัวขาวล้างโลกในมือของฉันละ!”จอมมารอ่าวแผ่รังสีอำมหิตในแววตาออกมา กัดฟันพูดขึ้นว่า“ดอกบัวขาวล้างโลกเป็นของฉัน! ไม่ว่าใครก็อย่าคิดมาแย่ง! เขาจอมมารอันดับสี่นับว่าอะไรกัน! ถ้ากล้าจะเอาดอกบัวขาวของฉัน! ฉันจะฆ่าทิ้ง!”
“แต่ถึงแม้ว่าท่านจะฆ่าหยูช่าได้ แล้วมีประโยชน์อะไรคะ? จอมมารของลัทธิปีศาจสวรรค์พวกเรามีตั้งสิบสามคน ตายไปคนหนึ่งแล้วยังไง? ทำลายความโลภของพวกเขาไม่ได้หรอก ! อีกอย่างท่านทำแบบนี้ ก็เหลือจุดบกพร่องจุดอ่อนไว้ กลับกันพวกเขาก็จะหาโอกาสย้อนมาลงมือกับท่านได้!”ม่านซาหงพูดขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...