สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2328

สิ่งนี้ทำให้ครอบครัวของซูเหยียนตกใจมาก

ตระกูลเย่เป็นตระกูลใหญ่และมีชื่อเสียงในหลงชวน และวันนี้ก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของคุณผู้หญิงเย่ ตามหลักแล้ววันนี้ที่นี่ควรจะครึกครื้นและเต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมอวยพรถึงจะถูก

ทำไมกลับดูว่างเปล่าและเงียบเหงาแบบนี้?

"งานฉลองยังไม่เริ่มเหรอ?"

จางชิงหยู่งุนงงพร้อมกับเดินยกกระเป๋าเข้าไปข้างใน

จากนั้นก็เห็นตระกูลเย่ได้แขวนของประดับสีแดงต่างๆ นานาจำนวนมาก และทั่วทั้งเรือนก็ถูกจัดแต่งตามสไตล์ของงานฉลองวันคล้ายวันเกิด ซึ่งดูหรูหราโอ่อ่าอย่างมาก

ทว่าแขกที่มากลับมีจำนวนไม่มากเท่าไร

มีโต๊ะหลายสิบตัวที่ถูกจัดเรียงอยู่กลางลานบ้าน ทว่ากลับมีแขกนั่งอยู่เพียงยี่สิบกว่าโต๊ะเท่านั้น โต๊ะมากกว่าครึ่งยังคงว่างเปล่าไร้ผู้คน

จางชิงหยู่ตกใจมากและกลับพบว่าเธอไม่รู้จักผู้คนที่นั่งอยู่นี้เลยสักคน และ...คนเหล่านี้ล้วนสวมชุดศิลปะการต่อสู้และมีอาวุธครบมือ สัหน้าของพวกเขาเคร่งเครียดและไม่มีรอยยิ้มปรากฏให้เห็น

"ทำอะไรกัน?" จางชิงหยู่ตกใจ

"พี่ชิงหยู่! ในที่สุดพี่ก็มาถึงเสียที!"

ขณะนี้เอง เสียงแห่งความดีอกดีใจก็ดังขึ้น

จางชิงหยู่ตกใจและพบว่าเป็นเสียงของคังฮุ่ยนั่นเอง

"คังฮุ่ย! ไม่เจอกันนานเลย!" จางชิงหยู่ดีใจและรีบเดินไปข้างหน้า

ทั้งสองจูงมือกันเดินเข้าพร้อมกับพูดคุยกันอย่างออกรส

"เสี่ยวเหยียน อาหยาง รีบสวัสดีคุณน้าสิ! !" จางชิงหยู่เรียกทั้งสอง

"สวัสดีค่ะน้าฮุ่ย!" ซูเหยียนยิ้มอย่างอ่อนหวาน

หลินหยางก้มหน้าเล็กน้อย

"เสี่ยวเหยียน! ยิ่งสวยขึ้นไปทุกวันเลยนะ!" คังฮุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม "มาเร็วๆ รีบตามเข้ามาเร็วเข้า!"

"ไปไหน?"

"ไปหาโต๊ะนั่งไงล่ะ!"

คังฮุ่ยยิ้มและจากนั้นก็พาทุกคนเดินเข้าไปที่เรือนด้านหลัง

เมื่อมาถึงที่เรือนด้านหลัง จางชิงหยู่ก็พบว่ามีบางอย่างแปลกไป

จากนั้นก็เห็นมีที่เรือนด้านหลังได้จัดโต๊ะไว้หลายสิบโต๊ะ และแต่ละโต๊ะก็เต็มไปด้วยผู้คน มีหลายคนที่คุ้นหน้าและรู้จักต่างกำลังอวยพรวันเกิดให้คุณหญิงเย่ เมื่อเทียบกับความว่างเปล่าที่เรือนด้านหน้าแล้วนั้น เรือนด้านหลังกลับดูครึกครื้นและมีชีวิตชีวาอย่างมาก

"อาฮุ่ย! นี่มันยังไงกัน? ทำไมถึงจัดโต๊ะไว้ทั้งเรือนหน้าและเรือนหลังเลยล่ะ? แล้ว...มีงานฉลองวันเกิดที่ไหนจัดขึ้นที่เรือนหลังบ้าง?" จางชิงหยู่ถามด้วยความสงสัย

จากนั้นสีหน้าของคังฮุ่ยก็เปลี่ยนไปและยิ้มออกมา "เป็นเป็นความต้องการของคุณหญิงท่านน่ะ ส่วนรายละเอียดฉันก็ไม่รู้เท่าไร! มาเร็วเข้า เสี่ยวเหยียน อาหยาง อากวง พวกคุณนั่งที่โต๊ะนี้นะ รีบนั่งลงเร็วเข้า!"

เมื่อเห็นคังฮุ่ยไม่ยอมตอบ จางชิงหยู่ก็ทำอะไรไม่ได้

แต่หลังจากที่ทุกคนนั่งลงก็ได้ยินผู้คนที่นั่งโต๊ะใกล้เคียงพูดคุยอะไรบางอย่าง

"คุณท่านเจิ้ง! เกิดเรื่องแบบนี้กับตระกูลเย่ คุณก็กล้ามาร่วมงานเหรอ!"

"คุณเองก็มาด้วยไม่ใช่เหรอ?"

"ผมไม่รู้จะปฏิเสธยังไง! คุณชายใหญ่เซิ่งอู่แห่งตระกูลสุ่ยเตรียมที่จะเดินทางมาอวยพรวันเกิดให้คุณผู้หญิงเย่ คนใหญ่คนโตทั้งหมดต่างก็มา เราเป็นแค่คนตัวเล็กๆ จะปฏิเสธได้ยังไง?"

"ก็นั่นไง! ตระกูลสุ่ยออกหน้าขนาดนี้ เราจึงต้องมา"

"แต่ตระกูลเย่ก็เตรียมพร้อมเป็นอย่างดี เรามาร่วมอวยพรวันเกิดให้คุณผู้หญิงเย่วันนี้คงไม่มีปัญหาอะไร หากเขาคนนั้นมาก่อเรื่องจริง ยอดฝีมือที่อยู่เรือนด้านหน้าคงต้านทานได้! อย่ากังวลไปเลย!"

"ใช่ คุณท่านเจิ้ง ประเดี๋ยวเราคงต้องดื่มกันสักหน่อยแล้ว"

"แน่นอน!"

เสียงพูดคุยต่างๆ นานาลอยเข้ามาในหูของซูเหยียน

จางชิงหยู่ขมวดคิ้ว

"ฟังจากที่พวกเขาพูด เหมือนวันนี้จะมีคนมาก่อเรื่องที่นี่!" ซูเหยียนขมวดคิ้ว

"ใครกันที่กล้ามาก่อเรื่องถึงตระกูลเย่! ฮึ คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วแน่ๆ!" จางชิงหยู่กล่าว

"พอได้แล้วชิงหยู่ เราอย่าไปยุ่งเลย พอเถอะ เรารีบไปอวยพรวันเกิดให้คุณผู้หญิงกันดีกว่า!"

"ไปกันเถอะ!"

จางชิงหยู่ลุกขึ้นและรีบหยิบของขวัญออกมาพร้อมกับพาทุกคนไปที่ห้องโถง

วันนี้สีหน้าของคุณผู้หญิงเย่ดูมีความสุขอย่างมาก และเผยให้เห็นรอยยิ้มตลอดเวลา

ทว่าทุกคนกลับไม่ทันสังเกตเห็นความกังวลที่อยู่ใต้แววตาของเธอ

"ขอให้คุณแม่ทูนหัวอายุมั่นขวัญยืน สุขภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย! คุณแม่ ไม่เจอกันนาน คุณแม่สบายดีไหมคะ? หนูพาครอบครัวมาอวยพรวันเกิดให้คุณแม่นะคะ!"

จางชิงหยู่ยิ้มพร้อมกับมอบของขวัญให้กับคุณผู้หญิงเย่และเดินไปข้างหน้าพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ชิงหยู่?" คุณผู้หญิงเย่เรียกเธอด้วยแววตาเปล่งประกาย "เร็วเข้า! เข้ามาชิงหยู่! ให้แม่ได้เห็นหนูชัดๆ หน่อยลูก!"

"ค่ะ!"

จางชิงหยู่รีบเดินเข้าไป

คุณผู้หญิงเย่จับมือของจางชิงหยู่และลูบสัมผัสอยู่นาน จากนั้นก็กล่าวออกมา "ลูกอายุมากแล้ว ผมขาวแล้วดูสิ..."

"ใช่ค่ะ ลูกสาวของหนูก็แต่งงานแล้ว จะไม่ให้หนูแก่ได้ยังไง?" จางชิงหยู่ถอนหายใจ

"เสี่ยวเหยียนล่ะ?" คุณผู้หญิงเย่ถาม

"คุณย่า หนูอยู่นี่ค่ะ!" ซูเหยียนยิ้มพร้อมกับเดินเข้าไป

"ดี! ดี! หนูช่างสวยวันสวยคืนเชียว! ย่าเห็นตั้งแต่หนูยังเล็กว่าเสี่ยวเหยียนของเราจะต้องเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด ตอนนี้ดูเหมือนว่าเป็นอย่างที่ย่าพูดไว้ไม่ผิด!" คุณผู้หญิงเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คุณย่าก็พูดเกินไปค่ะ"

"พูดเกินไปที่ไหน? พูดความจริงต่างหากล่ะ! หนูดูบรรดาผู้ชายรอบๆ มีใครบ้างที่ไม่หันมามองหนู?" คุณผู้หญิงเย่กล่าวด้วยรอยยิ้มและจากนั้นก้กวาดสายตาไปรอบๆ

จากนั้นสายตาของทุกคนก็ต่างหันไปที่อื่น

ซูเหยียนยิ้มอย่างลำบากใจ แต่ก็ทำตัวปกติ

"ไม่รู้ว่าคนตระกูลไหนที่โชคดีได้แต่งงานกับเสี่ยวเหยียนของเรา? รีบมาให้ย่าดูหน่อยเร็วเข้า" คุณผู้หญิงเย่กล่าวด้วยเสียงหัวเราะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน