"ขอบคุณมาก! ขอบคุณมาก!"
เหยาเชียนซานรู้สึกซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหลออกมา
"ขอบคุณผมทำไม? ยังไม่รีบขอบคุณแม่มดหญิงทั้งสองคนอีกเหรอ!" จอมมารกล่าวอย่างเคร่งขรึม
"ใช่ ใช่ ขอบคุณแม่มดหญิงจั่วเหยียน ขอบคุณแม่มดหญิงม่านซาหง!"
เหยาเชียนซานรีบโขกศีรษะลงกับพื้น
แม้ว่าภายในใจของเขาจะมีความคับแค้นเคืองใจต่อม่านซาหงมากเพียงใด แต่ตอนนี้เขากลับไม่กล้าแสดงออกให้เห็น
"ไสหัวไปรักษาอาการบาดเจ็บซะ" จอมมารอ่าวโบกมือ
"ครับ ครับ...."
เหยาเชียนซานเดินออกไปอย่างน่าเวทนา
"พวกคุณก็กลับออกไปซะเถอะ ผมต้องการพักผ่อน!"
จอมมารอ่าวกล่าวพร้อมกับโบกมือส่งแขก
แต่ทุกคนต่างรู้ว่า เขาเพียงแค่ต้องการวิจัยเจ้าดอกบัวขาวล้างโลกนี้เพียงลำพังเท่านั้น
"งั้นเราขอตัวลาก่อน!"
จั่วเหยียนและกงซูอี้เหรินพากันเดินออกไป
ทว่าม่านซาหงกลับไม่รีบที่จะกลับออกไป
"คุณยังมีธุระอะไรเหรอ?"
จอมมารอ่าวชำเลืองมองเธอและถามขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...