ได้ยินคำนี้ จอมมารอ่าวมองม่านซาหงด้วยสายตาเรียบเฉย สายตาคู่นั้นเหมือนต้องการมองเธอให้ทะลุปรุโปร่ง
สักพักหนึ่ง จอมมารอ่าวถึงได้พยักหน้า พูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า“คุณพูดมาแบบนี้ ผมรู้สึกปลื้มอกปลื้มใจจริงๆ ถ้าเมื่อกี้คุณพูดว่าจะรับผิดชอบนำกองทัพ ผมจะฆ่าคุณโดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย เพราะผมไม่มั่นใจว่าการไปของคุณครั้งนี้ ความเป็นจริงแล้วจะกลับมาหรือไม่”
ม่านซาหงสูดหายใจเข้า
ดูอย่างนี้แล้วจอมมารอ่าวไม่ได้เชื่อใจตัวเองเต็มร้อยเลย
เธอรีบฉีกยิ้ม พูดขึ้นว่า“ท่านจอมมารอ่าวคิดอย่างนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ควรค่ะ ความเป็นจริงที่ซาหงไม่อยากไป เพราะทางด้านนี้ของท่านจอมมารอ่าวก็ต้องการคน ท่านได้ดอกบัวขาวล้างโลกมาแล้ว เรื่องนี้ปิดบังไม่ได้แน่นอน ! เมื่อถึงเวลานั้นจอมมารคนอื่นจะต้องมาวุ่นวายกับท่านแน่ เพราะฉะนั้นซาหงเลยอยากอยู่ข้างๆท่านเพื่อรับเมื่อกับความวุ่นวาย!”
“ดี! ดีมาก! ม่านซาหง ความซื่อสัตย์ของเธอฉันเห็นแล้ว! เธอวางใจ รอฉันได้นั่งตำแหน่งจอมมารสูงสุด ฉันจะยื่นเรื่องถึงเจ้าลัทธิ ให้เธอมาเป็นแม่มดคนที่สามของฉัน! ฉันจะให้เธอกู่ร้องครั้งเดียว คนตกใจทั้งแผ่นดิน มีอำนาจมากมาย!”จอมมารอ่าวยิ้มและพูดขึ้น
ม่านซาหงทำเป็นดีใจ รีบทำความเคารพพูดว่า“ขอบคุณมากค่ะท่านจอมมารอ่าว!”
ไม่นาน จอมมารอ่าวก็ได้ส่งคนไปแจ้งกงซูอี้เหรินกับเหยาเชียนซาน
เวลานี้เหยาเชียนซานกำลังนอนถูกคนพันขาทั้งสองข้างไว้อยู่ด้านในถ้ำของตัวเอง
พอทราบเรื่องนี้ สีหน้าของเขาอึมครึมดูไม่ได้อย่างมาก
กงซูอี้เหรินที่อยู่ด้านข้างก็เดือดดาลเป็นอย่างมาก
“บัดซบ นี่ต้องเป็นแผนของนังทรยศม่านซาหงนั่นแน่!”กงซูอี้เหรินตบโต๊ะลง ตะคอกขึ้น
“ตอนนี้นังชั่วนั่นมันหาที่พึ่งพาได้แล้ว พวกเราจะแตะมันก็ยาก!”เหยาเชียนซานไม่พอใจ แต่กลับสีหน้าจนปัญญาพูดขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...